Πειρατικός - Στράτου: Ο γιος του δολοφονημένου από τη 17Ν Κωστή Περατικού και η απόγονος της Πειραϊκής Πατραϊκής ενώνουν τις ζωές τους

Προέρχονται και οι δύο από ιστορικές οικογένειες. Η μεν Αλεξάνδρα από την πατρινή οικογένεια Στράτου της Πειραϊκής - Πατραϊκής, ο δε Μιχάλης είναι γιος του δολοφονημένου από την 17 Νοέμβρη Κωστή Πειρατικού. Θα ενωθούν με τα δεσμά του γάμου με φόντο το μοναστήρι της Πάτμου.

Ο Μιχάλης Περατικός Jr, γιος του εφοπλιστή Κωστή που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τη «17 Νοέμβρη», και η Αλεξάνδρα Στράτου, απόγονος των βιομηχάνων της Πειραϊκής Πατραϊκής, φαίνεται να μοιράζονται και την ίδια μποέμ κοσμοθεωρία, χαράζοντας τη δική τους αυτόνομη επαγγελματική πορεία. Οι 30χρονοι νέοι προτιμούν τις new age μπίζνες αφού ο μέλλων γαμπρός είναι ιδιοκτήτης ηλεκτρονικής πλατφόρμας πώλησης προϊόντων μόδας και design, ενώ η νύφη είναι σεφ που χρηματοδότησε το βιβλίο της περί μαγειρικής μέσω Διαδικτύου, αφού πρώτα δοκίμασε τις δυνάμεις της και ως σερβιτόρα.
Η ιστορία
Εκείνο το βράδυ του Γενάρη του 2012, ο συνήθως ερημικός και ήσυχος δρόμος της Εκάλης με τις επαύλεις και τους φρουρούς ασφαλείας στις γωνίες του τετραγώνου έσφυζε από κίνηση και σούρτα-φέρτα. Εξω από το εντυπωσιακό σπίτι του εφοπλιστή Ανδρέα Χατζηγιάννη, φωταγωγημένο και επιβλητικό, χαρούμενες νεανικές παρέες έβγαιναν φουριόζικες από θηριώδη τζιπ και σπορ πολυτελή αυτοκίνητα. Η οικοδέσποινα Βάνια Χατζηγιάννη, κόρη του εφοπλιστή, φρόντισε να ξυπνήσει τα αίματα της εκκωφαντικά σιωπηρής γειτονιάς οργανώνοντας πριβέ πάρτυ για τους φίλους της, από εκείνα που σπάνια πλέον γίνονται στις μέρες μας ακόμα και από μέλη των οικογενειών της ελίτ.

Καλοζωισμένοι νέοι, με αυτό τον κοσμοπολίτικο cool αέρα που περιβάλλει ανθρώπους με καλή ανατροφή, υψηλού επιπέδου σπουδές και καθημερινές ανέσεις στη διάθεσή τους, καλοντυμένοι και λαμπεροί περνούσαν τις πόρτες της έπαυλης αποφασισμένοι να περάσουν καλά, κάτι για το οποίο είχε άλλωστε φροντίσει ενδελεχώς η νεαρή οικοδέσποινα. Ολη η χρυσή νεολαία της Αθήνας, τα νεότερα μέλη επιφανών οικογενειών από τον χώρο της ναυτιλίας και των επιχειρήσεων ήταν εκεί μοιράζοντας χαμόγελα, πειράγματα και κουτσομπολιά, απολαμβάνοντας στο έπακρο την ελαφρότητα της νεανικής τους συναναστροφής. Ο Ζαννής και η Ειρήνη Βενιάμη, η Ξένια Στεφανάκη, ο Νίκος Κοντονής, η Λάουρα Μακροπούλου, η Βίβιαν Παπαγεωργίου και ο Δημήτρης Παππούλης, φίλοι όλοι της Βάνιας Χατζηγιάννη, τσιμπούσαν από τον μπουφέ τα εκλεκτά εδέσματα που είχε προμηθεύσει γνωστή εταιρεία catering, γέμιζαν τα ποτήρια τους και χόρευαν στις επιλογές του DJ που είχε επιστρατευτεί για τις ανάγκες του πάρτυ. Μεταξύ των προσκεκλημένων ήταν και ο διακριτικός Μιχάλης Περατικός, γιος του αδικοχαμένου εφοπλιστή Κωστή Περατικού, τον οποίο δολοφόνησε η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη». Το πάρτυ που κράτησε μέχρι τα ξημερώματα δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τις κοσμικές σελίδες των εντύπων, αφού η παρέλαση δεκάδων ηχηρών ονομάτων της νέας γενιάς της high society κέντρισε το ενδιαφέρον των λοιπών κοινών θνητών. Ηταν μάλλον η πρώτη φορά που το όνομα του Μιχάλη Περατικού junior φιγούραρε σε κοσμικές σελίδες, αφού μετά την τραγική απώλεια του πατέρα του κάθε δημοσίευμα σχετικό με την οικογένεια αφορούσε είτε τις ναυτιλιακές μπίζνες του συνονόματου παππού του, είτε την υπόθεση εξάρθρωσης της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Ο πρωτότοκος γιος του Κωστή Περατικού και της Λίας Ρακκά -της οικογένειας των καταστημάτων Sofos (ο αδερφός της που συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση είναι ο Αρης Ρακκάς που βρίσκεται πίσω από τα καταστήματα Pinko, Zilly, Sofos εισάγοντας επίσης τα brands Marc Jacobs και Diane von Fürstenberg)- θα κάνει το όνομά του να ακουστεί ξανά, αυτή τη φορά με αφορμή την είσοδό του στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Με σπουδές στο Λονδίνο και κοινωνικό κύκλο που περιλαμβάνει τη χρυσή Greek next generation, αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο, μακριά από την οικογενειακή παράδοση, έχοντας προφανώς κάθε συναισθηματικό λόγο να νιώθει άβολα στα πελάγη της ναυτιλίας.

