Οι συντάκτες του thebest.gr θυμούνται το 2022 και επιλέγουν τις στιγμές που δεν θα ξεχάσουν το 2023

ΓΙΩΤΑ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ: Η κουβέντα μου με τη Ρούλα που διεκόπη λόγω προσαγωγής

Η συνομιλία μου μέσω μέσεντζερ με τη Ρούλα Πισπιρίγκου τη στιγμή που έγινε η προσαγωγή της,  αλλά και όλα όσα συγκλονιστικά ακολούθησαν εκείνη την ημέρα στην Πάτρα με τις ακραίες εκδηλώσεις ανθρωποφαγίας, τις επιθέσεις και την «ξεσαλωμένη» κατακραυγή, την οποία ως δημοσιογράφοι κληθήκαμε να καταγράψουμε και  να αναμεταδώσουμε, ήταν ένα  από τα πιο «άγρια» πράγματα που μου άφησε ως ανάμνηση το 2022.

Εν αρχή για μένα ήταν αυτό καθαυτό το σοκ του να συζητάς με έναν άνθρωπο για τον οποίο μιλάει όλη η Ελλάδα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που στην τηλεόραση έχει προκύψει η είδηση του θανάτου της Τζωρτζίνας από κεταμίνη. Η συνομιλία προϋπήρχε της είδησης που «έσκασε» ξαφνικά  την ώρα που παρακολουθούσαμε και εγώ και η  Ρούλα Πισπιρίγκου τη συγκεκριμένη εκπομπή του Mega και είχα την ευκαιρία, από καθαρή σύμπτωση, να έχω τα πρώτα σχόλιά της και τις αντιδράσεις της. Το δεύτερο σοκ ήταν όταν, ενώ συνομιλούμε, η Ρούλα σταμάτησε ξαφνικά να επικοινωνεί μαζί μου για να μάθω περίπου είκοσι λεπτά αργότερα ότι οδηγείται στην Αθήνα από το Ανθρωποκτονιών.

Το πιο μεγάλο σοκ ωστόσο ήταν και παραμένει για μένα αυτό που ακολούθησε έξω από το σπίτι της. Είναι η διαπίστωση ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν έν έτει 2022 να είναι σαρκοφάγα όντα που δεν ελέγχουν καθόλου εύκολα το θυμικό τους και μπορούν σε ένα μόλις λεπτό να μεταμορφωθούν σε ό,τι καταδικάζουν.

Ήμουν από τους πρώτους που αρθρογράφησαν για τη συγκεκριμένη υπόθεση υπέρ, του δικαιώματος της Ρούλας (και της κάθε Ρούλας) στο τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο από τη δικαιοσύνη. Εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη.

Και ναι, επιμένω ακόμη και σήμερα ότι από τα ΜΜΕ και απο την κοινωνία και από τα social εκδηλώθηκαν τάσεις ανθρωποφαγίας.

Όταν ως πολίτης, ως κράτος, ως ΜΜΕ, απαντάς στην ανθρωποφαγία με ανθρωποφαγία, στη βία με βία και στον παραλογισμό με παραλογισμό απλώς ανανεώνεις τα κύτταρα της κοινωνικής ασθένειας και γίνεσαι μέρος της, όποιο θέμα και αν αυτή αφορά, με όποια μορφή κι αν αυτό εκδηλώνεται. 

ΤΑΚΗΣ ΜΑΡΤΑΤΟΣ: Η παγκόσμια συγκίνηση για το θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ

