Μια οικογένεια που δίνει εξετάσεις στον τομέα των επιχειρήσεων, δραστήριους εκπροσώπους στο ΣΕΒ, καλλιτέχνες, εφευρέτες και τηλεοπτικούς αστέρες
Στην πορεία της ανάπτυξης αυτής της πόλης μέσα στο χρόνο, υπήρξαν κάποιοι που άφησαν την σφραγίδα τους, όχι μόνο στη οικονομία, αλλά και στην κοινωνική ζωή της και στον πολιτισμό και βεβαίως στο χτίσιμο του μύθου της. Ενός μύθου που περνάει μέσα από νεοκλασσικά αριστουργήματα τα οποία συναντά κανείς στο δρόμο μιας Πάτρας που αναζητά τον χαρακτήρα της στη νέα εποχή, στηρίζοντας ένα μέρος της φιλαυτίας της στην παλιά της λάμψη.
Στην Πάτρα έζησαν και εξακολουθούν να ζουν και να δραστηριοποιούνται οικογένειες που άφησαν εποχή και σε αντίθεση με κάτι άλλες οι οποίες ναυάγησαν στα χέρια όχι και τόσο ταλαντούχων απογόνων, διαθέτουν δραστήριους και δημιουργικούς συνεχιστές, οι οποίοι κατακτούν νέες κορυφές και κοιτάζουν στο μέλλον με τόλμη και αισιοδοξία, πιστεύοντας στην καινοτομία και τα νέα εργαλεία του διαδικτυακού κόσμου.
Μια Πατρινή οικογένεια το όνομα της οποίας βρίσκεται συχνά στο...στόμα μας καθώς το φέρει ένα από τα πλέον κεντρκά σημεία της πόλης,- όλοι μας έχουμε δώσει ραντεβού στο Μέγαρο Πραπόπουλου-, συγκαταλέγεται στις 25 ιστορικότερες επιχειρήσεις της Ελλάδας και θεωρείται ηγέτιδα στον τομέα της.
Η οικογένεια Πραπόπουλου, από το 1886 έως σήμερα δίνει εξετάσεις στον τομέα των επιχειρήσεων, δίνει δραστήριους εκπροσώπους στο ΣΕΒ και τον Εμποριό Σύλλογο, δίνει καλλιτέχνες, εφευρέτες, αλλά και τηλεοπτικούς αστέρες.
Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε τιους Πραπόπουλους, από την αρχή, από το 1886, όταν οι ετεροθαλείς αδεφοί Κωνσταντίνος και Γεώργιος Πραπόπουλοι, γεννημένοι στην Ζάτουνα Αρκαδίας και γιοι του Παναγιώτη Μαρλαφέκα ή Πράπα, εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα και ανέλαβαν την διαχείριση ενός σιδηρουργείου στην οδό Αγίου Ανδρέου 58.
Ήταν αυτοί που ίδρυσαν πρώτη μια εταιρεία που έμελλε να έχει πολύ μεγάλο μέλλον.
Ο Κωνσταντίνος Πραπόπουλος ήταν ο πρώτος πρόεδρος (1929 - 1932) της εταιρείας Αφοί Πραπόπουλοι ΑΕ. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ‘'Συνδέσμου εν Πάτραις Βιομηχάνων’' που ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1918 και του οποίου προήδρευσε κατά την διετία 1923 - 1925, ενώ ο Γεώργιος Πραπόπουλος ήταν μέλος του πρώτο διοικητικού συμβουλίου Συλλόγου Εισαγωγικού Εμπορίου Πατρών.
Ο Κωνσταντίνος Πραπόπουλος ήταν παντρεμένος με την Ευτέρπη Θωμόπουλου, αδερφή του ζωγράφου & ακαδημαϊκού Επαμεινώνδα Θωμόπουλου και πρώτη ξαδέρφη του ιστορικού Στέφανου Θωμόπουλου, και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά τους: Παναγιώτη, Αλέξιο. Ανδρέα & Γεώργιο. Όλοι υπήρξαν μέτοχοι και είχαν ενεργή δράση στην εταιρεία μέχρι που μεταβίβασαν σταδιακά τις μετοχές τους στον Μάριο Πραπόπουλο με τελευταίο τον Αλέξιο, τεχνικό διευθυντή της εταιρείας.
