CULTURE

/

Θάνος Μικρoύτσικος στο thebest.gr: «Zούμε μια καταστροφή» - Τι λέει για τον αδερφό του, τον Γ. Παπανδρέου και τη συνάντηση με τη Μ. Φαραντούρη

Κοινοποίηση
Tweet

Ο Πατρινός συνθέτης και η Μαρία Φαραντούρη στη σκηνή του Ρωμαϊκού Ωδείου, στις 18 Ιουλίου

Προσπαθούσαν να συναντηθούν επί σκηνής από τη δεκαετία του ΄70 και ο στόχος επιτυγχάνεται φέτος. Ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρία Φαραντούρη επιτέλους συμπράττουν επί σκηνής. Η συνάντηση είναι η αφορμή για μια ενδιαφέρουσα και χειμαρρώδη συζήτηση  με τον Πατρινό καλλιτέχνη, ο οποίος μιλά μεταξύ άλλων για τον αδερφό του Ανδρέα, το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, τον Δημήτρη Μητροπάνο, αλλά και τον Γιώργο Παπανδρέου…

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

Πώς προέκυψε η συνάντηση με τη Μαρία Φαραντούρη, νομίζω την επιδιώκατε χρόνια…

«Η Μαρία Φαραντούρη είναι η Ελληνίδα  τραγουδίστρια, που παρότι έζησε και δούλεψε κυρίως στην Ελλάδα, εκπροσώπησε τη χώρα μας, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν πας στο εξωτερικό το πρώτο όνομα τραγουδιστή ή τραγουδίστριας που σου λένε είναι αυτό της Μαρίας Φαραντούρη. Γιατί ναι μεν ξεκίνησε στη διάρκεια της δικτατορίας στο εξωτερικό, τραγουδώντας τραγούδια ,καθώς και τα μεγάλα έργα του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά  μετά το τέλος της, συνέχισε μια λαμπρότατη καριέρα στο εξωτερικό είτε μόνη της, είτε συνεργαζόμενη με μεγάλες ορχήστρες, στα καλύτερα θέατρα, σε Ευρώπη και Αμερική. Επίσης  συνεργάστηκε με πάρα πολύ σπουδαίους μουσικούς ,σε πάρα πολλούς χώρους και κλασικούς και της τζαζ και του τραγουδιού.

Συνεπώς για όλους τους συνθέτες είναι πάντοτε επιθυμητό να θέλουν να δουλέψουν με μια τέτοια τραγουδίστρια. Το δεύτερο χαρακτηριστικό  της Μαρίας είναι ότι έχει κάνει φοβερά πράγματα, γιατί μετά τον Θεοδωράκη, όπως όλοι ξέρουμε, έγινε από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70, η βασική ερμηνεύτρια  του Χατζηδάκη (Θεοδωράκης – Χατζηδάκις,  οι δυο κολώνες  της νεοελληνικής μουσικής), αλλά τραγούδησε και πολύ σπουδαίους ξένους συνθέτες.

Τώρα σε ότι με αφορά υπάρχει μια προϊστορία. Λίγο πριν τη δικτατορία, όταν όλοι είμαστε πιτσιρικάδες, προ των 20 χρόνων, είχαμε βρεθεί στη σκηνή, συγκεκριμένα δύο μέρες πριν τη δικτατορία, 19 Απριλίου 1967, τραγουδώντας η Μαρία τα Νέγρικα του Μάνου Λοΐζου, ενώ στο πιάνο καθόμουν εγώ και κιθάρα έπαιζε ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Τη θυμάμαι αυτή τη στιγμή με πολύ συγκινητικό τρόπο. Βεβαίως ήταν μια έμμεση συνεργασία. Από τα τέλη της  δεκαετίας του ΄70 όποτε βρισκόμαστε, επειδή και η ίδια εκτιμούσε πολύ τη δουλειά μου, όλο λέγαμε ότι πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να συνεργαστούμε, αλλά, οι πορείες των δυο μας ναι μεν ήταν παράλληλες , αλλά δεν τμήθηκαν ποτέ γιατί υπήρχε πάρα πολλή δουλειά και δε βρίσκαμε τον χρόνο να κάνουμε κάτι κοινό.

