Έγκλημα στην Αθήνα από Πατρινούς δράστες

Αντράκο μου τι φτιάνεις;

Εγώ βρέθηκα Αθήνα το περασμένο Σαββατοκύριακο.  Η μέρα καλή, ευκαιρία για το καθιερωμένο περίπατο στο κέντρο. Εκεί στην Πανεπιστημίου, είδα κόσμο να τρέχει με Πατρινές εφημερίδες στα χέρια. Μάλλον κάποιος λεβεντάκος με έχει δει και με δουλεύει, σκέφτηκα. Συνέχισα την βόλτα και να σου και μια ομάδα που κράταγε μία μαυροδάφνη. Δεν άντεξα, τους πήρα από πίσω.  Όλοι πήγαιναν στην πλατεία Κλαυθμώνος. Εκεί γινόταν το αδιαχώρητο. Όχι  δεν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι που  έκλαιγαν για την απόλυσή τους. Αυτό συνέβαινε παλαιότερα στην πλατεία. Ο κόσμος ήταν κυρίως νεαρής ηλικίας, παιδιά που συζήταγαν για ένα φόνο.

Δεν έβλεπα όμως πουθενά αστυνομία. Oύτε τα φωσφοριζέ γιλέκα της σήμανσης. Μόλις όμως είδα τα κόκκινα γιλέκα άρχισα να καταλαβαίνω τι «παίζει». Το Πλήρωμα 94 μαζί με τους atenistas είχαν διοργανώσει παιχνίδι θησαυρού στην πρωτεύουσα. Τίτλος: Φόνος στο Μεσοπόλεμο. Συγγραφείς, ηθοποιοί και αθηναιογράφοι εργάστηκαν για το παιχνίδι. Οι Πατρινοί έκαναν την πλοήγηση που την ξέρουν καλά. Οι ομάδες έπρεπε να λύσουνε το μυστήριο και να ανακαλύψουν τον ένοχο.  Πέρασαν  από σημεία της Αθήνας για να πάρουν στοιχεία που θα τους οδηγούσαν στην λύση του εγκλήματος. Ζόναρς, Ψυρρή, Πλατεία Αγίας Ειρήνης και Βαρβάκειος πλημμύρισαν από κόσμο. Σε κάθε μέρος παιζόταν και από ένα θεατρικό της εποχής του Μεσοπολέμου. Οι ομάδες έπρεπε να το δουν, για να πάρουν στοιχεία και να προχωρήσουν στο επόμενο.

Εκατοντάδες οι ομάδες και χιλιάδες οι συμμετέχοντες ζωντάνεψαν το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Η ώρα κυλούσε ευχάριστα και μέχρι να γυρίσω τους 11 σταθμούς ούτε κατάλαβα πως έφτασε το μεσημέρι. Οι πρώτοι είχαν βρει τον ένοχο και όλοι κατευθύνθηκαν  στο θέατρο  «ΡΕΞ» για να βραβευτούν οι νικητές. Ο κόσμοςξεχείλιζε μέσα και έξω από το θέατρο λες και ήταν κάποια πολυσυζητημένη πρεμιέρα.

Εκεί παρέδωσαν τις σημειώσεις τους και την δικιά τους λύση του εγκλήματος. Μπορεί  λίγοι να βρήκαν τον ένοχο αλλά όλοι κέρδισαν κάτι άλλο. Ανακάλυψαν άγνωστα σημεία της πόλης που περνάνε κάθε μέρα, χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία.  Επιπλέον συνειδητοποίησαν  το τι συμβαίνει στην Πάτρα τις Απόκριες, πέρα από το τελευταίο τριήμερο που ίσως έχουν έρθει. Πως αυτό είναι μόνο το αποκορύφωμα μίας πορείας που κρατάει μήνες.

Είναι η πρώτη φορά που πήγαμε Αθήνα για να δείξουμε μετά χαράς κάτι και όχι να μας υποδείξουν κουνώντας δασκαλίστικα το δάχτυλο. Και όχι σε κάποιους που παριστάνουν τους Αθηναίους. Σε κάποιους «Αθηναίους στην πράξη», γκάγκαρους που λένε. Έπρεπε να τους έβλεπες Ανδρέα μου, ήταν άψογα μεταμφιεσμένοι για την περίσταση. Πραγματικοί Πατρινοί!