Δισέγγονη του Κωνσταντίνου είναι η Ελληνο-Αμερικανίδα ζωγράφος Melanie Prapopoulos. Ο Κωνσταντίνος Πραπόπουλος απεβίωσε στην Πάτρα το 1931.
Ο Γεώργιος Πραπόπουλος είχε πλούσιο κοινωφελές έργο. Ανακαίνισε τον ναό του Αγίου Γεωργίου στη Ζάτουνα και μαζί με τον συντοπίτη του Αντώνη Αντωνακόπουλο κατασκεύασε το 1919 το Δημοτικό Σχολείο της Ζάτουνας, το οποίο σήμερα στεγάζει το Μουσείο Μίκης Θεοδωράκης. Απεβίωσε στην Πάτρα το 1958. Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή Φιλιώτη εκ Ζακύνθου και είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά: τον Παναγιώτη - Μάριο Πραπόπουλο, την Μαρία, την Ελένη και τη Λουκία. Ο γιος του Μάριος στη συνέχεια απέκτησε το 51% της εταιρείας. Σήμερα οι δισέγγονοι του Γεωργίου διατηρούν την διεύθυνση της εταιρείας. Άλλη δισέγγονή του, εγγονή της Λουκίας, είναι η τηλεπαρουσιάστρια Ανίτα Ναθαναήλ.
Από τα εννέα παιδιά του Παναγιώτη Μαρλαφέκα ή Πράπα τα τέσσερα εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Από αυτά τα τέσσερα ο Χαρίλαος Πραπόπουλος έγινε νευρολόγος - ψυχίατρος, εφευρέτης της "Πραπουλίνης", ενός αμφιλεγόμενου φαρμάκου για την εποχή, ο Νικολάκης απέκτησε μια κόρη την Ελένη Σικ, η οποία δημιούργησε τα Κέντρα Αδυνατίσματος Chic, ο Ιωάννης υπήρξε ιδιοκτήτης της βίλας Πραπόπουλου στο Χαλάνδρι και ο Βασίλειος, ο οποίος ίδρυσε εταιρεία με τζάμια στον Πειραιά. Επίσης από άλλο γιό του Παναγιώτη, κατάγεται ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας, ιδρυτής της Λουξ.
Τα τέκνα του Κωσταντίνου, σταδιακά αποχώρησαν από την εταιρεία με τελευταίο τον Αλέξιο Πραπόπουλο (1907 - 1992). Μετά την αποχώρηση του ο Ανδρεάς Πραπόπουλος ιδρύει εταιρεία ηλεκτρικών οικιακών ειδών με την επωνυμία Ηλεκτρο-Μεταλλουργική Α. Πραπόπουλος. στη συμβολή των οδών Αγ. Ανδρέου & Κολοκοτρώνη στην Πάτρα. Σήμερα απόγονοι της οικογένειας εντοπίζονται στην Πάτρα, την Αθήνα, την Ελβετία και την Νέα Υόρκη.
Η εταιρεία που ίδρυσαν οι αδελφοί Πραπόπουλοι μετεξελίχθηκε το 1929 σε ανώνυμη εταιρεία. Πεδίο δράσης της η κατασκευή ψεκαστήρων για τις ανάγκες της του ψεκασμού της σταφίδας, είδη εστίασης, αλουμινίου, γκαζιέρες, σιδήρων κ.α.
Λόγω της εμφάνισης του περονόσπορου στα αμπέλια οι ψεκαστήρες κατείχαν την πρώτη θέση στα προϊόντα που παρήγαγε η επιχείρηση αφού ως γνωστόν εκείνη την εποχή το λιμάνι της Πάτρας κατείχε σημαντική θέση στην εξαγωγή σταφίδας. Σύντομα η επιχείρηση άρχισε να αναπτύσσεται με αποτέλεσμα το 1893 να δημιουργήσουν εργοστάσιο κατασκευής βιομηχανικών προϊόντων μεταλλουργικής στη συμβολή των οδών Κορίνθου & Φιλοποίμενος.
Κατά τον Νικόλαο Σαραφόπουλο η μηχανική εγκατάσταση των εργοστασίων ήταν εφάμιλλη των Ευρωπαϊκών.