Τα τελευταία  3 – 4 χρόνια η Μαρία έβαλε πολλά τραγούδια μου στο ρεπερτόριό της και συναντηθήκαμε και είπαμε ότι εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να τελειώσει το πράγμα χωρίς να έχουμε μια συνεργασία και έτσι φέτος είπαμε επί της ουσίας να ξεκινήσουμε, με την έννοια ότι αν τα πράγματα πάνε καλά από καλλιτεχνική άποψη, να συνεχίσουμε και παραπέρα. Έτσι γίνεται η συναυλία στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας».

Πώς καταφέρνετε να παντρεύετε διαφορετικά είδη μουσικής; Είστε ένας συνθέτης με πολύ μεγάλο και ποικίλο έργο που συνδυάζει τη μουσική π.χ. από την Ρόζα, με μια κλασική σύνθεση.

«Χωρίς  να σημαίνει τίποτα αξιολογικά και το τονίζω, για να μην πιστέψει κάποιος ότι την ψώνισα, αλλά σπάνια θα δεις συνθέτες, όχι στην Ελλάδα, σε ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο τώρα αλλά και πιο παλιά, να εργάζονται σε όλο σχεδόν το φάσμα της μουσικής. Περισσότερο οι συνθέτες επικεντρώνονται σε ένα είδος. Τώρα γιατί συνέβη με μένα αυτό. Ξέρεις πριν από 20 – 25  χρόνια ήμουν σε βαθιά σκέψη ως προς αυτό, γιατί φοβόμουν μήπως αυτή μου η διάθεση προέρχεται από το γεγονός ότι ήθελα να αποδείξω ότι μπορώ να τα κάνω όλα.

Αλλά επειδή είμαι πολύ ψύχραιμος άνθρωπος και έντιμος με τον εαυτό μου, κάθισα και το έψαξα πάρα πολύ. Δεν είναι αυτό. Πρέπει να πάμε πίσω στην Πάτρα στα παιδικά και προεφηβικά μου χρόνια, για να σου πω. Όταν ξεκίνησα μουσική στα τέσσερα ,κυρίως μελετούσα και μάθαινα τη λεγόμενη κλασσική μουσική. Με ένα περίεργο τρόπο και επειδή το  σπίτι μας στην Πάτρα (Κορίνθου και Αράτου) ήταν ένα σπίτι πολύ ανοιχτό, οι γονείς μου δηλαδή σχεδόν μέρα παρά μέρα είχανε βεγγέρες, άκουγα πάρα πολύ τραγούδι. Από χορευτικό  τραγούδι, το αμερικάνικο rock and roll, που οι πολύ παλιότεροι θυμούνται ότι το ακούγανε στη δεκαετία του ΄50 από κάτι ραδιοφωνικούς σταθμούς που είχαν τα αεροπλανοφόρα των Αμερικάνων που ελλιμενίζοντο στο λιμάνι ή Ιταλικά τραγούδια, από τους ιταλικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς ,που τους έπιαναν τα νησιά του Ιονίου αλλά και η Πάτρα, ενώ, απέναντι από το σπίτι ήταν ένα ΚΤΕΛ και κάθε μεσημέρι μου «έσπαζε «το κεφάλι ένα λαϊκό τραγούδι, όχι πάντοτε εξαιρετικό, ακόμα και «κοινόχρηστο».

