Σκέψεις ενός πολιτικά απατημένου

Τελικά υπάρχει ένα θέμα. Το θέμα της διάστασης ανάμεσα στην πολιτική υπόσχεση και της εν τέλει ασκούμενης πολιτικής. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις προεκλογικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού.

Τα λεφτά υπάρχουν, και επειδή υπάρχουν θα πρέπει να δοθούν αυξήσεις στο ύψος τουλάχιστον του πληθωρισμού ώστε να μην προκληθεί ύφεση στην οικονομία. Αυτά έλεγε πριν περίπου ένα χρόνο για να στηρίξει την πολιτική προεκλογική του υπόσχεση.

Οι περισσότεροι λοιπόν από εμάς τον ψηφίσαμε γι’ αυτό που υποσχόταν προεκλογικά και όχι γι’ αυτό που κάνει μετεκλογικά. Με άλλα λόγια συμβληθήκαμε σ’ ένα πλαίσιο αρχών, στόχων και ακολουθούμενων πολιτικών, και συνυπογράψαμε.

Αναμφίβολα για το σημερινό κατάντημα είμαστε και εμείς συνυπεύθυνοι. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Εμείς χωρίς να γνωρίζουμε επακριβώς τα δεδομένα υπογράψαμε στη βάση ενός προοιμίου με καλή πίστη. Ο ίδιος όμως, ως ο έτερος συμβαλλόμενος, δεν μπορεί να μην γνώριζε. Γιατί αν όντως δεν γνώριζε είναι τραγικό, και βεβαίως δεν απαλλάσσεται από την άγνοια.

Η προεκλογική υπόσχεση αποτελεί συνήθως το προεκλογικό δόλωμα στην διαδικασία αλίευσης ψήφων για την κατ’ επέκταση δημιουργία θετικού εκλογικού αποτελέσματος. Η προεκλογική υπόσχεση, και άρα δέσμευση ενώπιον όχι μόνον των οπαδών ενός κομματικού ακροατηρίου αλλά του έθνους ολόκληρου, αποτελεί εν δυνάμει το έδρανο της πολιτικής απάτης στο βαθμό που δεν αντιστοιχίζεται άμεσα με αυτό που η υπόσχεση ή η δέσμευση σαφώς δηλώνει.

Τελικά τι είμαστε. Παρασυρμένοι από έναν άκρατο πολιτικό βερμπαλισμό που συνειδητά αποκρύβει την παραγματικότητα προς άγραν ψήφων, ή συνειδητά απατημένοι από αλλογενείς πολιτικές στοχεύσεις συστημικού τύπου. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου ζητά σήμερα εξεταστική επιτροπή για την οικονομία από το 2000 !!!

Να υποθέσω πως αν προκύψουν ευθύνες θα σύρει και τον πρώην πρωθυπουργό του στην δημόσια καταισχύνη για όλα όσα κακά έκανε για την χώρα; Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν ήταν μέλος εκείνης της κυβέρνησης; Δεν φέρει καμία ευθύνη; Ή μήπως ως υπουργός εξωτερικών την εποχή εκείνη διάβαζε, όπως ο συγχωρεμένος, και δεν ήξερε πως λειτουργούσε η κυβέρνηση του.

Η πλάκα είναι ότι και τότε δεν ήξερε όπως δεν ήξερε και πέρυσι που μας έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν.

Μήπως θα πρέπει εν κατακλείδα να ποινικοποιείται η ασκούμενη πολιτική πέραν των άλλων και για εξαπάτηση του εκλογικού σώματος αν συνειδητά ασκείται αντίθετα με αυτό που προεκλογικά ευαγγελιζόταν; Λέω μήπως…..

Βασίλης Τσιγάρας