Η είδηση που περισσότερο στάθηκε στο μυαλό μου το έτος 2022 που μας αποχαιρετά, θα έλεγα πως ήταν αυτή του θανάτου της Βασίλισσας Ελισάβετ - Queen Elizabeth II στα 96 της χρόνια που πλέον έμεινε στην ιστορία ως η μακροβιότερη Μονάρχης του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αυτό που έκανε τεράστια εντύπωση εκείνες τις ημέρες του Σεπτεμβρίου (η βασίλισσα απεβίωσε στις 8 Σεπτεμβρίου στη Σκωτία, στο Κάστρο Μπαλμόραλ και η κηδεία της τελέστηκε 11 ημέρες αργότερα στο Λονδίνο) ήταν πράγματι η παγκόσμια συγκίνηση για τη συγκεκριμένη γυναίκα – σύμβολο του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά και των 14 άλλων κρατών της Κοινοπολιτείας των Εθνών που ηγείτο. Επίσης ο απέραντος σεβασμός όχι μόνο των «υπηκόων» της, Βρετανών αλλά και όλου σχεδόν του κόσμου, γι’ αυτό και εύστοχα ο βασιλικός ανταποκριτής της εφημερίδας Daily Mail την είχε αποκαλέσει ίσως & με μία διάθεση υπερβολής ως τη «Βασίλισσα του Κόσμου». Και στην Ελλάδα παρά τη φήμη που υπήρχε πως δεν μας πολυλάτρευε (ο αγαπητός της σύζυγος βέβαια, Πρίγκιπας Φίλιππος που απεβίωσε στις 9 Απριλίου 2021, ήταν Ελληνικής καταγωγής) η συγκίνηση ήταν μεγάλη και όσοι ανοίγαμε εκείνες τις ημέρες το BBC παρακολουθώντας τα εξαιρετικά ομολογουμένως ρεπορτάζ και αφιερώματα για τη Βασίλισσα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην εντυπωσιαστούμε και να μην βουρκώσουμε. Ειδικά όσοι έστω για λίγο χρονικό διάστημα της ζωής τους έχουν ζήσει ως φοιτητές ή έχουν εργαστεί στην Μεγάλη Βρετανία.

Ήταν λοιπόν μία κορυφαία αν και θλιβερή στιγμή μέσα στο 2022 και ειδικά για τους Βρετανούς ήρθε και λίγο σαν κεραυνός εν αιθρία όχι βέβαια με την έννοια της ηλικίας μιας και η Ελισάβετ γεννημένη το 1926 ήταν πλέον υπέργηρη (απέκτησε 4 παιδιά, 8 εγγόνια και 12 δισέγγονα) αλλά λόγω του ότι μόλις 2 ημέρες πριν σβήσει, είχε δεχτεί στο Μπαλμόραλ την νέα πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Λιζ Τρας, η οποία δεν μακροημέρευσε. Σε εκείνες τις φωτογραφίες από τη συνάντηση τους, η Bασίλισσα ήταν εμφανώς καταβεβλημένη αλλά όρθια και κυρίως με εκείνο το χαρακτηριστικό χαμόγελο της, το χαμόγελο ευγενείας, σήμα κατατεθέν των Βρετανών. Τα αφιερώματα που ακολούθησαν αμέτρητα. Οι καρδιές μας έσπασαν, χάσαμε την άγκυρα μας, το πρόσωπο που ήταν πάντα εκεί και μας προστάτευε, ήσαν μερικά από τα λόγια που ακούστηκαν ενώ όσο περνούσαν οι μέρες άρχιζε να επικρατεί και μία φρενίτιδα με τους Βρετανούς και όχι μόνο να σχηματίζουν μεγάλες ουρές και να περιμένουν με τις ώρες να προσκυνήσουν τη σορό της ή απλά να αφήσουν λίγα λουλούδια.

Η Βασίλισσα Ελισάβετ που ανήλθε στη θέση της μονάρχη το 1952 και που στο παλάτι του Μπάκιγχαμ υποδέχτηκε όπως γράφτηκε από ήρωες έως και τύραννους (από τον Μαντέλα έως τον Τσαουσέσκου) πέτυχε κάτι μοναδικό και ίσως το «γούρι» της να ήταν τόσο η αγάπη των γονιών της, του Bασιλιά Γεωργίου ΣΤ’ και της Ελίζαμπεθ Μπόουζ-Λάυον όσο και το ότι είχε από μικρή ετοιμαστεί γι’ αυτό το σημαντικό ρόλο της ηγέτιδος. Και μάλιστα στο ξεκίνημα της και ενώ ήταν μόλις 25-26 χρονών είχε την τύχη να συνδιαλέγεται για τις αποφάσεις της χώρας με τον εμβληματικό πρωθυπουργό και ήρωα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Ουίνστον Τσόρτσιλ. Μάλιστα λέγεται πως κάθε συνάντηση τους (ο Τσόρτσιλ τότε ήδη πλησίαζε τα 80 του χρόνια) διαρκούσε το λιγότερο 2 ώρες!

