Χάρης Σώζος: Τώρα υπάρχει μια τριτοκοσμική τηλεόραση που οι τούρκικες παραγωγές φαίνεται πως ταιριάζουν στη ραγιάδικη συμπεριφορά μας

Ο Χάρης Σώζος είναι ένα πρόσωπο που νομίζω δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σεμνός, με ήθος και ταλέντο ηθοποιός και άνθρωπος. Σήμερα μας μιλάει στο entertv.gr για τα καλλιτεχνικά του νέα, την καθημερινότητα, την τηλεόραση, τις εύκολες και τις δύσκολες στιγμές της καριέρας του…

Αρχικά κύριε Σώζο σε τι κατάσταση σας βρίσκω αυτή την περίοδο;

Προσπαθώ μέσα σε ένα πολύ δύσκολο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο και εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι να καταλάβω που βρισκόμαστε και τι κατάληξη θα έχει όλο αυτό το οικονομικό πατιρντί που γίνεται. Θέλω να ελπίζω αν και το βλέπω πολύ δύσκολο ότι στο τέλος κάτι θα γίνει.

Έχει αλλάξει η κρίση την καθημερινότητα σας;

Νομίζω ότι όλους η κρίση μας έχει αλλάξει. Η πίεση που δεχόμαστε είναι καθημερινή και αβάσταχτη και όλοι προσπαθούμε να αντέξουμε σε έναν καταιγισμό δυσκολιών και ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναβρεθούμε σε ένα δρόμο ανάκαμψης και να μπορέσουμε να ξαναβρούμε το χαμόγελο μας.

Είστε ηθοποιός με εμπειρία χρόνων και θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες μες στο χώρο.

Στο χώρο μας μόνο δυσκολίες έχεις να αντιμετωπίσεις. Και μόνο η αναμέτρηση με άλλους χαρακτήρες στα έργα που υποδύεσαι είναι μια μάχη που καλείσαι να βγεις νικητής. Το να προσπαθείς να ζωντανέψεις άλλους ανθρώπους αφαιρώντας το μελάνι του κειμένου και μεταγγίζοντας το με αίμα, ψυχή και σάρκα είναι πολύ δύσκολο. Πέρα από αυτό όμως έχεις να αντιμετωπίσεις δυσκολίες συμπεριφορών από συνεργάτες και συναδέλφους που στην προσπάθεια μας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτες. Είναι στιγμές που θες να τα παρατήσεις όλα και στιγμές που αναθαρρείς, συνεννοείσαι, και συνεχίζεις τον αγώνα.

Το θέατρο αλήθεια τι σημαίνει για εσάς;

Μετενσάρκωση. Μεταμφίεση. Ανάσα. Πάθος. Παιδεία. Γνώση. Επικοινωνία. Χαρά. Αγωνία. Πόνος. Θλίψη. Δηλαδή Ζωή!!! Είναι κάτι το οποίο το αγαπώ και συμβιώνω μαζί του πολλά χρόνια αλλά και που κάλλιστα θα μπορούσα να ζήσω και χωρίς αυτό.

Θα μου λέγατε πως σας έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο;

Σαφέστατα. Μαθαίνεις πολλά για πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, νοοτροπίες και συμπεριφορές. Το να μπορείς να αναπνέεις μέσα από τη ζωή άλλων χαρακτήρων νομίζω ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιο ολοκληρωμένο. Σε αναγκάζει να μάθεις τον εαυτό σου καλύτερα μια που δεν μπορείς να του κρυφτείς.

Η πιο ευτυχής καλλιτεχνική σας στιγμή;

Πολλές. Νομίζω ότι έχω σταθεί τυχερός στην θεατρική μου διαδρομή και δεν μπορώ να ξεχάσω την πρώτη μου επαφή με το θέατρο μεγαλώνοντας στη (μεγάλη του γένους σχολή) το «Θέατρο Τέχνης». Η δυνατότητα που είχα στα 14 χρόνια που έμεινα εκεί να «μαθητεύσω» σε διαφορετικά είδη θεάτρου και να αποκτήσω στέρεες βάσεις με καθιστούν ιδιαίτερα ευτυχή, αλλά και οι μετέπειτα συνεργασίες μου με σκηνοθέτες και συναδέλφους σε σπουδαία έργα με έκαναν να νιώθω τυχερός.

Φέτος σας συναντάμε για 2η χρονιά στην Παγίδα στο Eliart. Ποιά στοιχεία νομίζετε κάνουν ξεχωριστή τη  δουλειά αυτή και προκαλούν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κοινού;

Η πολύ καλή συνεργασία που είχαμε όλοι οι συντελεστές και το γεγονός ότι το έργο μας «γοήτευσε» και μας έπιασε στην «παγίδα» του. Είναι ένα σκηνικό παιχνίδι που εκτός από εμάς τους ηθοποιούς εμπλέκει και τους θεατές σε μια νοητική διαδικασία στο να βρουν, να ανακαλύψουν τι θα συμβεί μέσα από τις συνεχείς ανατροπές και ένα αναπάντεχο φινάλε.