Το επιχειρηματικό πρότζεκτ

Τον Νοέμβριο του 2013, στην ιδιωτική λέσχη του Κολωνακίου «Salon de Bricolage» έκανε ανοιχτό κάλεσμα σε φίλους, γνωστούς και ανθρώπους των media με αφορμή το λανσάρισμα ενός πρωτοποριακού πρότζεκτ.

Μαζί με τους φίλους και συνεργάτες του, Θανάση Σοφιανό και Πέτρο Βουτσινά, ίδρυσε την ψηφιακή πλατφόρμα We Create Harmony, σκοπός της οποίας είναι η προώθηση του design και των νέων σχεδιαστών, αναπτύσσοντας παράλληλα πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση της ανεργίας στους νέους.Μέσω της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, σχεδιαστές μόδας, κοσμημάτων, αξεσουάρ και design αντικειμένων αποκτούν το δικό τους ηλεκτρονικό κατάστημα χρησιμοποιώντας την υψηλή τεχνογνωσία της πλατφόρμας. Το concept θεωρήθηκε πρωτοποριακό και βρήκε αμέσως οπαδούς αρχικά στην Ελλάδα, ενώ σήμερα το 40% των χρηστών της πλατφόρμας προέρχονται κυρίως από το εξωτερικό.

Εκείνη η βραδιά θύμιζε περισσότερο reunion της χρυσής γενιάς των 30άρηδων παρά επιχειρηματικό λανσάρισμα, αφού ηχηρό «παρών» έδωσαν επίγονοι γνωστών οικογενειών, όπως οι αδερφές Γλου, ο Γιάννης Προκοπίου, η Παολίνα Διαμαντούλη, η Ρόζα Βαράγκη αλλά και η όμορφη σύντροφός του Αλεξάνδρα Στράτου, μέλος της γνωστής οικογένειας που ίδρυσε τη θρυλική Πειραϊκή-Πατραϊκή και δεύτερη εξαδέλφη της Δανάης Στράτου, της πολυσυζητημένης τα τελευταία δύο χρόνια συζύγου του Γιάνη Βαρουφάκη. Η αλήθεια είναι ότι το ζευγάρι κάθε άλλο παρά επιδιώκει να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας και όποτε συνέβη το αντίθετο, έγινε αποκλειστικά για επαγγελματικούς λόγους, προκειμένου να επικοινωνήσουν στο κοινό τη δουλειά τους. 
Χαμηλών τόνων
Αμφότεροι διακριτικών τόνων, έχοντας αφενός «τσουρουφλιστεί» από την υπερβολική έκθεση των προγόνων τους και αφετέρου λόγω κοσμοθεωρίας, ο Μιχάλης Περατικός και η Αλεξάνδρα Στράτου έγιναν συνοδοιπόροι σε έναν πιο μποέμικο και χύμα τρόπο ζωής στον οποίο προτιμούν να πορεύονται καλύτερα ξυπόλυτοι παρά με χειροποίητα σινιέ υποδήματα. Οχι επειδή δεν μπορούν, αλλά διότι δεν θέλουν. Υστερα από τρία χρόνια σχέσης, το νεαρό ζευγάρι αποφάσισε να παντρευτεί σε μικρό κύκλο συγγενών και φίλων στο αγαπημένο νησί του γαμπρού, την Πάτμο, όπου η Λία Ρακκά έχει ανασκευάσει ένα υπέροχο παραδοσιακό σπίτι στη Χώρα, κάτω από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη, στην οποία ανήκει και το οίκημα.