Όλα αυτά όμως και κυρίως τα τραγούδια του Χατζηδάκι και του Θεοδωράκη εντυπώνονταν και τις καλύτερες εκδοχές από αυτές , αμέσως καθόμουν στο πιάνο και τις έπαιζα, σα να είχαν καταγραφεί σε μια αόρατη παρτιτούρα. Έτσι στα  14 και 15 εκτός από την κλασική μουσική, που πραγματικά ήταν μια «κολώνα» μέσα μου άρχισε να μπαίνει και το τραγούδι.

Αν τώρα  προχωρήσουμε λίγο παραπέρα και πάμε  στα  πρώτα χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , οπότε άρχισα να κάνω σοβαρές σπουδές σύνθεσης, εκεί γνώρισα τη μουσική και του 20ου αιώνα . Την αγάπησα πάρα πολύ γιατί ένας μαθηματικός βλέποντας τις καινούργιες δομές επηρεάζεται πάρα πολύ και έτσι βγαίνοντας πια σαν επαγγελματίας συνθέτης μετά τα 20 μου , περιείχα και την κλασική μουσική και το τραγούδι και την πειραματική μουσική. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι μπορούσα να κάνω  καλό τραγούδι, καλή κλασσική μουσική, καλή πειραματική μουσική.

Μια και μιλάμε γι’αυτό που με αφορά πάρα πολύ και σε ευχαριστώ που με έκανες να μιλήσω για το συγκεκριμένο,  να σου πω κάτι με απόλυτη σιγουριά . Δεν είναι ποιο είναι το αποτέλεσμα, όσο ότι η πρόθεση και ο τρόπος που κάνω αυτές τις διαφορετικές μουσικές , εμένα με απογειώνει. Δηλαδή, μπορεί με τη Ρόζα  ή με τα τραγούδια του Καββαδία ή την Πιρόγα π.χ., πραγματικά όταν τα έγραφα να αισθάνθηκα πολύ συγκίνηση και ταυτόχρονα όταν τα παίζω τώρα στις συναυλίες να βλέπω την αποδοχή από τον κόσμο και επίσης να συγκινούμαι, από την άλλη μεριά , όταν γράφω ένα έργο κλασσικής μουσικής και το παρακολουθώ σε μια αίθουσα συναυλιών, επίσης απογειώνομαι και συγκινούμαι.

Μπορεί να είναι διαφορετικά πράγματα και να χρειάζονται διαφορετικές γνώσεις, αλλά εγώ είμαι έντιμος απέναντι και στο ένα και στο άλλο. Αυτό μπορώ να το υπογράψω».

Μιας και μιλήσαμε για τη Ρόζα μιλήστε μας και για τον Δ. Μητροπάνο που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας

«Με τον Δημήτρη μέσα από αυτή τη δουλειά και από εκεί και πέρα γίναμε πάρα πολύ φίλοι. Μπορώ να πω δυο χαρακτηριστικά με απόλυτη ειλικρίνεια. Και αν δεν είχε φύγει πάλι τα ίδια πράγματα θα σου έλεγα. Ο Δημήτρης ήταν ένας πολύ απλός και σεμνός άνθρωπος και το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν  - και αυτό εξηγεί ίσως  τη φοβερή αγάπη και τη συγκίνηση του κόσμου όταν έφυγε -   ότι έμοιαζε σαν να μην τον αφορούσε η φήμη και η  δόξα, που είχε περάσει από αυτόν. Σαν να αφορούσε έναν  άλλο άνθρωπο. Σα να είχε σκύψει για να μην τον ακουμπήσει αυτό. Και όταν σου έδινε το χέρι του για να σε χαιρετήσει, είχες την εντύπωση ότι ανοίγει μια πολύ μεγάλη αγκαλιά.

Ήταν ένας αγαπητός άνθρωπος, λιγομίλητος, σεμνός, δεν ανοιγόταν πολύ, δεν έλεγε ποτέ πράγματα για τον εαυτό του. Από κει και πέρα πραγματικά, μετά τον θάνατο του Μπιθικώτση και του  Καζαντζίδη, στον τομέα αυτό που λένε ελληνικό λαϊκό τραγούδι,  ήταν η σημαντικότερη φωνή. Σου έδινε την αίσθηση ότι όποιο τραγούδι και να έλεγε, ακόμα και κακό τραγούδι αν τραγουδούσε,  ότι κάτι κουβαλούσε αυτός ο άνθρωπος.

