Εθνική Ελλάδας: Οι μεγάλες προσδοκίες

Σχεδόν δύο χρόνια τώρα η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου ξανάγινε η επίσημη αγαπημένη των φιλάθλων. Οχι απλά αγαπημένη, μα μεγάλη καψούρα.

Προφανώς και έπαιξε ρόλο το ότι έφτασε πρώτα μέχρι τον τελικό των Play-Offs για το EURO 2024, χάνοντας από τους Γεωργιανούς στη ρημάδα διαδικασία των πέναλτι, κι ύστερα στα Play-Offs του Nations League ανεβαίνοντας μάλιστα στην πρώτη κατηγορία και νά’την τώρα μετά από 1½ ώρα μπάλα να φαντάζει ως το μεγάλο φαβορί για απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ του 2026 σε ΗΠΑ - Καναδά - Μεξικό.

Θυμίζουμε πως την Παρασκευή το βράδυ στο Φάληρο η Εθνική μας ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο τις υποχρεώσεις της στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026 νικώντας 5-1 τη Λευκορωσία.

Το σκορ ήταν 4-0 στο 36’, η Ελλάδα έβαζε γκολ ανά 9 λεπτά και μόνο ο αγώνας με τη Δανία που ακολουθεί, δεν επέτρεψε να σπάσει το ρεκόρ της μεγαλύτερης νίκης, που κρατάει 76 χρόνια, 8-0 την Συρία τον Νοέμβρη του 1949.

Όπως και νά’χει, ειδικά αν νικήσει και τη Δανία, θα μπορεί να θεωρείται σίγουρη για το Μουντιάλ.

Να επιστρέψει δηλαδή μετά από 10 χρόνια και κείνο το αγχώνευτο ματς με την Κόστα Ρίκα που ελέω πέναλτι στέρησε στην Ελλάδα τους «8» του Μουντιάλ 2014, σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης.

Πρωτοπήγαμε στο Euro 1980, πήγαμε στο Μουντιάλ 1994, ξαναπήγαμε στο Euro το 2004 και το πήραμε (!!), πήγαμε και στο Συνομοσπονδιών το 2005, ξαναπήγαμε στο Euro 2008, στο Μουντιάλ 2010, στο Euro 2012 και στο Μουντιάλ 2014. Δηλαδή επί δέκα χρόνια «δεν κάναμε άλλη δουλειά» (και πολύ καλά κάναμε)!

Οκτώ μεγάλες διοργανώσεις μεν, αλλά μετά σιωπή.

Η φετινή ομάδα, με τον παλιό μας γνώριμο στην Παναχαϊκή, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά και τον τελευταίο μεγάλο ποδοσφαιριστή που ανέδειξε το Αχαϊκό ποδόσφαιρο, τον Γιώργο Κυριακόπουλος (ξεκίνησε από την Θύελλα Πατρών) έχει πολλά όπλα στη φαρέτρα της, που δεν τά’χε ούτε η GOAT του Ρεχάγκελ το 2004.

Δεν είναι η πίστη στο σύστημα, η πειθαρχία, ούτε καν το περίσσευμα ταλέντου όλων αυτών των θρασύτατων και τσαμπουκαλεμένων πιτσιρικάδων.

Δεν είναι καν το γεγονός πως σχεδόν όλοι τους έχουν χρόνια θητεία στο εξωτερικό, σε μεγάλα πρωταθλήματα και προηγμένους συλλόγους.

Είναι πάνω απ’ όλα το γεγονός πως φέρουν την καθολική εκτίμηση και αγάπη όλων των ποδοσφαιρόφιλων.

Βρείτε μου έναν Ολυμπιακό που δεν θαυμάζει τον Κωνσταντέλια, έναν ΑΕΚτζή που δεν χειροκρότησε τον Καρέτσα, έναν ΠΑΟΚτζή που δεν χάρηκε με τον Κωστούλα (τυχαία και όχι τα μόνα, παραδείγματα). Ούτε έναν δεν θα βρείτε!

Προφανώς και το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει κάνει βήματα μπροστά, σε πάρα πολλούς τομείς. Οι μάχες των Big-4, σε ένα πιο υγειές περιβάλλον, το Var, τα νέα γήπεδα, είναι στα υπέρ του ποδοσφαίρου.

Ακόμα και η Εθνική μας, που στ’ αλήθεια, από την εποχή Βασίλη Γκαγκάτση, μπήκε σε άλλη τροχιά, απέκτησε τώρα επί θητείας υιού Γκαγκάτση, το δικό της σπίτι μετά το 1929, σχεδόν έναν αιώνα άστεγη…

Θα επανέλθουμε όμως στους διεθνείς μας, τους καθ’ ομολογία πιο μπαλαδόρους που είχαμε ποτέ στα «γαλανόλευκα», μια 25άδα (τουλάχιστον), που ούτε το 2004 είχαμε, ούτε το 1968 με Σιδέρη, Δομάζο, Κούδα, Παπαϊώαννου κλπ, που έφτασαν στην βρύση, αλλά δεν ήπιαν νερό στα γήπεδα του Μεξικού το 1970.

Ίσως οι σημερινοί τους διάδοχοι να στείλουν επιτέλους την Ελλάδα για μια φορά σε Μουντιάλ στο Μεξικό!

Και για να μη μας διαφεύγει της προσοχής, ιδού η σχετική λίστα:

* Τερματοφύλακες: Κωνσταντής Τζολάκης. Βλαχοδήμος, Μανδάς.

* Δεξιά μπακ: Γιώργος Βαγιαννίδης. Ρότα.

* Αριστερά μπακ: Κώστας Τσιμίκας. Γιαννούλης, Κυριακόπουλος.

* Αριστεροί στόπερ: Κώστας Κουλιεράκης, Χατζηδιάκος.

* Δεξιοί στόπερ: Κώστας Μαυροπάνος. Ρέτσος.

* 6άρια: Δημήτρης Κουρμπέλης. Μουζακίτης. Σιώπης.

* 8άρια: Χρήστος Ζαφείρης. Μπακασέτας, Μάνδαλος.

* 10άρια: Γιάννης Κωνσταντέλιας, Μπάμπης Κωστούλας.

* Δεξιά εξτρέμ: Κώστας Καρέτσας. Μασούρας.

* Αριστερά εξτρέμ: Χρήστος Τζόλης. Πέλκας.

* Σέντερ φορ: Βαγγέλης Παυλίδης. Ιωαννίδης, Τζήμας, Δουβίκας.

Εικοσιοκτώ παίκτες (ένας - κι ένας) αναφέρθηκαν πιο πάνω (δεν είναι οι μόνοι εν ενεργεία ή εν δυνάμει διεθνείς) και από αυτούς ξεκινούν οι 11. Άλλοι πέντε μπαίνουν αλλαγή, επτά είναι στον πάγκο, πέντε εκτός αποστολής! Ούτε φίδι στον κόρφο του Γιοβάνοβιτς!

Και κάτι τελευταίο. Σκεφθείτε μια υποθετική ενδεκάδα από τους εξής: Τζολάκης, Βαγιαννίδης, Τσιμίκας, Ρέτσος, Κουλιεράκης, Μουζακίτης, Ζαφείρης, Κωνσταντελιας, Καρέτσας, Τζόλης, Κωστούλας. Μέσος όρος ηλικίας 23 ετών, σαν την παλιά Ελπίδων δηλαδή!