Αλεξάνδρα Στράτου

Η πορεία της 30χρονης Αλεξάνδρας Στράτου κάθε άλλο παρά συμβατική είναι, αφού δείχνει να προτιμά τους συνεχείς πειραματισμούς από τις προδιαγεγραμμένες πλην προβλέψιμες διαδρομές. Εγγονή του αείμνηστου επιχειρηματία Χριστόφορου Στράτου και κόρη του Αλέξη Στράτου, τα ονόματα των οποίων ταυτίστηκαν με τη θρυλική βιομηχανία Πειραϊκή-Πατραϊκή, γαλουχήθηκε με τις κλασικές πατροπαράδοτες οικογενειακές αξίες όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το τραπέζι και οι συζητήσεις πάνω από ένα -τρόπος του λέγειν- πιάτο φαΐ. Κεντρικές φιγούρες στις παιδικές αναμνήσεις της με άξονα αυτά τα πολυπληθή οικογενειακά τραπέζια ήταν η γιαγιά της, Σοφία, και η κυρία Λούλα, που μαγείρευε για τρεις γενιές της οικογένειας Στράτου και μάλιστα με φοβερή μαεστρία! Αν και η Αλεξάνδρα ποτέ μέχρι τις σπουδές της δεν εκδήλωσε κάποιο ενδιαφέρον για τη μαγειρική και τα οικιακά, η σχέση της με τις μεσογειακές κουζίνες θα γίνει στενή μετά από ένα τυχαίο γεγονός στο τελευταίο έτος των σπουδών της. Φοιτώντας σε αγγλικό σχολείο στην Αθήνα, πήγε αργότερα στην Αμερική για να σπουδάσει Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Brown, πιστεύοντας πως το συγκεκριμένο αντικείμενο διέθετε ένα ευρύ φάσμα γνώσεων. Με τη συγκάτοικό της άρχισαν για πλάκα να μαγειρεύουν, πότε η μία και πότε η άλλη, αγαπημένα τους φαγητά από την κουζίνα των τόπων τους, κάτι που στην πορεία εξελίχθηκε σε ιεροτελεστία, μια σχεδόν ψυχαναλυτική διαδικασία που ξετύλιξε το κουβάρι των παιδικών αναμνήσεων: «Προς το τέλος των σπουδών μου άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τη μαγειρική και να συνειδητοποιώ ότι όταν μαγειρεύεις φέρνεις πιο κοντά τους ανθρώπους. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, ονειρευόμουν να ανοίξω ένα εστιατόριο. Σκεφτόμουν ότι μέσω του φαγητού θα μπορούσα να επικοινωνήσω αυτά που ήθελα. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξερα πώς είναι να δουλεύεις σε ένα εστιατόριο, ούτε αν θα μου άρεσε! Ετσι, όταν πήρα το πτυχίο μου έφυγα για το Λονδίνο όπου δούλεψα στο σέρβις ενός ελληνικού εστιατορίου. Μου άρεσε πάρα πολύ! Εμεινα εκεί για επτά μήνες και μετά έκανα αίτηση σε μια μικρή σχολή μαγειρικής στο Σαν Σεμπαστιάν. Στην κουζίνα δεν με οδήγησε η φιλοδοξία να κάνω το τέλειο φαγητό, αλλά ότι μέσω αυτού μπορώ να εκφραστώ. Ο ζωγράφος έχει τις μπογιές του για να φτιάξει έναν πίνακα. Για μένα το φαγητό λειτουργεί ως μέσο για να φέρω τους ανθρώπους κοντά και να συμβεί ό,τι είναι να συμβεί από κει και πέρα», λέει σε συνέντευξή της με αφορμή το βιβλίο «Cooking to share», που θα εκδώσει λίγα χρόνια αργότερα.