Άφησε  το ίχνος του ανεξίτηλο και δυστυχώς και νωρίς έφυγε και άδικα».

 

Η συναυλία σας στις 18 Ιουνίου δίνεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, του οποίου είστε ο εμπνευστής και διοργανωτής. Πώς βλέπετε την πορεία του διαχρονικά από την αποχώρησή σας και μετά;

«Τώρα κατ’ όνομα είναι Διεθνές Φεστιβάλ, είναι δεδομένο. Τα χαρακτηριστικά του φεστιβάλ, δεν το λέω επειδή ήμουν εγώ στο τιμόνι τότε, άλλωστε εγώ δεν ήμουν μόνος μου στο τιμόνι. Στο΄χω ξαναπεί και το έχω πει και στην Πάτρα πολλές φορές, σε ανύποπτο χρόνο, το φεστιβάλ ναι μεν το εμπνεύστηκα εγώ, αλλά δεν θα γινόταν και δεν θα πετύχαινε εκείνα τα πέντε χρόνια, αν δεν υπήρχε η συνολική ομοψυχία των Πατρινών και τουλάχιστον χιλίων ανθρώπων, που επί της ουσίας αποτελούν τη «φωνή» της Πάτρας.Διανουούμενοι, ποιητές,  ζωγράφοι, μουσικοί, καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, άνθρωποι που ασχολούνται με τα γράμματα και τις τέχνες. Αυτό ήταν το δικό μας φεστιβάλ. Δηλαδή ένα πράγμα που μπορεί να το εμπνεύστηκα εγώ, να το καθοδήγησα εγώ, αλλά είχε την απόλυτη συμπαράσταση όλων αυτών των ανθρώπων. Το πονάγανε όλοι, δουλεύανε όλοι γι’ αυτό και έτσι εκείνα τα πέντε χρόνια , δεν ήταν απλά το καλύτερο φεστιβάλ στην Ελλάδα, αλλά σύμφωνα και με ότι γράψανε τα τότε ξένα έντυπα του εξωτερικού, ήταν ένα από τα δακτυλοδεικτούμενα με τη θετική έννοια, φεστιβάλ στην Ευρώπη.

Ακολούθησε η πορεία όπως την ξέρετε, στη δεκαετία του ΄90, μια καθοδική πορεία, που ακόμα διατηρούσε κάποια χαρακτηριστικά , αλλά ήταν φανερό ότι δεν τα ανανεώνει, για να περάσουμε μετά το 2000, να είναι ένα τυπικό φεστιβάλ καλών γεγονότων θα έλεγα, αλλά καμία σχέση ούτε με το πρόσημο διεθνές. Φεστιβάλ σημαίνει να κάνει δικές του παραγωγές, να μετακαλεί σημαντικά πρόσωπα, να παίζει σε πάρα πολλούς  χώρους, να αλλάζει μορφή η πόλη εκείνο το διάστημα.

Τώρα βέβαια έχουμε μια κρίση και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά και πριν την κρίση είχε χάσει αυτά τα χαρακτηριστικά».

 

Πώς σχολιάζετε την κατάσταση πολιτικά και οικονομικά, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα , είδατε πώς διαμορφώθηκε το σκηνικό λίγο πριν τις εκλογές και το περιβόητο χαστούκι στη Λιάνα Κανέλλη on air.Ποια είναι η εκτίμησή σας για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα.