Τέλος η Ελισάβετ που ξεπέρασε σε διάρκεια και δημοτικότητα και την περίφημη βασίλισσα Βικτωρία (1819-1901) πέτυχε όπως επίσης διαβάσαμε εκείνες τις μέρες, να ζήσει διάφορες εποχές όπως την εποχή που όλοι ήθελαν να πάνε στο διάστημα έως την τωρινή ψηφιακή εποχή και επανάσταση και το σπουδαιότερο είχε το χάρισμα και το ταλέντο να προσαρμόζεται και να φαίνεται σύγχρονη στα μάτια του κόσμου. Γι’ αυτό και η ευρεία αποδοχή και συγκίνηση κι ας μην την ξέραμε οι περισσότεροι παρά μόνο από την τηλεόραση και τα περιοδικά και από τα χαρτονομίσματα των αγγλικών λιρών όπου δέσποζε η φυσιογνωμία της.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΚΡΥΓΕΝΗ: Η ζωή και ο θάνατος, χέρι, χέρι

Ζωή και θάνατος χέρι, χέρι κυριολεκτικά τον Μάρτιο του 2022. Ο Κωνσταντίνος από την Κρήνη, ο  Γιώργος από το Αγρίνιο, οι ηρωικοί γονείς τους, ο  Διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων ΠΓΝΠ Ανδρέας Ηλιάδης και η ομάδα της Μονάδας.

Δύο παιδιά που έδωσαν μάχη αλλά δεν κρατήθηκαν στη ζωή. Χάρισαν όμως ζωή.

Oι γονείς τους αποφασίζουν να δωρίσουν τα όργανά τους και στήνονται γέφυρες που με έναν τρόπο νικούν τον θάνατο. Δεν χρειάζονται να πεις πολλά λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις.

Είναι η κίνηση, η υπέρβαση αυτή τόσο μεγαλειώδης, που μιλά από μόνη της.

Θα δανειστώ τη φράση του κυρίου Ηλιάδη. «Υποκλινόμαστε στην απόφασή τους αυτή».

ΑΝΤΥ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η αγριότητα της ανθρώπινης φύσης και η ανάγκη για γυναίκες -σύμβολα