Η Αλεξάνδρα δεν δούλεψε ως σερβιτόρα μόνο στο Λονδίνο εκείνη την εποχή. Επιχείρησε να το κάνει -έστω χωρίς επιτυχία- και στην Αντίπαρο το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Απολύθηκε, όμως, αφού δεν εκτιμήθηκαν δεόντως οι ικανότητές της στο σέρβις. Ωστόσο, η εμπειρία για την ίδια ήταν αρκούντως εποικοδομητική ώστε να μυηθεί σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας ενός εστιατορίου.

Στο Σαν Σεμπαστιάν έκανε την πρακτική της σε διάφορα εστιατόρια προκειμένου να αποκτήσει εμπειρίες, αλλά εκεί ήρθε αντιμέτωπη με τις συνθήκες σκληρού στρες που συνεπάγεται η ζωή στα παρασκήνια ενός χώρου εστίασης. Οι προσβολές, τα νεύρα και το άγχος λειτούργησαν απωθητικά για τη σκέψη ενός εστιατορίου όπως το οραματιζόταν και η απόφασή της να επιστρέψει στην Ελλάδα ήρθε μάλλον χωρίς δεύτερη σκέψη με την ολοκλήρωση των μαθημάτων της στη σχολή μαγειρικής. Και τότε ήρθε η ιδέα να μοιραστεί με ένα ευρύτερο κοινό τις συνταγές από εκείνα τα υπέροχα φαγητά που έκαναν η γιαγιά και η κυρία Λούλα: «Η κυρία Λούλα, που είχε ξεκινήσει να εργάζεται για την προγιαγιά μου, μαγείρευε για όλη την οικογένεια. Εχουν περάσει τρεις γενιές από τα χέρια της. Ουσιαστικά η σκέψη για το βιβλίο ξεκίνησε από την επιθυμία μου να συγκεντρώσω τις συνταγές της οικογένειάς μου. Θεωρώ ότι αυτό που έχεις γευτεί είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου και ήθελα να υπάρχει μια συνέχεια και στα επόμενα μέλη της οικογένειας, αφού και η κυρία Λούλα δεν μπορεί πια να μαγειρεύει. Θυμάμαι τα κυριακάτικα μεσημέρια στη γιαγιά και έχω χιλιάδες αναμνήσεις από αυτά. Με το που πηγαίναμε στο σπίτι, μπαίναμε κατευθείαν στην κουζίνα. Η γιαγιά μου τσαντιζόταν πάρα πολύ.

Δεν της άρεσε καθόλου να μπαίνουμε εκεί. Ανοίγαμε το ψυγείο, ψάχναμε τα συρτάρια, τσιμπούσαμε από το φαγητό...Το βιβλίο, λοιπόν, είναι αφιερωμένο στην κυρία Λούλα και στη γιαγιά Σοφία», διηγείται η 30χρονη Αλεξάνδρα στην ίδια συνέντευξη που έδωσε πέρυσι. Αντισυμβατική και θέλοντας να αποφασίσει μόνη της για τη διάθεση ενός βιβλίου και όχι μέσω ενός εκδότη, κι ας ήταν πολύτιμη η βοήθειά του για οικονομικούς λόγους, αποφασίζει μέσω της εφαρμογής kickstarter να βρει χρηματοδότηση κατευθείαν από το ενδιαφερόμενο κοινό. Με τη μέθοδο του crowdfunding, το προϊόν ήρθε σε άμεση επαφή με τον καταναλωτή και η Αλεξάνδρα Στράτου υλοποίησε την ιδέα από την αρχή ως το τέλος. Ογδόντα συνταγές παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας, όπως τις κληρονόμησε από τη γιαγιά και την κυρία Λούλα, σε αγγλική απόδοση αρχικά, εκτελούνται σε κουζίνες του εξωτερικού και το εγχείρημα στέφεται με επιτυχία.  Σειρά είχε το επόμενο πρότζεκτ. Η ενασχόλησή της αρχικά στην εταιρεία Platis και αργότερα στην Καραμολέγκος δεν την καλύπτουν, οπότε αποφασίζει να προχωρήσει μόνη της στην ιδέα του catering για περιορισμένο αριθμό ατόμων. «Στις συνάξεις το καλό φαγητό φέρνει τους συνδαιτυμόνες πιο κοντά», συνηθίζει να λέει.

πηγή