"Ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, Ρίχτερ από κει κι από δω"

Από την ώρα που μύρισαν εκλογές, ξαμολύθηκαν στις ρούγες και  ξεκίνησαν να σκουπίζουν τα βουνά και τους κάμπους, όπως λέει και το περίφημο και άκρως διδακτικό άσμα του Μπακαλάκου, υπό τον τίτλο "Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες" και  έπιασαν στασίδι στις εκκλησίες και στα καφενεία, στους  συλλόγους και στους χώρους μαζικής συνάθροισης, μηδέ των κηδειών εξαιρουμένων, καβάλησαν δε έκαστος και από ένα διεκδικούμενο έργο  από αυτά που χρόνια τώρα θυμάμαι ως διεκδικούμενα και καπάρωσαν ρόλο- λεζάντα  για τους επόμενους μήνες.

Άρχισαν κάθε πρωί να αγχώνονται χειρότερα από τους δημοσιογράφους για το μενού της ειδησεογραφίας, καθώς σε περίπτωση που το γεύμα είναι πλούσιο, υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα πιασάρικης παρέμβασης, άρα και επαφής με τους πολίτες, αυτούς τους ξεχασμένους επί χρόνια, όσα ακριβώς μεσολαβούν μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων.

Και έτσι όπως ανεβαίνει η τηλεθέαση ή η αναγνωσιμότητα στα ΜΜΕ όταν σκάει κανένα έκτακτο θέμα όπως π.χ. ένας σεισμός, έτσι και αυτοί, πέφτουν όπως οι μέλισσες στο μέλι, τρέχουν να φτάσουν πρώτοι στον πάσχοντα ψηφοφόρο, ρίχνοντας και καμιά αγκωνιά στον ...συναθλητή την ώρα που δεν κοιτάζει ο κριτής, σπεύδουν να φωτογραφηθούν και ακολούθως να στείλουν και το απαραίτητο μακροσκελές δελτίο Τύπου στην κορυφή του οποίου είτε εν είδη τίτλου, είτε εν είδη υπογραμμισμένου με κόκκινο ή κίτρινο, ή τέλος πάντων με κάτι φανταχτερό που χτυπάει στο  μάτι, φιγουράρει εκείνο το απίθανο «κατόπιν ενέργειών μου» που  σπάει κόκαλα και χωρίς το οποίο, εκλογές δεν γίνονται στην Ελλάδα.

Έτσι ακριβώς συνέβη και με τον σεισμό του Αιγίου ο οποίος έκαστε λαχείο στους βουλευτές Αχαϊας, που έπεσαν με τα μούτρα πάνω στις ρωγμές των σπιτιών και στις πτώσεις των μαντρών και αν δεν τους ήξερες και δεν τους είχες χάσει, τους περισσότερους, τα τελευταία χρόνια, θα νόμιζες ότι ζεις σε μια χώρα που πριν προλάβει να  κουνηθεί φύλλο, να΄ σου οι υπεύθυνοι και συνετοί για να σταθούν στο πλευρό σου και να διεκδικήσουν.

Βέβαια με τον σεισμό τον τελευταίο, χάσαμε λίγο τον μπούσουλα, διότι άπαντες, εν ενεργεία βουλευτές, πολιτευτές, πρώην και νυν γενικοί γραμματείς, βρέθηκαν την ίδια στιγμή να διεκδικούν την πατρότητα  της δέσμευσης  περί κήρυξης της περιοχής σε έκτακτη ανάγκη και περί οικονομικής ενίσχυσης.

Ιδίως δε οι της δεξιάς πτέρυγας έπαθαν ένα σύνδρομο οξείας Μαυρογιαλουρίτιδας , διότι έχουν και πρόβλημα συνωστισμού προσδοκιών για την πρώτη θέση οι άνθρωποι και όποιος πρόλαβε τα Ρίχτερ είδε.

Συμπέρασμα: Δεν γλιτώνουμε εύκολα από αυτούς πριν τις εκλογές. Μετά θεωρήστε το βέβαιο.

Μέχρι τότε όμως καλό θα ήταν να προσπαθήσουν να κρατήσουν κάπως τα προσχήματα γιατί οι εποχές άλλαξαν και όταν ο κόσμος βλέπει περισσότερες ανακοινώσεις από ουσιαστικές  παρουσίες αγριεύεται και στη συνέχεια αγριεύει. Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την μέλλουσα κάλπη που άρχισε να εγκυμονεί αγχωμένους περιηγητές.