Μια επιεικώς «φορτισμένη» χρονιά ήταν το 2022. Αναπολείς γεγονότα και αισθάνεσαι κόμπο στο λαιμό. Η χρονιά «έτριξε» τα δόντια της από νωρίς, το Φεβρουάριο, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την ανείπωτη λέξη «πόλεμος» να αφορά αναπάντεχα στη «γειτονιά μας». Οι θηριωδίες μπήκαν στο καθημερινό ημερολόγιο και οι συνέπειες ήταν αλυσιδωτές για όλους και σε άλλα, οικουμενικά μέτωπα διαβίωσης. Οι ειδήσεις πως οι ΗΠΑ επιτρέπουν πλέον σε κάθε πολιτεία να απαγορεύει τις αμβλώσεις, η Φινλανδή πρωθυπουργός με την παραβιασμένη ιδιωτικότητα και η δραματική εξέγερση της μαντήλας με σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» (με αφορμή το φόνο της 22χρονης ιρανής Μαχσά Αμινί ) πρόσθεσαν «χτυπήματα» στα γυναικεία δικαιώματα που οδήγησαν όμως σε κινητοποιήσεις ελπίδας και αφύπνισης. Ταυτόχρονα, στην εσωτερική επικαιρότητα ανατριχιάζαμε με την κατηγορούμενη μάνα- τέρας της Πάτρας, τις δίκες Λιγνάδη- Φιλιππίδη και την ισόβια κάθειρξη του δολοφόνου συζύγου της Καρολάιν μαζί με ένα άλλο, ατέλειωτο «μπουκέτο» φρίκης, όπως πιο πρόσφατα με την εκδιδόμενη 12χρονη στα Σεπόλια ή το βιασμό του 15χρονου από συμμορίτες συμμαθητές του. Η διαφθορά στο Ευρωκοινοβούλιο προσωποποιημένη στην «δική μας» Εύα Καιλή «γκρέμισε» ένα ακόμα εξιδανικευμένο κάστρο.
Στις 8/9 η μακροβιότερη μονάρχης της Βρετανίας, η βασίλισσα Ελισάβετ «έφυγε» πλήρης ημερών μετά από 70 χρόνια στο θρόνο. Και απέδειξε πως ένας αμφιλεγόμενος θεσμός, στα χέρια μιας γυναίκας με ατσαλένια πίστη ενώνει ανατρεπτικά κόσμο διαφορετικών τάξεων και πεποιθήσεων. Ανυποχώρητη στην αποστολή της, εξελίχθηκε σε ένα απαράμιλλο εθνικό σύμβολο, με όλο τον πλανήτη να παρακολουθεί έκθαμβος το υπερθέαμα του αποχαιρετισμού της. Το κύπελο του Μουντιάλ ήταν το «τελεσίγραφο» της χρονιάς που επίσης ένωσε τα πλήθη προκαλώντας πάθη και ενθουσιασμό ανά την υφήλιο με το Μέσι να στέφεται icon της pop culture πέρα από super star πρωταθλητής.
Στη συνήθως πιο «light» διάσταση της ζωής, εκείνη του life style, πολυσυζητήθηκαν το φαντασμαγορικό Met Gala όπου η πασίγνωστη βασίλισσα του ίντερνετ και της reality tv, Κιμ Καρντάσιαν επιβεβαίωσε το «Μονρόε γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», το ξεγύμνωμα – άρα και η απελευθέρωση- του γυναικείου σώματος σε κατάσταση εγκυμοσύνης από τη Ριάνα αλλά και ο έρωτας στη μέση ηλικία που μπορεί να «ανθίζει» και να εκδηλώνεται δημοσίως όπως συνέβη στις Τζένιφερ Λόπεζ και Δέσποινα Βανδή. Το δυστοπικό Balenciaga Gate και η αποχώρηση του Alessandro Michele από τον Gucci μας δίδαξαν πως συχνά το extravagant στα κοινωνικά μηνύματα οφείλει να κινείται στα μέτρα που δεν απειλούν την ηθική στάση απέναντι στα πράγματα. Ταυτόχρονα όμως, το πανίσχυρο ροζ- πατέντα του οίκου Valentino ως κορυφαίο trend με σημασία, διατυμπάνισε εκκωφαντικά πως το μέλλον ανήκει στη γυναίκα.
Συμπέρασμα; Με τα πάνω του και τα κάτω του, το 2022 μας έκανε να στοχαστούμε «αλλιώς». Να επανεξετάσουμε το σκοτάδι μας και να εμπνευστούμε από πρόσωπα που έγιναν σύμβολα και σημαίες.

ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ: Τα συνεχή φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και η μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών

Το 2022 κι ενώ όλοι περιμέναμε ότι μετά την άρση των περιορισμών δυο χρόνια μετά την εκδήλωση της πανδημίας και της καραντίνας που έκλεισε ακόμη πιο ερμητικά τις πόρτες των σπιτιών μας, θα μπορούσαμε επιτέλους να αναπνεύσουμε εσωτερικά κι εξωτερικά πιο ελεύθερα, τα συνεχή φαινόμενα ενδο-οικογενειακής βίας και η μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών, έκανε την ασφυξία περισσότερο έντονη.

Μόνο μέσα στους πρώτους εννιά μήνες, τη χρονιά που αφήνουμε πίσω μας, 16 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν δύο γυναίκες τον μήνα δολοφονούνται από τον σύζυγο, τον σύντροφο ή τον γιο τους.

Όλες οι γυναίκες που μπήκαν σε αυτή την οδυνηρή λίστα, είναι κάτι περισσότερο από θύματα και στατιστικοί αριθμοί. 

