Εύα Κοταμανίδου στο thebest: Όρμησα πάλι στη σκηνή, αγκάλιασα μια κολώνα και έκλαιγα απαρηγόρητα για ώρα πολλή

Eίναι μια σπουδαία ηθοποιός με μακρά και πλούσια διαδρομή στο θέατρο και τον κινηματογράφο η οποία δεν χρειάζεται συστάσεις. Η Εύα Κοταμανίδου την Πέμπτη 14 Μαρτίου θα βρίσκεται στην Πάτρα και στο Θέατρο Αγορά για να μας παρουσιάσει μια «Ωδή στη Γυναίκα», ένα αναλόγιο υπό τον τίτλο «Γυναικών καθρέφτισμα». Με αφορμή την παρουσία της στην Πάτρα μιλά στο thebest.gr για τη γυναίκα του σήμερα, για την πορεία της, τις ταινίες με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο αλλά και για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, το 1970 όταν έπαιζε στο θέατρο Τέχνης και πέθανε η μητέρα της. «Όρμησα πάλι στη σκηνή, αγκάλιασα μια κολώνα και έκλαιγα απαρηγόρητα για ώρα πολλή».

Σε τι συνίσταται η Ωδή στη Γυναίκα; Τι ξεδιπλώνεται μέσα από το μουσικοθεατρικό αναλόγιο που θα παρακολουθήσουμε στην Πάτρα;

Πρόκειται για ένα μουσικοθεατρικό αναλόγιο βασισμένο στο θεατρικό κείμενο της Μαρίας Παναγιωτακοπούλου και τη μουσική του Σάκη Παπαδημητρίου. Δυο γυναίκες, μια μάνα και μια κόρη συνομιλούν και μέσα από τον διάλογο αυτό διαφαίνεται ο ρόλος της Γυναίκας στον χρόνο. Ένα πολύ ωραίο κείμενο με ευαισθησία και δύναμη  ενώνεται με μια υπέροχη μουσική προκαλώντας συναισθήματα και προβληματισμό. Επί σκηνής εκτός από εμένα που υποδύομαι τη Γυναίκα-Μάνα θα είναι και η ηθοποιός Ειρήνη Γρέκα, που υποδύεται τον ρόλο της Γυναίκας-κόρης και χαίρομαι πολύ για τη συνεργασία μαζί της. Στη μουσική θα είναι ο ίδιος ο συνθέτης Σάκης Παπαδημητρίου και θα τραγουδά η Έλενα Παπαδημητρίου, κόρη του, με πολύ σπουδαία φωνή. Πιστεύω ότι είναι μια παράσταση που συγκινεί γιατί μέσα από το κείμενο μια γυναίκα, ακόμα και ένας άνδρας μπορεί να βρει κομμάτια του εαυτού του.

Tι καθρεφτίζεται σήμερα στις περισσότερες γυναίκες; Μέσα σε ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει, σκληραίνει μέσα σε έναν κόσμο που διαφοροποιείται γρήγορα και σκληρά πολλές φορές σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο;

Η γυναίκα στη σημερινή εποχή δε μοιάζει με τη γυναίκα του παρελθόντος, ιδιαίτερα στις γυναίκες της Δύσης όπου με νόμους η ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών έχει πια καθιερωθεί. Όμως υπάρχει ακόμα στο μυαλό μερικών ανθρώπων η εντύπωση ότι η γυναίκα παραμένει το ασθενές φύλο. Μια γυναίκα όπως ένας άνδρας έχει ανάγκη το άλλο φύλο. Είμαστε ίσοι όχι όμως όμοιοι, είμαστε διαφορετικοί γι’ αυτό έχουμε ο ένας την ανάγκη τον άλλον.  Στην Ανατολή τα πράγματα δυστυχώς είναι διαφορετικά. Στην Ασία  ή στην Αφρική η γυναίκα  δεν έχει δικαιώματα. Σκεφτείτε ότι παντρεύουν  τα κορίτσια τους από 12 χρονών. Στην πραγματικότητα τα πουλούν. Η γυναίκα σήμερα έχει αναλάβει την ευθύνη της ύπαρξής της. Μορφώνεται,  εργάζεται και σε  καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που έγραψε ο Ροΐδης, ότι η γυναίκα δυο επαγγέλματα μπορεί να κάνει, της  συζύγου και της εταίρας.

Πολλές φορές ο διάλογος μεταξύ μιας μάνας και μιας κόρης μπορεί να αποδειχτεί σκληρός. Για  τι θα απολογηθεί η μία στην άλλη δεδομένου ότι εκπροσωπούν ταυτόχρονα και δυο διαφορετικές γενιές;

Νομίζω ότι  η μάνα φέρνει ακόμα το βάρος των ρόλων της.  Παραδέχεται ότι   έκανε λάθη, έκανε διακρίσεις, γιατί έτσι την έμαθαν. Ομολογεί ότι το μόνο που κατάφερε είναι να μεγαλώσει την κόρη της με το ένστικτο του Ανθρώπου και όχι της Γυναίκας.

Tι κρατάτε από τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο;

Τις τρεις ταινίες που έκανα μαζί του, τον «Θίασο», τους «Κυνηγούς» και τον «Μέγα Αλέξανδρο». Ήταν ότι καλύτερο έχω κάνει στην καλλιτεχνική μου ζωή, πέρα από το θέατρο βέβαια. Ο «Θίασος» ήταν η πρώτη μου ταινία και η συνεργασία με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο σημάδεψε την πορεία μου στον χώρο της Τέχνης.

Ποιο είναι το καταστάλαγμα αυτής της σπουδαίας πορείας σας στον κινηματογράφο και το θέατρο; Και τι αντίκτυπο είχε αυτό για τη ζωή σας;

Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Από μικρή ήμουν μέσα στα καλλιτεχνικά. Τραγουδούσα, έλεγα ποιήματα, ήμουνα πρώτη μαθήτρια συμμετείχα στα σκετς του σχολείου. Πήγαινα θέατρο και από πιτσιρίκι έβλεπα ταινίες στον κινηματογράφο. Πήγαινα στο «Ηρώδειο»-  έτσι έλεγαν τον κινηματογράφο στη γειτονιά μου στη Νέα Φιλαδέλφεια- και ο Φρανσουά που τον είχε, μόλις με έβλεπε μου έλεγε με τα σπαστά ελληνικά του: «Πιτσιτσίνι πάλι εδώ είσαι;».   Στη συνέχεια προέκυψε το θέατρο Τέχνης και με υποτροφία ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Μόλις τελείωσα με κράτησε ο Κουν στη Σχολή. Εγώ εκείνον τον καιρό δούλευα στον ΟΤΕ και μόλις μου το ανακοίνωσε ο Κουν, ούτε παραίτηση δεν πήγα να κάνω. Τόσο ήταν το πάθος μου. Δούλεψα με πολύ μεγάλους ηθοποιούς, τη Συνοδινού, τον Κωτσόπουλο, τον Μυράτ, τη Ζουμπουλάκη, τον Σολωμό και φυσικά δίδαξα στη Δραματική σχολή του Θεάτρου  Τέχνης για πολλά χρόνια.

Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη και η πιο δύσκολη στιγμή σας;

Η πιο ευχάριστη στιγμή ήταν όταν μάθαμε ότι ο «Θίασος» πήρε το βραβείο της Fipresci , δηλ. των κριτικών στις Κάννες κι έγινε το σώσε. Δεν είχε κατατεθεί επίσημα  από το κράτος, γι’ αυτό δεν πήρε και  το μεγάλο βραβείο. Όταν όμως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης  πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, Α΄ γυναικείου ρόλου, Α’ ανδρικού ρόλου θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένοι ήμαστε. Όλη η αίθουσα χειροκροτούσε. Μην ξεχνάμε ότι η ταινία είχε πολιτικό περιεχόμενο και είχε γυριστεί λίγο πριν πέσει η Χούντα. Αμέσως μετά τη βράβευση βγήκαμε στον δρόμο και κάναμε πορεία για ένα  Ιρλανδό φυλακισμένο, απεργό πείνας, τον Μπόμπι Σαντς, το 1975.

Η πιο θλιβερή ήταν όταν έπαιζα στο θέατρο Τέχνης το 1970 και πέθανε η μητέρα μου , 56 χρονών, από καρδιά. Τελειώνοντας βγαίνω στο φουαγιέ και εκεί μαθαίνω από τον αρραβωνιαστικό της αδελφής μου το γεγονός και εκεί γύρισε ο κόσμος μου ανάποδα. Όρμησα πάλι στη σκηνή, αγκάλιασα μια κολώνα και έκλαιγα απαρηγόρητα για ώρα πολλή. Ήταν η πιο δυστυχισμένη στιγμή της ζωής μου.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση την οποία βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια με μνημόνια και πολλές ανατροπές στις ζωές των περισσότερων;

Θεωρώ ότι σήμερα βιώνουμε μια από τις πιο δύσκολες και τις πιο άσχημες περιόδους, τόσο σε πολιτικό όσο και κοινωνικό επίπεδο.

H  τέχνη είναι ...

H ζωή μου

Η αγάπη είναι...

Το πιο τρυφερό συναίσθημα. Είναι πολύ σημαντικό να αγαπάς.

Η ζωή είναι...

Δώρο και ως τέτοιο πρέπει να το βιώνουμε

info

Θέατρο Αγορά - Πέμπτη 14 Μαρτίου ώρα 21.00

Μουσικοθεατρικό Αναλόγιο

ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΙΣΜΑ

Ωδή στη Γυναίκα

της Μαρίας  Παναγιωτακοπούλου και Σάκη  Παπαδημητρίου

Βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό κείμενο της Μαρίας Παναγιωτακοπούλου και στην ανθολογία μελοποιημένης ποίησης «Ωδή στη Γυναίκα» του συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου.  Μέσα από τον διάλογο δυο γυναικών, μιας μάνας και μιας κόρης,  διαφαίνεται η πορεία της Γυναίκας στον χρόνο.  Δυο γυναίκες μονολογούν «συνομιλώντας». Μια εξομολόγηση και μια απολογία της μιας γενιάς στην άλλη, ένας εσωτερικός προβληματισμός, ένας επαναπροσδιορισμός της ύπαρξής τους. Η μουσική λειτουργεί αντιστικτικά με το κείμενο καθώς ο συνθέτης Σάκης Παπαδημητρίου και ως μουσικός επί σκηνής «συνομιλεί» με την «αιώνια Γυναίκα» στον χώρο και τον χρόνο με μελοποιημένα ποιήματα της Κικής Δημουλά, του Κωστή Παλαμά, της Αιμιλίας Δάφνη, του Γιάννη Κουτσοχέρα αλλά και με παραδοσιακά νανουρίσματα και τραγούδια.

Συμμετέχει η ηθοποιός Ειρήνη Γρέκα  και η Έλενα Παπαδημητρίου στο  τσέλο και το τραγούδι. Τη σκηνοθεσία έχει κάνει η συγγραφέας Μαρία Παναγιωτακοπούλου.

Τιμή εισιτηρίου 10  Ευρώ και μειωμένο 8 ευρώ.

Τηλ. Κρατήσεων: 6948480298