Το φιλί του Ιούδα Vol.8-Ντροπή πια!

Κι εκεί που είμαι πανικόβλητος και στενοχωρημένος χθες για την οικονομική κατάσταση της χώρας όπως εξελίσσεται, παρακολουθώ τα πιθανά νέα αυστηρά έως καταθλιπτικά μέτρα, αναλογίζομαι τις συνέπειες, ακούω κόσμο από το να χρεοκοπεί μέχρι να αυτοκτονεί και αναρωτιέμαι προς τα πού να στρίψω για να σωθώ γίνεται το ανέλπιστο, το ανεπανάληπτο, το μοναδικό και με προλαβαίνει ένα λεπτό πριν βουλιάξω στον προσωπικό μου βούρκο. Βγήκε ο Μητσοτάκης στο δελτίο ειδήσεων να μας πει την άποψή του και τις συμβουλές του για την κρίση και τα νέα μέτρα. Και αγαλλίασα. Τόση αγωνία που είχα, εξαφανίστηκε όλη μόνο που τον αντίκρισα. Πριν μιλήσει. Αλλά κι όταν μίλησε ακόμα πιο πολύ. Τι δεν μας είπε; Να σεβαστούμε τη δημοκρατική νομιμότητα (στο λεξικό στη λέξη νόμιμος έχω δει φωτό του), να μην έχουμε ανυπακοή στη δημοκρατία (εκ πείρας μιλάει) , να μην κάνει ο καθένας μας ότι θέλει, να μην είμαστε ξέφραγο αμπέλι  και πολλά άλλα παρόμοια.

Με πήρε και ο θείος μου ο Μανώλης, ο γνωστός, μεγάλη ανακούφιση πήρε, ενώ μέχρι το απόγευμα έκλαιγε. Γιατί δεν τον βγάζουν συχνότερα τα κανάλια αυτό τον άγιο, σοφό άνθρωπο να μας διδάξει; Έστω για …γούρι, μου είπε.

Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ που θέλουμε να σωθεί και η χώρα μας και να μας σέβονται οι εταίροι μας!

Που εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς παρακολουθούμε το αποτυχημένο πολιτικό μας απολίθωμα να μας διδάσκει πολιτική και κοινωνική αγωγή και να παριστάνει το σεβάσμιο εθνο-πολιτικο-πατέρα μας μόνο και μόνο επειδή κοντεύει να φτάσει τα εκατό.

Και καλά αυτός δεν ντρέπεται, γιατί αν ντρεπόταν θα το είχαμε καταλάβει πολλές δεκαετίες πριν, οι δημοσιογράφοι που του απευθύνουν τα ερωτήματα;

Θα μου πείτε δεν πρέπει να σεβόμαστε τα χρόνια του; Πως, βεβαίως! Όλων των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Αλλά τους ηλικιωμένους τους σέβεσαι όταν τους περνάς το δρόμο απέναντι, δεν τους συμπεριφέρεσαι άσχημα, τους δίνεις τη σύνταξή τους, τη περίθαλψή τους και φροντίζεις να ζουν καλά.

Τα χρόνια όλων τα σέβομαι. Τα λόγια τους όμως όχι. Γιατί για να σεβαστούμε τα λόγια κάποιου δεν αρκεί να έχει γεράσει! Πρέπει να το έχει αποδείξει με πράξεις καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του. (άντε να εξαιρέσω την πρώτη νεότητα).

Και δεν μπορώ να καταλάβω, εκτός από τα δάνεια, τις κάρτες μου, τους μισθούς μου, τη σύνταξη του θείου μου και το δώρο Πάσχα, τι άλλο χρωστάω κύριε και πρέπει να ακούω για να σωθώ τις συμβουλές ενός ανθρώπου, που όχι μόνο δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει αλλά φέρεται να έχει βάλει και το χέρι του ή έστω την αμέριστη ανοχή του για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα! Τι άλλο χρωστάω;

Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι να βγουν στο δελτίο των οχτώ; Αυτοί είμαστε; Γιατί αν αυτοί είμαστε, τότε καλά παθαίνουμε!

Τα φιλιά μου

Kiss-inger