Είναι η απόδειξη για την αναγκαία νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΜΩΝΗΣ: Καλύπτοντας από το Λονδίνο την κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ- Ο ορισμός του βιωματικού ρεπορτάζ

Ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ, οι αντιδράσεις που προκάλεσε στο παγκόσμιο χωριό και οι ηγέτες από όλο τον κόσμο που έσπευσαν την ημέρα της κηδείας στο Λονδίνο, ήταν από μόνα τους δεδομένα που θα έλεγε κανείς πως σημάδεψαν το 2022. Αν μάλιστα είχες τη δυνατότητα να τα ζήσεις από πολύ κοντά, αυτά αποκτούσαν και την τρίτη διάσταση.

Δεν ήταν μόνο το γεγονός πως πρώτη φορά θα ταξίδευα στην Μεγάλη Βρετανία, αλλά επίσης οτι το συνδύασα έτσι ώστε να βρίσκομαι εκεί. Όχι μόνο την ημέρα της κηδείας αλλά και από την προηγούμενη. Βίωσα τις αντιδράσεις των βρετανών και όχι μόνο, που χειροκροτούσαν κάθε φορά που έβλεπαν οτιδήποτε βρισκόταν υπό την αυτή μεγαλειότητά της. Ακόμη και τους εθελοντές που κατά δεκάδες χιλιάδες διευθετούσαν την απίστευτη μετακίνηση των πολιτών.

Βρετανοί “ποτισμένοι” στην ιδέα της βασιλείας, εμπνευσμένοι από την φιγούρα της βασίλισσας και όλα όσα πρέσβευε, ανέμεναν για ώρες ακόμη και μέρες, στα πεζοδρόμια, κοιμήθηκαν σε παγκάκια, παγωμένα πλακόστρωτα, τυλιγμένοι σε sleeping bags, μέσα σε ατομικές σκηνές, καθισμένοι σε καρέκλες που είχαν φέρει από το σπίτι.

Η απενοχοποίηση του να κοιμάσαι σε ένα παγκάκι σαν να είσαι άστεγος, ίσως ήταν η δεύτερη πιο έντονη στιγμή, καθώς και το τόλμησα και δεν αισθάνθηκα άσχημα για τα όποια αδιάκριτα μάτια. Δεν υπήρχαν τέτοια. Βρετανοί κάθε οικονομικής βαθμίδας ήταν επίσης εκεί, στο πεζοδρόμιο, στα παγκάκια, θέλοντας να δουν από κοντά την πομπή, να πουν το τελευταίο αντίο στην βασίλισσά τους.

Δεν είχα ούτε το χρόνο, ούτε τη δυνατότητα -καθώς δεν υπήρχαν διαθέσιμα δωμάτια κοντά στο Γουέστμινστερ- ώστε να μισθώσω ένα για τη βραδιά. Πέρασα όλο το βράδυ πάνω κάτω στα πεζοδρόμια, στα παγκάκια, στις παμπ. Μπύρα, ατελείωτοι καφέδες και πολύ κρύο. Οι ώρες δεν περνούσαν με τίποτα και στο παγκάκι μετα βιας να έκλεισα μάτι για μισή ώρα. Ήταν μάταιο. Η αδρεναλίνη του ίδιου του βιώματος, οι καφέδες και το κρύο δεν σε άφηναν να κοιμηθείς. Κάθε περβάζι, κάθε προεξοχή στον δρόμο και τα πεζοδρόμια είχε ανθρώπους να κοιμούνται ή να προσπαθούν να κοιμηθούν.

Αφού κάλυψα φωτογραφικά και με βίντεο όσα περισσότερα μπορούσα από αυτά που βίωνα κατά τη διάρκεια της νύχτας, προετοιμάστηκα για την ημέρα της κηδείας. Ξημέρωσε. Βρήκα ένα καλό σημείο με θέα στο Γουέστμινστερ. Τα έζησα όλα. Άκουσα τις γκάιντες. Είδα από απόσταση 2 μέτρων την νεκρώσιμη πομπή, τον βασιλιά Κάρολο και όλη τη βασιλική οικογένεια.