Το 1898 το Παλάτι ανακήρυξε την εταιρεία σε επίσημο προμηθευτή της Βασιλικής Αυλής του βασιλιά Γεωργίου Ά, το 1900 κέρδισε το αργυρό μετάλλιο Groupe VII στην Classe 36 Exposition Universelle de Paris ενώ το 1900 το Χρυσό Βραβείο Γεωργικών Εργαλείων Α΄ και το Αργυρό Βραβείο Ειδών Σιδηρουργίας στην πρώτη Έκθεση Χανίων Κρήτης.
Κατά την δεκαετία του 1910 και 1920 η εταιρεία διαθέτοντας αρκετή εγκατεστημένη ισχύ ήταν σε θέση να πωλεί ρεύμα σε ιδιωτικούς χώρους και στην τότε Ηλεκτρική Εταιρεία της Πάτρας προ της κατασκευής του Υδροηλεκτρικού Σταθμύ του Γλαύκου. Το 1936 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο Οργανωτή της 6ης Διεθνούς έκθεσης θεσσαλονίκης. Προπολεμικά κατάστημα του εργοστασίου στον Πειραιά διατηρούσε ο Βασίλειος Πραπόπουλος πλησίον του Αγίου Σπυρίδωνα.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στις 6 Νοεμβρίου 1940 το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από την ιταλική αεροπορία παραμένοντας όμως σε λειτουργία και παρασκευάζοντας καραβάνες και παγούρια για τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού έως την έλευση των Γερμανικών στρατευμάτων στην Πάτρα την άνοιξη του 1941.
Μετά τον πόλεμο το εργοστάσιο συνέχισε κανονικά την λειτουργία, με κάποια προβλήματα όσον αφορά τις έριδες μεταξύ των μετόχων, και το 1977 μεταστεγάστηκε σε νέες εγκαταστάσεις 2.500 m2 κοντά στον ποταμό Γλαύκο. Το 2006 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο Οργανωτή της 21ης Agrotica Θεσσαλονίκης.
Σήμερα απασχολείται με την κατασκευή και πώληση εργαλείων φυτοπροστασίας & κήπου, δοχείων ανοξείδωτων για την αποθήκευση υγρών τροφίμων και οινοποιητικών εξοπλισμών για τον ερασιτέχνη οινοποιό. Πολλές από τις κατασκευαστικές δραστηριότητες έχουν μοιραστεί σε άλλους οίκους (outsourcing) ενώ η εταιρεία κρατά ακόμη (in house) την παραδοσιακή παραγωγή Χάλκινων Ψεκαστήρων και τα τελικά στάδια συναρμολόγησης και ποιοτικού ελέγχου των προϊόντων της. Τα τελευταία χρόνια η εταιρεία δραστηριοποιείται εκτός από την Ελλάδα, στην Κύπρο, τα Σκόπια και την Αλβανία.
Αντικείμενα μεταλλοτεχνίας κατασκευασμένα από το εργοστάσιο της εταιρείας, ιδίως από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, εκτίθενται σήμερα σε διάφορα Μουσεία ή ιστορικούς χώρους ανά την Ελλάδα. Κορυφαίο παράδειγμα στάμνα του 19ου που φέρει την επιγραφή του εργοστασίου και εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στην Αθήνα.
Tο σπίτι του Γεωργίου Πραπόπουλου
Tο σπίτι του Γεωργίου Πραπόπουλου
Το Μέγαρο που πήρε το όνομά του από την οικογένεια
Το Μέγαρο που πήρε το όνομά του από την οικογένεια
Ο ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΙ
Ο Παναγιώτης - Μάριος Πραπόπουλος γεννήθηκε το 1900 στην Πάτρα και ήταν ο μοναδικός γιος από τα τέσσερα παιδιά του Γεωργίου Πραπόπουλου και της Φωτεινής Φιλιώτη. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Γερμανία. Την δεκαετία του 1950 κατάφερε να συγκεντρώσει το 51% των μετοχών της εταιρείας Αφοί Πραπόπουλοι ΑΕ, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος κατά την περίοδο 1958 - 1971. Διατηρούσε σημαντική βιβλιοθήκη 10.000 και πλέον τόμων, υπήρξε έφορος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών από το 1943 έως και το 1971 και συνέβαλε σημαντικά στην διάσωση βιβλίων & συγγραμμάτων κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Για αυτήν του την ενασχόληση ο Κώστας Τριανταφύλλου τον χαρακτηρίζει "φιλότεχνο". Επίσης είχε διατελέσει πρόεδρος του Κωνσταντοπούλειου Ευγηρείου Ιδρύματος στην Πάτρα καθώς και ευεργέτης του. Πέθανε το 1971 στην Πάτρα. Ήταν παντρεμένος με την Μιμίκα Βλαχούτσικου και απέκτησε δύο παιδιά τον Τζώρτζη Πραπόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της εταιρείας και την Φέφη Πραποπούλου.