«Δε νομίζω ότι το χαστούκι on air είναι το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου. Το χαστούκι  εκτός air είναι. Γιατί το λέω αυτό. Διότι  θεωρώ ότι ζούμε μια βαρβαρότητα και γι’αυτή κάποιοι έχουν ευθύνες. Μπορεί , αν θέλουμε, να μιλήσουμε λίγο πιο διαχρονικά, να μιλήσουμε για ευθύνες που υπάρχουν τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια, από την εποχή, χοντρικά το λέω, του Σημίτη και μετά και η  εποχή του Καραμανλή, αλλά η διαχείριση  από τη μεριά του Γιώργου Παπανδρέου ήταν θανατηφόρα. Μας έμπασε σε μια κατάσταση με το ΔΝΤ  και με την περίφημη Τρόικα, στην οποία καταστρέφεται ο κοινωνικός ιστός της χώρας. Ο κοινωνικός ιστός των Ελλήνων. Οι άνεργοι μπορεί και να πλησιάζουν στα 2 εκ. αυτή τη στιγμή και το νούμερο δεν είναι διόλου υπερβολικό, αν προσθέσεις στους «καθαρόαιμους» ανέργους και τους ανθρώπους που κάνουν ένα μεροκάματο την εβδομάδα. Οι φτωχοί είναι πάνω από 2 με 2,5 εκ και οι περίφημη μεσαία τάξη, που ήταν η ραχοκοκαλιά, συνεχώς βαίνει σε καθοδική πορεία.

Ως εκ τούτου, ζούμε μια καταστροφή. Δεν οδεύουμε προς την καταστροφή. Για τον μισό Ελληνικό λαό η καταστροφή είναι παρούσα και οδεύουμε προς την καταστροφή και για όλους τους υπόλοιπους, με ελάχιστες εξαιρέσεις».

Ο αδερφός σας Ανδρέας, είναι επίσης γνωστός μέσα από τη δική του πορεία, τι έχετε να πείτε γι αυτόν;

«Τον αδερφό μου τον αγαπώ πάρα πολύ και όπως πιθανολογώ ότι ξέρω τα δικά μου ελαττώματα, ξέρω και τα δικά του. Μπορεί να διαφώνησα για έναν τρόπο της δημόσιας παρουσίας του, της πορείας του, αλλά ξέρω ότι και πάρα πολύ έξυπνο παιδί είναι και έχει μια κουλτούρα αρκετά στέρεη . Είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος ο Ανδρέας. Αγαπάει τους ανθρώπους, τους εμπιστεύεται, κάτι που μπορεί να του κόστισε και να του κοστίζει, αλλά τα χαρακτηριστικά του αυτά είναι από μικρό παιδί. Έτσι όπως μεγαλώσαμε στην Πάτρα, έτσι τα συνέχισε, δεν αλλοτριώθηκε ως προς αυτό. Θα έλεγα ότι μαλάκωσε ακόμα περισσότερο».

 

 

info

Στη συναυλία Θάνος θα παίξει για χάρη της Μαρίας τα αγαπημένα τραγούδια του Μίκη και του Μάνου, θα παίξει Κουρτ Βάιλ που η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει με μοναδικό τρόπο ενώ η Μαρία θα ερμηνεύσει την Ελένη, τη Θεσσαλονίκη, τη Θάλασσα, το Σταυρό του Νότου κι άλλες αγαπημένες επιτυχίες. Στη συνάντηση των δυο συμμετέχει και ο τραγουδιστής του Σταυρού του Νότου, ο Γιάννης Κούτρας. Χορηγός επικοινωνίας είναι το thebest.gr

Τετάρτη 18 Ιουλίου

Ώρα έναρξης 21:30

Εισιτήρια κανονικά 15€ Εισιτήρια φοιτητικά-παιδικά 12€

Εισιτήρια Προπώλησης  12€

Σημεία Προπώλησης: Discover Πατρέως 30 2610 624916,

Musical - Ρήγα Φεραίου 127 2610 620222, Οπτικά Καραμούζης 2610 221 989

 

 

Κοινοποίηση
Tweet

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Σχόλια

Culture