 Η πιο έντονη στιγμή ήταν τα δύο λεπτά σιγής τα οποία τηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της πομπής. Εκατοντάδες χιλιάδες βρετανοί, ακίνητοι, βουβοί. Δεν χτυπούσε ούτε κινητό τηλέφωνο. Ήταν σουρεαλιστικό. Νόμιζα ότι έβλεπα ταινία και απλά κάποιος πάτησε το pause. Ούτε τα αεροπλάνα δεν πετούσαν. Ήταν από εντυπωσιακό εως ανατριχιαστικό και καθηλωτικό μαζί.

 Ο ορισμός του βιωματικού ρεπορτάζ καθώς στη Βρετανία δεν πήγα ως επαγγελματική αποστολή. Ταξίδεψα ως ιδιώτης, ωστόσο φρόντισα να είμαι εκεί για να ζήσω κάθε λεπτό, κάθε στιγμή της ιστορίας που γράφτηκε και στην οποία έδωσαν το παρόν ηγέτες από όλο τον κόσμο. Ήμουν εκεί όταν η ιστορία άλλαζε, σε ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Στην κηδεία της Βασίλισσας Ελισάβετ.

 Το απόλυτο κοντράστ είναι πως στην Μ. Βρετανία ταξίδεψα για να παρευρεθώ σε μια εξόρμηση στη φύση και αστροφωτογράφηση, σε ένα κάμπινγκ λίγο έξω από το Cambridge. Η απόλυτη ηρεμία μετά την πολιτισμικη καταιγίδα που έζησα για 48 ώρες, ωστόσο απόλαυσα κάθε στιγμή!

ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Το Μουντιάλ που μας μάγεψε

Αθροιστικά, μερικά δισεκατομμύρια ανθρώπων σε όλη τη γη παρακολούθησαν τους 64 αγώνες του παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ. Αγώνες, που, άλλος λιγότερο - άλλος περισσότερο, προσέφεραν συγκίνηση. Ήταν συναρπαστικοί. Συγκλονιστικά συναρπαστικοί με ανατροπές του τελευταίου λεπτού.

Και φυσικά με δάκρυα. Πολλά δάκρυα, για τη αποτυχία του ήρωα, την χαμένη ευκαιρία της ομάδας, την λύτρωση του πρωταγωνιστή, τον θριάμβου του θρύλου, την αποτυχία του ειδώλου.

Σκεφτείτε το λίγο...

Πόσες δεκάδες χιλιάδες στον κόσμο όλο δεν δάκρυσαν με τη δικαίωση του Μέσι, με τη λύτρωση της Αργεντινής; Πόσα δάκρυα χαράς συνόδευαν τη στέψη των απογόνων του Μαραντόνα;

Και ταυτόχρονα πόσοι άλλοι -την ίδια ακριβώς ώρα- δεν έκλαιγαν βλέποντας τα θλιμμένα πρόσωπα του Εμπαμπέ, του Κριεζμάν και του Ζίρου;

Το ποδόσφαιρο, το έχουμε ξαναπεί, δεν είναι τυχαία εδώ και 150 χρόνια το δημοφιλέστερο άθλημα παγκοσμίως. Οι χιλιάδες που έκλαιγαν, για διαφορετικούς λόγους, εκεί κατά τις 8μ.μ. την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου το πιστοποιούν.

Είναι το γεγονός που μας έκανε -για μια ακόμα φορά- εντύπωση. Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τη χρονιά που έφυγε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΧΛΑ: Η συνάντηση μου με τη μικρή Θεώνη που δε θα ξεχάσω ποτέ!

 Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι, λένε. Σου θυμίζουν ποια είναι τα πράγματα με τα οποία πρέπει να χαίρεσαι, ποια είναι αυτά που έχουν σημασία. Μέσα στο 2022 είχα την τύχη να συναντήσω ένα παιδί- θαύμα που με τη δύναμη της ψυχής του και το χαμόγελο του μου θύμισε πώς αυτό έχει αξία στη ζωή είναι οι στιγμές, η αγάπη και οι άνθρωποι.