Ο Τζώρτζης Πραπόπουλος γεννήθηκε το 1934 στο Βερολίνο. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Loughborough στην Αγγλία. Διετέλεσε πρόεδρος της εταιρείας Αφοι Πραπόπουλοι ΑΕ κατά την περίοδο 1971 - 1999 και επί των ημερών του μετεστέγασε την εταιρεία σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις στις παρυφές της Πάτρας. Ανέπτυξε εκτενή κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Αυτοκινητιστικού Ομίλου Αχαΐας (Α.Ο.Π.), πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Πατρών (1985-1988) και πρόεδρος του Εμπορικού & Εισαγωγικού Συλλόγου Ερμής Πατρών. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Δυτικής Ελλάδος & Πελοποννήσου (1986 - 1987) επί σειρά ετών αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας καθώς οικονομικός επόπτης στην Αχαϊκή Συνεταιριστική Τράπεζα. Τη θέση του οικονομικού επόπτη κατείχε και στην Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (Κ.Ε.Ε.) έως την ημέρα του ξαφνικού θανάτου του στην Αθήνα στις 5 Δεκεμβρίου 1999, ενώπιον του ακροατηρίου της Γενικής Συνέλευσης της Κεντρικής Ένωσης. Έκτοτε η αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου της Κεντρικής Ένωσης φέρει προς τιμή του το όνομά του. Ήταν παντρεμένος με την Αθηνά Πιπιλή από την Πάτρα και απέκτησε δύο γιούς τους Μάριο και Θεόδωρο.
Τα μέλη της οικογένειας απέκτησαν κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου σημαντική ακίνητη περιουσία στην Αθήνα και την Πάτρα. Στην περιοχή της Ρεματιάς στο Χαλάνδρι υπάρχει το κτήμα Πραπόπουλου, στο οποία διατηρείται η ομώνυμη βίλα, η οποία κατασκευάστηκε από τον Ιωάννη Πραπόπουλο την δεκαετία του 1920 και βρίσκεται σε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων. Πρόκειται για μία διώροφη βίλα που αποτελεί τυπικό δείγμα προαστιακής κατοικίας του Μεσοπολέμου.Το 1999 χαρακτηρίσθηκε ως διατηρητέο κτίριο με σχετική απόφαση του υπουργείου περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων ενώ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό κατάληψη από αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες.
Στην Πάτρα ξεχωρίζει η οικία Πραπόπουλου, η οποία ανήκει, κατά ένας μέρος, ακόμα και σήμερα στους απογόνους, στη συμβολή των οδών Κορίνθου & Αγίου Νικολάου, όπου για κάποια περίοδο στεγαζόταν το Ταχυδρομείο, και κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Πρόκειται για ένα διώροφο κτίριο με στοές, το οποίο διαφοροποιείται από το πνεύμα του νεοκλασικισμού και ενσωματώνει στοιχεία νεομπαρόκ & Art Nouveau ύφους.
Στη συμβολή των οδών Κορίνθου & Φιλοποίμενος υπάρχει η οικία Γεωργίου Πραπόπουλου, η οποία ανήκει ακόμα στους απογόνους του. Είναι κτισμένη σε ρυθμό art nouveau και χαρακτηρίζεται από τα ανάγλυφα φυτομορφικά στοιχεία στις όψεις της.
Λίγο πιο μακριά, στη συμβολή των οδών Γούναρη & Κορίνθου, βρίσκεται η οικία Κωνσταντίνου Πραπόπουλου. Και οι δύο οικίες κατασκευάστηκαν σε σχέδια του πατρινού αρχιτέκτονα Ιωάννη Βασιλείου. Αρχιτεκτονικά ανήκουν στην κατηγορία του εκλεκτικιστικού ρυθμού (eclecticism) με επιρροές art-deco.