Πλέον το θέατρο «ζει» περισσότερο μέσα από τις μικρές σκηνές και τους μικρούς χώρους;

Ναι! Η ανάγκη κυρίως των νέων αλλά και παλαιότερων ηθοποιών να βρουν χώρους που να μπορούν να στεγάσουν τα θεατρικά τους όνειρα γέννησε την ανάγκη ύπαρξης αυτών των μικρών χώρων που λειτουργούν σαν μικρές εστίες πολιτισμού και που συχνά γίνονται πολύ σπουδαία πράγματα. Βέβαια με την οικονομική κρίση οι χώροι αυτοί άρχισαν να γίνονται χώροι που η σημερινή πραγματικότητα και η ανάγκη, φέρνει όλο και περισσότερους ηθοποιούς να δημιουργούν και να λειτουργούν σε αυτούς. Βασικό πλεονέκτημα είναι η άμεση επαφή με το κοινό κάτι που στα μεγάλα θέατρα είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Οι χαμηλού κόστους παραγωγές αλλά με υψηλά, τις περισσότερες φορές, αισθητικά κριτήρια και η συνεύρεση ηθοποιών που «γουστάρουν» να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν σε πράγματα που στην κατεστημένη θεατρική αγορά δεν θα μπορούσαν να κάνουν.

Ξεκινήσατε όμως ακόμη μία θεατρική δουλειά, τον Εβραίο, μιλήστε μου για αυτήν..

Στο θέατρο Altera Pars ξεκινήσαμε με τον Πέτρο Νάκο που έχει την ευθύνη της μετάφρασης, της διασκευής και της σκηνοθεσίας και μαζί με την Μίνα Χειμώνα και τον Μπάμπη Κλαλιώτη το ανέβασμα ενός κατά την γνώμη μου σπουδαίου έργου, τον «Εβραίο» του Τζιάννι Κλεμέντι, που μόλις πρόσφατα κάναμε πρεμιέρα και μας τίμησε με την παρουσία του ο ίδιος ο Κλεμέντι. Ένα έργο που έχει να κάνει με την απληστία, το χρήμα και το πώς αυτό μπορεί να αλλοτριώσει την ψυχή και το συναίσθημα των ανθρώπων. Πώς μπορεί από απλούς, τίμιους και φιλήσυχους ανθρώπους να τους μετατρέψει σε άτομα πέρα από κάθε συναισθηματική και νοητική επαφή. Πώς ο άνθρωπος αρπαγμένος από το χρήμα και την εξουσία που του δίνει η οικονομική του ευμάρεια μπορεί να αλλοιώσει και να διαστρέψει τον χαρακτήρα του. Μια μαύρη κωμωδία, ένα κοινωνικό έργο με πολύ χιούμορ που ο καθένας θα δει πρόσωπα ή καταστάσεις που τις έχει συναντήσει ή έχει ακούσει. Ένα έργο πολύ οικείο και άκρως ελληνικό γιατί το θέμα που πραγματεύεται και η ιστορία έτσι όπως εκτυλίσσεται στα μάτια του θεατή έχει συμβεί και υπάρχουν ντοκουμέντα γι’ αυτό  στην Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία, Γερμανία και σε όλες της χώρες που πέρασε ο Γερμανικός Άξονας και υπήρχαν Εβραϊκοί  πληθυσμοί.

Μέχρι πότε θα συνεχιστούν οι δύο παραστάσεις;

Ο προγραμματισμός που υπάρχει είναι μέχρι την Κυριακή των Βαΐων 28/4 για τον «Εβραίο» και 29/4  για την «Παγίδα». Γι’ αυτό θα προέτρεπα  σε όσους αρέσουν οι καλές παραστάσεις να επωφεληθούν και να τις δουν.

Έχοντας συμμετάσχει σε πολλά επιτυχημένα σήριαλ, η σημερινή εικόνα της τηλεόρασης σας θλίβει;

Πάντα η τηλεόραση καθρεφτίζει την κοινωνία μας. Μέχρι πριν από  λίγα χρόνια είχαμε μια τηλεόραση υπερτιμημένη που προωθούσε πλασματικές εικόνες, καταστάσεις και μια πλασματική ευημερία σε έναν κόσμο που κατέρρεε και κανείς μας δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Τώρα πάλι υπάρχει μια Τριτοκοσμική τηλεόραση που οι Τούρκικες παραγωγές φαίνεται πως ταιριάζουν στη Ραγιάδικη συμπεριφορά μας. Νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να καμαρώνουμε. Φτηνές ξενόφερτες παραγωγές σε ένα ερμαφρόδιτο Ελληνικό τοπίο. Τίποτε Άξιο λόγου.

Κλείνοντας αν και ο γιός σας ο Λεωνίδας ακολουθεί ήδη καλλιτεχνικό δρόμο, αυτόν της μουσικής, θα θέλατε να είχε ασχοληθεί με την υποκριτική;

Όχι! Και το λέω κατηγορηματικά. Ευτυχώς που δεν το ήθελε. Το θέατρο είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Και στις  μέρες μας η κατάσταση χειροτερεύει. Ανασφάλεια, αναδουλειά, ο κόσμος που έχει να λύσει προβλήματα επιβίωσης είναι λογικό να αφήνει την διασκέδαση  και την ψυχική του ευχαρίστηση και καλλιέργεια για αργότερα. Βέβαια και αυτός της μουσικής, βρίσκεται στην ίδια μοίρα ,αλλά λόγω παγκόσμιας γλώσσας μπορεί να τα βγάλει πέρα σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Θέλω να ελπίζω ότι θα σταθεί τυχερός και θα τα καταφέρει.

Από τον Αλέξανδρο Κούρτη

Πηγή: entertv.gr