Ήταν η 7χρονη Θεώνη που παρά την πάθηση της, την νωτιαία μυϊκή ατροφία τύπου 2, χαίρεται την κάθε στιγμή.  Την είδα πρώτη φορά τον Ιούνιο στη συναυλία του Κωνσταντίνου Αργυρού όταν την ανέβασε στη σκηνή.  Όπως εξήγησε επί σκηνής ο γνωστός τραγουδιστής, οι δυο τους βρέθηκαν μετά από μια ευχή στο «Μake Α Wish» μιας και η μικρή είναι μεγάλη fun του τραγουδιστή και η γνωριμία  τους έκανε το γύρο του διαδικτύου.

Με εντυπωσίασε η αύρα της και θέλησα να μάθω περισσότερα για εκείνη. Αναζήτησα τη μητέρα της και σύντομα κανονίσαμε να βρεθούμε από κοντά και να μιλήσουμε για όλα. Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα που η οικογένεια της με εμπιστεύτηκε και μεγάλη χαρά ότι η μικρή- που έχει άψογη σχέση με διαδίκτυο και που όπως μου είπε είχε διαβάσει άρθρα μου- θέλησε να μου μιλήσει για τη ζωή της.

Θεωρούσα πως αυτό το παιδί είχε πολλά να διδάξει στους αναγνώστες μας. Και δεν έπεσα έξω. Πριν από τη συνάντηση μας σκεφτόμουν τι θα ρωτήσω τη μικρή, πώς θα το ρωτήσω. Ήταν από τις φορές που είχα άγχος πηγαίνοντας σε μία συνέντευξη.  Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Συνάντησα από κοντά τη Θεώνη, τους γονείς της αλλά και τον μικρό της αδελφό. Με το που είδα τη μικρή πέρασε κάθε άγχος. Η σιγουριά της ήταν αφοπλιστική. Μου ζήτησε να τη ρωτήσω ότι θέλω ενώ δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της για τη συζήτηση που θα κάναμε μαζί. Εκείνη την ημέρα γνώρισα ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη, όνειρα και θέληση για ζωή. Ένα παιδί πανέξυπνο, χαριτωμένο, δυνατό, φιλοσοφημένο παρά την ηλικία του που σε κάνει με απίστευτη ευκολία, να βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι και καταφέρνει σε λίγα λεπτά να … εξαφανίζει το καρότσι στο οποίο είναι καθισμένο. Η συνάντηση αυτή ήταν για μένα ήταν ένα μάθημα ζωής και πιστεύω ότι θα τη θυμάμαι όσα χρόνια κι αν περάσουν.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ατάκα της συνέντευξης που με συγκλόνισε

Για μένα η πιο συγκλονιστική στιγμή του 2022 ήταν όταν κάλυψα φωτογραφικά μια συνέντευξη της Κωνσταντίνας Τσίχλα με μία 41χρονη μητέρα δύο αγοριών με αυτισμό ηλικίας 15 και 10 ετών αντίστοιχα.

Μια πολύ δυνατή γυναίκα η οποία έστειλε μέσα από τα λεγόμενά της και τις γενναίες εξομολογήσεις της το μήνυμα, ότι ο κόσμος πρέπει να αλλάξει, πρέπει να μάθει να αγκαλιάζει το διαφορετικό.

«Πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι, η παιδεία τους, να μην τρομάζουν με το διαφορετικό. Τα παιδιά μου τα θέλω στον ήλιο και στο φως, στην κοινωνία. Δεν θέλω να κρύβονται» είχε πει μεταξύ άλλων ενώ αυτό που κυριολεκτικά με συγκλόνισε είναι όταν είπε «θέλω ο Χρήστος μου να φύγει από τη ζωή πριν από εμένα. Όλες οι μητέρες αυτό θέλουμε. Προσευχόμαστε να πεθάνουν τα παιδιά μας πριν από εμάς».

Είναι μια φράση που περικλύει όλη την απόγνωση στην οποία οδηγούνται σε αυτή τη χώρα οι γονείς των παιδιών με αυτισμό.