Ανάμεσα τους, επί της οδού Κορίνθου 278, χτισμένη σε νεοκλασική γραμμή βρίσκεται η οικία του Γεωργίου Πραπόπουλου, υιού του Κωνσταντίνου.
Στην Πάτρα επίσης στην οδό Αγίου Νικολάου 6 και στην ιδιοκτησία της οικογένειας, βρίσκεται το κτίριο του κινηματογράφου IDEAL, χαρακτηρισμένο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, που ανακαίνισε εκ βάθρων μεταπολεμικά ο Μάριος Πραπόπουλος, σε σχέδια του Αρμένιου αρχιτέκτονα Νάζαρετ Νουμπάρ.
Σήμερα στον χώρο που βρισκόταν το παλιό εργοστάσιο έχει ανεγερθεί το Μέγαρον Πραπόπουλου, εμπορικό κέντρο με καταστήματα και γραφεία συνολικού εμβαδού 2.000 τ.μ.
Η βίλα Πραποπουλου στην Αθήνα
Η βίλα Πραποπουλου στην Αθήνα
Ο ΝΕΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΣ, ΜΑΡΙΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Ο νεώτερος απόγονος της οικογένειας Πραπόπουλου, ο Μάριος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης, είναι 46 ετών, έχει σπουδάσει μηχανικός παραγωγής στην Αγγλία, έχει κάνει μεταπρτυχιακά και ακολουθώντας τα βήματα των προγόνων του, είναι μέλος της Διοικούσας του ΣΕΒ, ανήσυχος, με οξύ επιχειρηματικό πνεύμα και ανησυχίες που δεν αφορούν μονο την δική του επιχείρηση αλλά και την πόλη και τους ανθρώπους της.
Ο Μάριος Πραπόπουλος, φέρει ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία, αλλά όπως συμβαίνει με όλους τους προικισμένους ανθρώπους δεν μένει στο όνομα που κληρονόμησε και έχει τα δικά του σχέδια, όπως και ο δαιμόνιος παππούς, του οποίου πήρε και το όνομα.
"Η αγορά μας, είναι οι μεγάλη αγορά του χονδρεμορίου, αλλά το μέλλον βρίσκεται κατά γνώμη μου στο ηλεκτρονικό κατάστημα" μου λέει εξηγώντας μου ότι τα μηχανήματα που κατασκευάζουν, βοηθούν τους εργασιτέχνες παραγωγούς να φτιάξουν το κρασί και την μπύρα στο σπίτι τους κάτι που τελευταία κερδίζει συνεχώς έδαφος"
Όπως μου λέει ο Μάριος Πραπόπουλος, η συγκεκριμένη αγορά δεν έχει επηρρεαστεί απο την κρίση αντιθέτως η κρίση φέρνει κόσμο πίσω στην ανάκη να ενεργοποιήσει πάλι τη γη του και τα μηχανήματα της εταιρείας είναι υποστηρικτικά αυτής της φιλοσοφίας.
Αυτό που παρουσιάζει την μεγαλύτερη ζήτηση είναι ο εξοπλισμός οινοποίησης και τα είδη συσκευασίας μπουκάλια, φελλοί κ.α. "Σιγά σιγά ο κόσμος φεύγει από την παλιά άγνοια της χωρικής οινοποίησης και του παλιού βαρελιού που μετά από 6-8 μήνες έδινε οδειξωμένο κρασί. Γίνεται αντιληπτό ότι το ξύλινο βαρέλι του παππού μας κάνει απλά για καυσόξυλο και κρατάει πολύ περισσότερο το εμφιαλωμένο.
Το παλιό βαρέλι που λέγαμε δεν προσφέρει τίποτα στο κρασί μας, προσφέρει μόνο μικρόβια. Δεν μπορούμε βεβαίως να μιλήσουμε για μεγάλη ανάπτυξη της εταιρείας μέσα στην κρίση, αλλά σίγουρα δεν μιλάμε για συρρίκνωση σε ό,τι αφορά την δική μας επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο δυνατός παίκτης συνήθως φαίνεται στο μεταβατικό στάδιο, καθώς η κρίση γεννάει και ευκαιρίες, αρκεί να υπάρχει ρευστότητα" λέει ο Μάριος Πραπόπουλος, ο οποίος από το 2000 οπότε και ανέλαβε μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο, συνεχίζει την επιχερηματική πορεία και διευρύνει συνεχώς το πεδίο δράσης της.
