ΤΟΝ ΖΑΚ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Σήμερα οι “νομοταγείς”, οι “νοικοκυραίοι”, οι “φιλήσυχοι οικογενειάρχες” μπορούν δίκαια να χαμογελούν και να χαίρονται: “ο πρεζάκιας τιμωρήθηκε”. Και δε τιμωρήθηκε από τα “παιδιά” της αστυνομίας αλλά από τους “Έλληνες πολίτες που πήραν το νόμο στα χέρια τους”. Το έγκλημα πατάχθηκε, ο παραβάτης πιάστηκε, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία περιφρουρήθηκε. Ο πρεζάκιας είναι νεκρός και το βιντεοσκοπημένο σώμα του αιματοβαμμένο θα προβάλλεται στα τηλεοπτικά κανάλια. Μια ανάσα ανακούφισης από κάθε “νομιμόφρων πολίτη” θα αντηχεί στο άκουσμα της είδησης. Τι σημασία έχει αν ήταν άοπλος, ανήμπορος, κατατρεγμένος και πιθανά άρρωστος; Παρανόμησε!!! Στoν καπιταλισμό και την δημοκρατία οι φτωχοδιάβολοι παραβάτες δεν αξίζουν ούτε το έλεος, ούτε τον σεβασμό μετά τον θάνατο!

Η εικόνα των μπάτσων να περνούν χειροπέδες στον δολοφονημένο Ζακ, είναι μια εικόνα-στιγμιότυπο κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Είναι μια εικόνα που πρέπει να καταγραφεί για πάντα στην ιστορική και ταξική μνήμη, να οπλίζει με αδιάλλακτο ταξικό μίσος τον κάθε αγωνιστή και την κάθε αγωνίστρια, απέναντι σε ένα σάπιο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που λειτουργεί, αναπτύσσεται και διαιωνίζεται πατώντας πάνω σε ανθρώπινα συντρίμμια.

Όσο για τους “νοικοκυραίους” που σήμερα αγιάζουν τα “τιμωρά χέρια" του φονιά κυρ Παντελή; Ας ξανακοιτάξουν τις μισοάδειες κατσαρόλες τους και ας αναλογιστούν γιατί τα παιδιά τους βυθίζονται καθημερινά στην αβεβαιότητα, το άγχος, την κατάθλιψη, πολλά εκ των οποίων και στα ψυχοφάρμακα. Και ας εξετάσουν τις επιλογές τους, την συμμετοχή τους στα εκλογικά πανηγύρια, τις στιγμές που δόξασαν τα ματ και σιχτίρισαν τους “κουκουλοφόρους”, τις στιγμές που ρίγησαν στον εθνικό ύμνο και εξύβρισαν τον μετανάστη γείτονα και συνάδελφο. Ας σκεφτούν, ας στοχαστούν, ας αναλύσουν για πρώτη φορά ψύχραιμα και ανεπηρέαστα. Εμείς θα τους περιμένουμε και θα αγωνιζόμαστε και γι’αυτούς.

Γιατί στιγμές σαν αυτές της δολοφονίας του Ζακ, είναι στιγμές που πρέπει να μας πεισμώνουν, να μας εξοργίζουν, να μας σφυρηλατούν την συνείδηση, το πάθος, την αγωνιστικότητα, να φωτοβολούν τα μάτια και τις καρδιές μας με την ακατάσβεστη πίστη για το δίκαιο του αγώνα και την προοπτικής της νίκης του. Δεν είναι στιγμές που πρέπει να αφήσουμε τον πεσιμισμό και τον αντικοινωνισμό να κυριεύσουν και να βγουν μπροστά με σημαία μια μικροαστική αντιδραστικότητα που τόσες ομοιότητες με αυτή των νοικοκυρέων έχει. Γιατί αν πολεμάμε το κράτος, τον καπιταλισμό, κάθε μορφής εξουσία το κάνουμε για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα αύριο που δεν θα γεννά ούτε ιδιοκτήτες ούτε αβράκωτους και σε αυτό τον πόλεμο χρειαζόμαστε όλους τους καταπιεσμένους στο πλευρό μας. Και με υπομονή, οργάνωση, αγώνα, με πολλές μάχες, με μικρές ή μεγάλες νίκες και ήττες, με θριάμβους και απογοητεύσεις, σύντομα θα έρθουν και από κοινού θα τσακίσουμε το κράτος, την αστική τάξη, τους μπάτσους και τους καραβανάδες που τους προστατεύουν.

Οργάνωση και αγώνας για την επανάσταση που θα δικαιώσει τους κατατρεγμένους, τους φτωχοδιάβολους, τους “κουρελοπρολετάριους”, της γης τους κολασμένους. Οργάνωση και αγώνας για την οικοδόμηση της αταξικής και ανεξούσιας κοινωνίας που θα μεταφέρει τον ανθρώπινο πόνο και την φτώχεια στις σκοτεινές σελίδες του ιστορικού παρελθόντος.

ΤΟΝ ΖΑΚ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤ ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Αναρχική πρωτοβουλία nabat