Το "εγώ", το "εμείς" και η κοινωνία

Προ ημερών δημοσιεύθηκε μία ενδιαφέρουσα ερμηνευτική προσέγγιση του πολιτικού κλίματος στην πόλη μας από τον συμπολίτη γιατρό κ. Βασίλη Πασά, πρωτοπόρο ιδρυτή της ¨Πρότασης¨, η οποία όμως στηρίχθηκε σε παιδαγωγικές αρχές που για να αποδώσουν είναι αναγκαίο ο συντονιστής της ομάδας να έχει βαθιά επίγνωση του ρόλου του και των συνεπειών των πράξεων του.

Πράγματι, σε περιόδους κρίσεων καλείται ο «αρχηγός» της ομάδας να εκτονώσει τις συγκρούσεις που δημιουργούνται και να την οδηγήσει στη σύμπνοια και τη συνεργασία (στην περίπτωσή μας η σύγκρουση εκδηλώθηκε εξαιτίας των επιλογών Σκιαθά). Για να γίνει όμως , αυτό πρέπει ο συντονιστής να έχει κατακτήσει την αυτοεκτίμηση και να διακρίνεται για το σοβαρό πνευματικό και δημοκρατικό πολιτικό υπόβαθρο του. Στην αντίθετη περίπτωση, όπως άλλωστε εύστοχα περιγράφεται στην ταινία ¨ΤΟ ΚΥΜΑ¨, ο ηγέτης με τον αυταρχισμό, την μονολιθική τακτική επιβάλλει το «εμείς» της ομοιομορφίας, της υποταγής, της καθήλωσης, της μάζας. Σ’ αυτή την περίπτωση επιβάλλεται το δυνατό «εγώ» να αντισταθεί, να αποκαλύψει, να καταγγείλει και να πολεμήσει το νόθο «εμείς».

Όποιος παρακολουθεί τις μεθοδεύσεις του Δημάρχου (εντολές τυφλής υπακοής, διαγραφές), την ολοφάνερη υποταγή των εναπομεινάντων και την τεκμηριωμένη καταψήφιση από τους διαγραφέντες αυστηρά και μόνο των εισηγήσεων που καταστρατηγούν προεκλογικές δεσμεύσεις ή υποκρύπτουν εξυπηρέτηση ημετέρων, καταλαβαίνει ότι η ηγετική ομάδα της παράταξης κινείται χωρίς σύνεση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα. Ο βηματισμός της και η προπαγανδιστική πολιτική της φανερώνει ανθρώπους που πολιτεύονται καιροσκοπικά και ιδιοτελώς, χρησιμοποιώντας το «εμείς» ως έκφραση αυταρχισμού και φασίζουσας νοοτροπίας.

Η ιστορία διδάσκει ότι σ’αυτές τις περιπτώσεις η κοινωνία ωφελείται από αυτούς που θυσιάζοντας την «ευμάρεια της σιωπής», θέτουν τον εαυτό τους αποκλειστικά στην υπηρεσία της πόλης αδιαφορώντας για το όποιο σκληρό σε πολλές περιπτώσεις προσωπικό κόστος.