Μέτρα, πορείες, ΔΝΤ και απεργίες

Με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και πορείες που έγιναν στη χώρα τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι εργαζόμενοι έστειλαν ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην ψήφιση των επώδυνων μέτρων που συμφώνησε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τα οποία έρχονται προς επικύρωση στη Βουλή σήμερα το απόγευμα.

Η προηγούμενη παράγραφος είναι πιστή αντιγραφή του κύριου άρθρου της ημέρας (06/06/10). Το ζήτημα όμως που τίθεται είναι το εξής: Γιατί να μην ψηφιστούν τα μέτρα; Θα συμφωνήσω με τους πολλούς. Από τους πολιτικούς, τους εσωκομματικούς διαφωνούντες (μήπως οι συμφωνούντες μπορούν να κάνουν διαφορετικά;), την αντιπολίτευση, μέχρι τους απλούς πολίτες, είτε αυτοί είναι δημόσιοι είτε ιδιωτικοί υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες οι οποίοι βλέπουν εισοδήματα να περικόπτονται, όνειρα να γκρεμίζονται και… λαχταριστά croissant και 4x4 μόνο σε βιτρίνες φούρνων και εκθέσεις αυτοκινήτων αντιστοίχως. Δυστυχώς τα μέτρα δεν είναι επαρκή, δεν είναι ικανά να προσδώσουν το ζητούμενο – ανάπτυξη – και τέλος, πιθανότατα ελήφθησαν τη λάθος στιγμή. Όλοι εμείς που σήμερα ωρυόμεθα για το τέλμα στο οποίο έχουμε πέσει, εδώ και τριάντα χρόνια ζούμε - κράτος και πολίτες - με δανεικά, αργίες και απεργίες είναι περισσότερες από τις εργάσιμες ημέρες και κατά τα λοιπά ο όρος «εργαζόμενος» θέλουμε να ισχύει και εν κατακλείδι στείλαμε ηχηρό μήνυμα με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και πορείες των τελευταίων είκοσι ετών, διότι μόνο όταν έρθουν τα ανεπαρκή και άδικα μέτρα εν είδει συναγερμού, συσπειρωνόμαστε και στ’ άρματα στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα, δεξιά κέντρο και αριστερά μαζί (αν και το "μαζί" πάλι σχετικό είναι). Αλλά τι σόι συσπείρωση και αγώνας είναι αυτά, που τα θυμόμαστε μόνο όταν θίγεται το πορτοφόλι, εγώ δεν τα ξέρω. Μια διαδήλωση – συγκέντρωση – πορεία που θα σπάσει κάθε ρεκόρ, για τρεις συνανθρώπους μας που χθες πέρασαν στην ιστορία ως οι δολοφονηθέντες του Μάη του ’10, πότε θα γίνει; Από ποιους θα γίνει; Από τη μεσημβρινή λαοθάλασσα ημών των σκληρά εργαζομένων που χάνουμε ότι έχουμε καταφέρει με αγώνες (όχι ιδρώτα…) στους δρόμους τόσα χρόνια; ‘Η μήπως από τους απογευματινούς φιλήσυχους πολίτες – διαπραγματευτές – που διευκόλυναν το έργο της αστυνομίας προσπαθώντας να βγάλουν έξω παρακαλετά τους ταμπουρωμένους στα Εξάρχεια νεαρούς, από το άντρο τους;

Και εις άλλα με υγεία…

Ο κουκουλοφόρος

Γιάννης Παναγιώτης Φλώρος