Πόσο εύκολο είναι σήμερα για έναν νέο άνθρωπο να πολεμάει στον κόσμο των επιχειρήσεων;
"Θα έλεγα ότι ευκαιρίες υπάρχουν, αρκεί να έχουμε πάντα πάντα τα μάτια μας ανοικτά να τις πιάνουμε και να αακολουθούμε το όνερό μας. Άν καθήσουμε σε αυτό που ξέρουμε είτε σε καιρό κρίσης, είτε όχι, πάλι μπροστά μας θα είναι το πρόβλημα. Καμιά φορά η κρίση μας αφυπνίζει, μας βγάζει απο το λήθαργο. Κάποια πράγματα δεν λειτουργούν υπέρ μας αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε, πρέπει κάτι να μας ταρακουνήσει" μου λέει.
Για τον Μάριο Πραπόπουλο, το μέλλον είναι στον ψηφιακό κόσμο.
"Τα πάντα πλέον γίνονται ηλεκτρονικά, το μελλον είναι στον ψηφιακό κόσμο, η ανάπτυξη περνάει μέσα από τη δημιουργία ηλεκτρονικών καταστημάτων. Είναι θέμα χρόνου να περάσουν τα πάντα στην ψηφιακή εποχή, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, αν ασχοληθείτε με το θέμα θα σας εκπλήξει αυτό που συμβαίνει, σε βαθμό που δεν το πιστεύετε.
Υπάρχουν αντικείμενα και είδη καινοτόμα που διακινούνται αποκλειστικά μέσω ηλετρονικών καταστημάτων, ο έμπορος με την κλασική έννοια μένει πίσω".
Ο Μάριος ως μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΒ, είναι υπέρμαχος της δημιουργίας ενός ισχυρού brand name για την περιοχή και της μετονομασίας της Περιφέρειας σε Περιφέρεια Ολυμπίας. "Η δυτική Ελλάδα ως όνομα, δεν λέει τίποτα απολύτως, δεν έλκει το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Άν όμως δει το όνομα Ολυμπία, θα καθήσει και θα ακούσει. Όλοι κάτι ξέρουν για την Ολυμπία. Και από εκεί και πέρα πρέπει να δούμε τις δυνατότητες ανάδειξης ζητημάτων μικρής και μεσαίας κλίμακας που θα πάνε την περιοχή αλλού, από το λάδι, τον χειμερινό τουρισμό, το κρασί, την φράουλα, οτιδήποτε... και να δούμε και άλλα θέματα, όπως το ωράριο των καταστημάτων, τι μαγαζιά πρέπει να έχουμε κ.α. " μου λέει.
Ο Μάριος είναι απο τα ιδρυτικά μέλη και Πρόεδρος του χιονοδρομικού σωματείου ΑΧΟΑ και έχει και ο ίδιος εμπειρία αγωνιστικής χιονοδρομίας.
Ο Αθλητικός Χιονοδρομικός Όμιλος Αχαΐας (Α.Χ.Ο.Α.) δημιουργήθηκε το 1997 από ανθρώπους που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην Πατρινή αλλά και στην Ελληνική χιονοδρομία. Είναι όμως άνθρωποι που νοιώθουν πως μπορούν να προσφέρουν και πολλά περισσότερα. Είναι σωματείο αμιγώς αθλητικό, αναγνωρισμένο από την Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας.
Σκοπός του συλλόγου είναι να προάγει όλα τα χειμερινά σπορ και να αναδείξει αθλητές και αθλήτριες που θα πρωταγωνιστήσουν σε Πανελλήνιο και γιατί όχι και διεθνές επίπεδο.
Αυτή την στιγμή ο όμιλος έχει στις τάξεις του διπλωματούχο προπονητή χιονοδρομίας από την Πάτρα με μακρά εμπειρία προπονήσεων σε παιδιά φυτωρίου αλλά και αθλητικών τεχνικών.
Το Μότο του Μάριου είναι "κοιτάμε μπροστά" και όπως όλα δείχνουν είναι ένας άξιος συνεχιστής μιας τόσο μεγάλης παράδοσης, που φέρνει την Πάτρα στη λίστα των...πρωταγωνιστών στην διάρκεια και την πρωτοτυπία του επιχειρείν.
- Με στοιχεια από τη wikipedia
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr