Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Πιτσίπιο στο Πολύεδρο

Ο κύκλος εκδηλώσεων: Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19^ο αιώνα, συνεχίζεται στο Πολύεδρο με αφιέρωμα στο έργο του Ιάκωβου Πιτσιπίου ή Πιτζιπίου την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 8.30 μ.μ.

Μιλάει: η Κατερίνα Κωστίου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών

Ο Ιάκωβος Πιτσιπίος –Πιτζιπίος γεννήθηκε στη Χίο, όπου και έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε στη μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη  και νομικά στο Παρίσι. Δίδαξε ως καθηγητής στην Οδησσό, στη Σύρο (1838-1841) και την Κωνσταντινούπολη. Στη Σύρο ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την έκδοση περιοδικών και εφημερίδων· την περίοδο εκείνη ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού Αποθήκη των Ωφελίμων και Τερπνών Γνώσεων (1847-1848), όπου δημοσιεύτηκε το ημιτελές μυθιστόρημά του Ο πίθηκος Ξουθ ή τα ήθη του αιώνος.

Ο Ιάκωβος Πιτσιπίος πνίγηκε στο Βόσπορο υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες.

Έργα του:

Λογική γραμματική της αρχαίας  Ελληνικής γλώσσης, 1834

Γραμματική της Γαλλικής Γλώσσης κατά παραλληλισμόν  προς την ελληνικήν, 1841.  - Η ορφανή της Χίου, 1839 
Πίθηκος Ξουθ ή τα ήθη του αιώνος, 1847-1848

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που είχαμε για την πεζογραφία των πρώτων πενήντα χρόνων (1830-1880 ρομαντική περίοδος) του ελληνικού κράτους έχει αλλάξει.

Η ανακάλυψη λησμονημένων ή άγνωστων έργων και  η προσεκτικότερη μελέτη τών γνωστών πεζογραφημάτων έδειξαν ότι η  περιγραφή και ο χαρακτηρισμός  της πεζογραφικής παραγωγής της  περιόδου, λίγο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ο αριθμός των έργων δεν  ήταν ισχνός, όπως πιστευόταν, αλλά πολύ μεγαλύτερος.

Και σε αυτό το μεγαλύτερο σύνολο έργων περιλαμβάνονται  και έργα αξιόλογα, τα οποία, προφανώς επειδή ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα, περιέπεσαν κατά τη διάρκεια του δημοτικιστικού αγώνα σε λήθη και παρέμειναν ξεχασμένα.

Αλλά και ορισμένα από τα έργα αυτής της περιόδου που δεν είχαν ξεχαστεί, είναι σημαντικότερα απ’  ότι τα παρουσίαζε η δημοτικιστικών προκαταλήψεων κριτική.

Τα πλέον αξιόλογα έργα της περιόδου είχαν διαμορφώσει  για τους αναγνώστες της εποχής μια πεζογραφική παράδοση, την οποία θα πρέπει να μελετήσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τη λογοτεχνία εκείνης της εποχής.

Ο κύκλος των ομιλιών αυτών θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την πεζογραφία των δύο τελευταίων δεκαετιών του 19^ου αιώνα (Γ. Βιζυηνός, Μιχ. Μητσάκης, Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Εμμ. Ροΐδης κλπ)· διότι αν και μετά το 1880, με την εμφάνιση νέων συγγραφέων, η πεζογραφία μας πορεύεται σε νέες κατευθύνσεις, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι δε συνδέεται με την προηγούμενη πεζογραφική παραγωγή.

Οι ομιλητές –αυτού του κύκλου εκδηλώσεων- είναι όλοι μελετητές της πεζογραφίας του 19^ου αιώνα και οι ομιλίες τους στηρίζονται σε ερευνητικά δεδομένα.