Politico: Ο Τραμπ εκτός παιχνιδιού, ο Μακρόν παίρνει τη σκυτάλη για την Ουκρανία

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και έναν χρόνο μετά την δεύτερη επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, δείχνουν ότι θέλουν να «απααγκιστρωθούν» και να μειώσουν την στήριξη τους συνολικά στην Ευρώπη.

Για αυτό τον λόγο έρχεται ξανά στο προσκήνιο η συζήτηση για την «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ όπως την είχει εκφράσει παλαιότερα ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.

«Το γεωπολιτικό πλαίσιο με εμπνέει να καταταγώ και να υπηρετήσω, χρησιμοποιώντας τις δεξιότητές μου», λέει. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί κάνω μάρκετινγκ, όταν θα μπορούσα να είμαι γλωσσολόγος στον στρατό ή σε μια υπηρεσία πληροφοριών».

Το πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται είναι ευρέως αντιληπτό στη Γαλλία. Η χώρα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής προσπάθειας να προσαρμοστεί σε μια μεταβαλλόμενη  και ολοένα πιο εχθρική  στάση των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Σαρλότ, η οποία ζήτησε να αναφέρεται μόνο με το μικρό της όνομα, σπούδασε ρωσικά και θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να γίνουν πιο «κυρίαρχοι». Όπως λέει, δεν πιστεύει ότι η Ευρώπη μπορεί πλέον να βασίζεται στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την άμυνά της απέναντι στη Ρωσία  και δηλώνει έτοιμη να συμβάλει.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει επανειλημμένα επιτεθεί ρητορικά στους Ευρωπαίους συμμάχους, χαρακτηρίζοντάς τους «αδύναμους» και «μια ομάδα εθνών σε αποσύνθεση». Από την πλευρά της, η Γαλλία επιδιώκει να αποδείξει ότι η Ευρώπη μπορεί να σταθεί χωρίς την αμερικανική ομπρέλα.

Προετοιμασία για σύγκρουση χωρίς την Ουάσιγκτον

Όπως πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η Γαλλία θεωρεί τη Ρωσία αυξανόμενη απειλή. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Άμυνας, στρατηγός Φαμπιέν Μαντόν, προειδοποίησε πρόσφατα για μια πιθανή «βίαιη δοκιμασία» από τη Μόσχα μέσα στα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια την οποία η Γαλλία ίσως χρειαστεί να αντιμετωπίσει με ελάχιστη ή καθόλου αμερικανική βοήθεια.

Η απάντηση του Παρισιού περιλαμβάνει αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, επιτάχυνση της παραγωγής όπλων και διπλασιασμό των εφεδρικών δυνάμεων. Από το 2026, η Γαλλία επαναφέρει την εθελοντική στρατιωτική θητεία για νέους 18 και 19 ετών, με στόχο 3.000 νεοσύλλεκτους το πρώτο έτος, 10.000 έως το 2030 και 50.000 έως το 2035.

Οι κινήσεις αυτές εντάσσονται σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή επανεκτίμηση της ασφάλειας  τη σημαντικότερη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Η Γαλλία ως πυλώνας ευρωπαϊκής άμυνας
Καθώς γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι ΗΠΑ στρέφουν το ενδιαφέρον τους στον Ινδο-Ειρηνικό, η προσοχή στρέφεται στη Γαλλία: τη μοναδική πυρηνική δύναμη της ΕΕ και χώρα με ισχυρή αμυντική βιομηχανία.

Ο Guillaume Lagane, ειδικός στην αμυντική πολιτική στο Sciences Po, σημειώνει ότι η στάση της Γαλλίας και της Γερμανίας θα καθορίσει αν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη θα επενδύσουν σε μια ευρωπαϊκή άμυνα ή θα επιδιώξουν διμερείς εγγυήσεις από την Ουάσινγκτον.

«Αν η Γαλλία και η Γερμανία προτείνουν αξιόπιστες επιλογές, οι άλλοι μπορεί να ακολουθήσουν», λέει. «Αν όχι, θα προσπαθήσουν να αγοράσουν την αμερικανική εγγύηση».

Μεταξύ των επιλογών που συζητούνται περιλαμβάνονται η ανάπτυξη γαλλικών μαχητικών Rafale με πυρηνική δυνατότητα σε χώρες όπως η Γερμανία ή η Πολωνία, η κάλυψη επιχειρησιακών κενών που αφήνουν οι ΗΠΑ και η αντικατάσταση αποχωρούντων αμερικανικών στρατευμάτων με γαλλικά.

Ιστορική καχυποψία και πολιτική αβεβαιότητα
Η γαλλική δυσπιστία απέναντι στις ΗΠΑ έχει βαθιές ρίζες, από την κρίση του Σουέζ το 1956 έως την απόφαση του Σαρλ ντε Γκωλ να αποχωρήσει από τη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ και να αναπτύξει ανεξάρτητη πυρηνική αποτροπή.

Σήμερα, πολλοί στην Ευρώπη θεωρούν ότι η Γαλλία δικαιώνεται. Ωστόσο, η ικανότητά της να ηγηθεί σκιάζεται από εσωτερική πολιτική αστάθεια. Οι πρόωρες εκλογές του 2024 έχουν αφήσει τη χώρα σε αδιέξοδο, ενώ ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός προηγείται ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.

Η Μαρίν Λεπέν έχει δηλώσει ότι θα αποσύρει τη Γαλλία από την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ, ενώ ο Τζόρνταν Μπαρντέλλα έχει ταχθεί κατά της αποστολής γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Αυτές οι θέσεις προκαλούν ανησυχία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που φοβούνται μια απότομη αλλαγή πορείας.

Ένα αβέβαιο μέλλον
Παρά τις ανησυχίες, χώρες της πρώτης γραμμής, όπως η Ρουμανία και οι χώρες της Βαλτικής, εξακολουθούν να βλέπουν τη Γαλλία ως κρίσιμο παράγοντα αποτροπής. Ταυτόχρονα, όμως, αναγνωρίζουν ότι η δέσμευση του Παρισιού μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο γαλλικός στρατός συνεχίζει να αναζητά νέους ανθρώπους όπως η Σαρλότ. Εκείνη δεν έχει ακόμη πάρει την τελική της απόφαση, αλλά θεωρεί το διακύβευμα σαφές. «Είναι πολύ σημαντικό η γενιά μας να είναι ενήμερη και να ξέρει πώς να υπηρετεί τη χώρα της», δήλωσε.

Τέλος, το αν η Γαλλία θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες  και να ηγηθεί μιας Ευρώπης που μαθαίνει να ζει χωρίς την αμερικανική ομπρέλα παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα σε μία εποχή γεωπολιτιής αβεβαιότητας.