Μια ακόμα νέα γυναίκα που «έφυγε» χτυπημένη από τον καρκίνο

Δεν την γνώριζα, αλλά διαβάζοντας στο fb σχόλια ανθρώπων που την ήξεραν, ήταν σα να τη γνώριζα. Μόλις 36 χρονών, γλυκύτατη όπως διακρίνεις στη φωτογραφία της, μητέρα δύο μικρών παιδιών, η Λευκοθέα Φρούντα έφυγε νωρίς-νωρίς για το μεγάλο ταξίδι, χτυπημένη από τον καρκίνο.

Από την ημέρα που άρχισα να παλεύω με τον καρκίνο, νιώθω να βρίσκομαι πολύ κοντά με ανθρώπους που δίνουν κι αυτοί την ίδια μάχη, ακόμα κι αν δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ. Είναι σα να μας συνέδεσε αυτή η άτιμη αρρώστια. Σα να ‘μαστε «συμπολεμιστές», όπως εύστοχα έχει ονομάσει τους καρκινοπαθείς ο Χρήστος Τσ. που γνώρισα στην Ογκολογική.

Κάθε φορά που μαθαίνω ότι κάποια(/ος) καρκινοπαθής βγήκε νικήτρια(/ής) νιώθω μια απερίγραπτη χαρά. Κι όταν μαθαίνω ότι έχασε τη μάχη με κυριεύει η θλίψη, λες και ήταν κάποιος δικός μου άνθρωπος. Ειδικά, όταν φεύγει ένας τόσο νέος άνθρωπος, όπως η Λευκοθέα, μόλις στα 36 της χρόνια, τότε η θλίψη είναι μεγάλη. Τι να πεις στα δυο μικρά παιδιά που αφήνει πίσω της, τι να πεις στους δικούς της ανθρώπους. Ευχή όλων μας, ευχή που βγαίνει μέσα από την καρδιά μας, είναι να βρουν τη δύναμη και το κουράγιο να προχωρήσουν και να θυμούνται την Λευκοθέα.

Δυστυχώς, όταν μπλέκεις με τον καρκίνο, δεν μπορείς να προεξοφλήσεις την κατάληξη. Και για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να παραδεχτούμε ότι μπαίνουμε σε μια μάχη με έναν εχθρό που (πρέπει να) ξέρουμε ότι είναι πιο ισχυρός από εμάς. Δεν είναι εύκολο να νικηθεί αυτός ο εχθρός γι’ αυτό και κάθε νίκη έχει μεγάλη αξία.

Οφείλουμε όμως να προετοιμαζόμαστε «δια παν ενδεχόμενο». Και εμείς, και οι γύρω μας. Είναι δύσκολο, είναι σκληρό, αλλά είναι και αυτό μέσα στη μάχη που δίνουμε. Άλλωστε, τι πιο σκληρό από το να φεύγει από τη ζωή μια νέα γυναίκα σα την Λευκοθέα; Κι αφού συνέβη αυτό και παρόμοιες απώλειες συμβαίνουν συχνότατα, όλα είναι πιθανά.

Θα μου πείτε ότι «τέτοιες σκέψεις μάς επηρεάζουν αρνητικά και γι’ αυτό θα πρέπει να τις αποφεύγουμε». Είναι μια άποψη. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι είναι λύση να αποκλείουμε από τη σκέψη μας τις δυσάρεστες εξελίξεις και ειδήσεις. Δεν είναι λύση να βάλουμε τον εαυτό μας σε μια προστατευτική γυάλα που θα τον αποκόπτει από κάθε τι στενάχωρο ή θλιβερό.

Πρέπει να έχουμε επίγνωση των δυσκολιών, συναίσθηση της κατάστασης που βρισκόμαστε, να προετοιμαζόμαστε για κάθε εξέλιξη. Και όντας έτοιμοι «δια παν ενδεχόμενο», άρα έχοντας νικήσει το φόβο μας, να δίνουμε με όση δύναμη διαθέτουμε τη μάχη για τη ζωή.

Ο φόβος είναι αυτός που μάς καθηλώνει, που μάς καθιστά αδύναμους και ανίσχυρους. Και μην φοβόμαστε να το πούμε, αφού μέσα στο μυαλό μας βρίσκεται, ο φόβος του θανάτου είναι αυτός που μας συγκλονίζει.

Ε, με αυτό το φόβο πρέπει να παλέψουμε, να αναμετρηθούμε. Αυτό τον φόβο πρέπει να τον ξεπεράσουμε. Τότε θα γίνουμε πιο δυνατοί. Και για να τον ξεπεράσουμε, πρέπει να αρχίσουμε να τον συζητάμε. Το πρώτο βήμα για να νικήσεις ένα φόβο είναι να αρχίσει να συζητάς γι’ αυτόν.

Συγγνώμη, αν με τη σημερινή ανάρτηση σας χάλασα λίγο τη διάθεση. Αλλά το να αναζητάς μόνον τα ευχάριστα όταν δίνεις μάχη με τον καρκίνο, είναι σα να ψάχνεις ψύλλο στ’ άχυρα.

Δυστυχώς, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να βρεθεί ο τρόπος θεραπείας του καρκίνου, θα ζήσουμε πολλές φορές τον αποχαιρετισμό ανθρώπων από αυτή την άτιμη αρρώστια. Να ευχηθούμε αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι τόσο νέοι όπως η Λευκοθέα. Δύναμη και κουράγιο στους δικούς της ανθρώπους και σε αυτά τα δύο βλαστάρια της, τον Σωτήρη και την Ελπίδα, που άφησε πίσω της.

Η οικογένεια της Λευκοθέας, με περίσσια ωριμότητα και υπευθυνότητα, παρακάλεσε αντί στεφάνων να γίνουν καταθέσεις στο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Ν. Αχαΐας «ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ».

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Δέσποινα

Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Αντιγόνη, η Βέλη και η Ευφροσύνη

Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Γεωργία και η Μαρία

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς