Σε αγωνιστική κινητοποίηση καλεί, ενόψει Αναπτυξιακού Συνεδρίου, ο Δήμαρχος Πατρέων

Πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη του Δημοτικού Συμβουλίου, ήταν αυτό του «Αναπτυξιακού Συνεδρίου της Δυτικής Ελλάδας», με εισηγητή τον Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη. Ο Δήμαρχος, στην εισήγησή του, κάλεσε τους Πατρινούς να υποδεχθούν αγωνιστικά το αναπτυξιακό συνέδριο όποτε και αν αυτό προγραμματιστεί.

Παράλληλα εξήγησε τους λόγους για τους οποίους η δημοτική Αρχή δεν συμμετείχε στις συσκέψης προετοιμασίας του Συνεδρίου που έγιναν στην αχαϊκή πρωτεύουσα τον περασμένο Δεκέμβριο.

Το θέμα πέρασε κατά πλειοψηφία με τις ψήφους της δημοτικής παράταξης  «Λαϊκή Συσπείρωση» και της «Ανυπότακτης Πολιτείας».

Ο Δήμαρχος στην εισήγησή του, ανέφερε τα εξής:

«Στις 16 Δεκεμβρίου, ημέρα Σάββατο, λάβαμε σχετική πρόσκληση προς το Δήμο για συμμετοχή σε σύσκεψη που θα γινόταν τη Δευτέρα 18/12. Όπως η ίδια η πρόσκληση ανέφερε, το θέμα της σύσκεψης ήταν ο καλύτερος προγραμματισμός του συνεδρίου  και η σχετική ενημέρωση στα πλαίσια των κατευθύνσεων που έχουν δοθεί από τον πρωθυπουργό και τον αρμόδιο υπουργό Επικρατείας.

Αρνηθήκαμε να πάρουμε μέρος σε αυτή τη σύσκεψη. Στην ανακοίνωση την οποία εξέδωσε ο Δήμος εξηγούσαμε και τους λόγους, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής «(…)Η κυβέρνηση έχει πλήρη ενημέρωση για το σύνολο των αιτημάτων και των διεκδικήσεων που αφορούν την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Αυτά τα συνέδρια γίνονται προκειμένου να παρουσιαστεί ο στρατηγικός σχεδιασμός της κυβέρνησης, για τη λεγόμενη «παραγωγική ανασυγκρότηση» και τη «δίκαιη ανάπτυξη» και να εξειδικευτεί για κάθε χωρική  ενότητα.

Έχει να κάνει με την εξειδίκευση της στρατηγικής του κεφαλαίου ανά Περιφέρεια, ιεράρχηση των κλάδων που μπορούν να στηρίξουν την επιχείρηση ανάκαμψης του κεφαλαίου.

Αποτελεί εμπαιγμό και εξαπάτηση για τα λαϊκά στρώματα που συνθλίβονται από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, που ζουν στη φτώχια και την ανέχεια, σε μια περίοδο που οι παραγωγικές δυνατότητες, τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής μπορούν να καλύψουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.  (…)»

Θυμίζουμε ότι, η κυβέρνηση και το σύνολο των υπουργών γνωρίζει και τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και τα αντίστοιχα αιτήματα που αφορούν τον πατραϊκό λαό. Για παράδειγμα, έχει παραδοθεί στο ίδιο τον Πρωθυπουργό επιστολή που έθετε το πλαίσιο αιτημάτων που έχει επεξεργαστεί το Δημοτικό Συμβούλιο. Κατατέθηκε πρόταση στη Βουλή για μέτρα στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους στα πλαίσια της μεγάλης πορείας αγώνα Πάτρα – Αθήνα.

Η μόνη ενημέρωση που έχουμε μέχρι σήμερα είναι μέσω του τύπου, όπου τα κυβερνητικά στελέχη έχουν παραθέσει τους άξονες πάνω στους οποίου «στήνεται» το συνέδριο,  με χρονικό ορίζοντα τα τέλη Ιανουαρίου.

Φέρνουμε το θέμα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, προκειμένου να τοποθετηθούμε πάνω στα ζητήματα που θέτει η κυβέρνηση με τη διοργάνωση του «αναπτυξιακού συνεδρίου» και να λάβουμε αντίστοιχες αποφάσεις.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται και μέσω των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων ότι το 2018 είναι χρονιά ανάκαμψης για το λαό, είναι ο χρόνος που θα τελειώσουν τα μνημόνια, ότι γενικά έρχονται καλύτερες μέρες για το λαό μας.

Τα κυβερνητικά στελέχη, στις δημόσιες τοποθετήσεις τους και στα πλαίσια προετοιμασίας του συνεδρίου, μιλούν για «δίκαιη ανάπτυξη», «παραγωγική ανασυγκρότηση», «άμβλυνση των ανισοτήτων», και «νέο παραγωγικό μοντέλο». Η αλήθεια όμως βρίσκεται στην πραγματικότητα, που  βιώνει σήμερα ο λαός και στο Δήμο μας. Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην περιοχή, τις πρώτες θέσεις στη λίστα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια καταλαμβάνουν η φτώχεια και η ανεργία. Περίπου το 47% όσων δουλεύουν δηλώνει πως φοβάται πως θα χάσει τη δουλειά του.

Την ίδια στιγμή που ισχυρίζονται ψευδώς ότι τα  καλύτερα έρχονται καταθέτουν πολυνομοσχέδιο σκούπα, όπου νομοθετούνται κατά παραγγελία του κεφαλαίου και στα πλαίσια της 3^ης αξιολόγησης, μεταξύ των άλλων, το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και η επέκταση των πλειστηριασμών.

Η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», εμπλέκει πιο βαθιά τη χώρα μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Έχουμε αναβάθμιση του ρόλου του Αράξου και τον κίνδυνο εγκατάστασης των πυρηνικών όπλων, αναβάθμιση του ρόλου του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης συμπληρωματικά στη νέα συμφωνία για τη βάση της Σούδα,  μόνιμη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο,   συμμετοχή σε αποστολές και επεμβάσεις εκτός συνόρων κ.α. Το Δημοτικό μας Συμβούλιο έχει εκφράσει την έντονη ανησυχία του  για ότι αφορά την εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο. Έχουμε δεσμευτεί και παίρνουμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες με τους Δήμους της περιοχής, όπου είναι ενάντια στην εγκατάσταση πυρηνικών στη χώρα μας και στη Βάση του Αράξου.

Η Δημοτική Αρχή στηρίζει την καμπάνια συλλογής υπογραφών αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, ενάντια στην πράξη αναγνώρισης από τις ΗΠΑ, της Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Καταδικάζουμε την υποκρισία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης και απαιτούμε να εφαρμόσει την απόφαση της Βουλής, του Δεκέμβρη του 2015 και να προχωρήσει άμεσα στην αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Καταδικάζουμε τη βία, τον αυταρχισμό, τις φυλακίσεις, τις δολοφονίες τις προσπάθειες ταύτισης, του θύτη με το θύμα.

Μπροστά σε όλα αυτά, στην πλημμύρα των αντιλαϊκών μέτρων, πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας και η καθεμιά τι είναι πραγματικά αυτό που φταίει για την ανεργία, τη φτώχεια, τη λαϊκή χρεοκοπία που αντιμετωπίζουν. Να αναρωτηθεί, αν αυτό που «λείπει» από την χώρα μας είναι οι «επενδύσεις».

Τότε θα διαπιστώσει ότι αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το ανάποδο:  Η προσέλκυση επενδύσεων, η ανταγωνιστικότητα, η κατοχύρωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των κερδών για τους λίγους, προϋποθέτουν την απόλυτη και σχετική φτώχεια για τους πολλούς.

Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου , αναπτυξιακούς νόμους, επιδοτήσεις, μείωση του μη μισθολογικού κόστους, (βλέπε ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό), μείωση της φορολογίας τους, ώστε να ‘’γίνουν επενδύσεις’’ και να ‘’δημιουργηθούν θέσεις εργασίας’’.

Στην περιοχή μας πρώτη στο ζήτημα έσυρε το χορό η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας που διοργάνωσε συνέδριο αντίστοιχου περιεχομένου με θέμα «Συμμαχία για την Επιχειρηματικότητα και Ανάπτυξη στη Δυτική Ελλάδα». Ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης, από το βήμα του συνεδρίου  αναφέρθηκε και στην φορολόγηση των επιχειρήσεων η οποία παραδέχθηκε ότι το προσεχές διάστημα θα πρέπει να μειωθεί διαφορετικά κινδυνεύει να καταστεί μη βιώσιμο «αυτό που πετύχαμε και να πάμε σε νέες συνθήκες ύφεσης»

Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται, από τις μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις με αποτέλεσμα ο μεγάλος κερδισμένος να είναι το κεφάλαιο.

Τι εμποδίζει το μεγάλο κεφάλαιο, τους βιομηχάνους να επιδείξουν τον «φιλεργατισμό» τους; Τι τους έλειψε, τι τους λείπει; Όλα τα εργαλεία του συστήματος ΕΕ, κυβερνήσεις γι’ αυτούς δουλεύουν. Παρ’ όλα αυτά, φεύγουν και πηγαίνουν σε άλλες χώρες γιατί εκεί βρίσκουν καλύτερους δούλους, μεγαλύτερα κέρδη. Την ίδια στιγμή  αναζητούν τον υπεύθυνο  στους εργαζόμενους και στο κίνημά τους, γιατί διεκδικούν μεροκάματο, συλλογικές συμβάσεις εργασίας δηλαδή στοιχειώδη δικαιώματα.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τον κλάδο του τουρισμού. Συνυπάρχουν από τη μια μεριά, τα «ρεκόρ» του κεφαλαίου με απογείωση των τουριστικών αφίξεων (24,8 εκατομμύρια άτομα το 2016, δηλαδή 9,2 εκατομμύρια περισσότερα από το 2012), τη μεγάλη αύξηση των τουριστικών εισπράξεων (13,2 δισ. ευρώ το 2016 από 9,6 δισ. το 2010) και από την άλλη οι συνθήκες γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι του κλάδου, συστατικό στοιχείο της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος».

Περίπου το 80% των εργαζομένων του κλάδου δουλεύουν 4 με 7 μήνες το χρόνο και μετά πετιούνται στην ανεργία αφού οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διασφαλίσει στη μεγαλοεργοδοσία 14 (!) μορφές «ευελιξίας». Μάλιστα, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) σημειώνει ότι «στα χρόνια της κρίσης (μετά το 2008), οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση στον τουρισμό παρουσιάζουν σταθερά ανοδική πορεία που είναι έντονη το 2014 (+31,1%), το 2015 (+21%) και το 2016 (+13,9%)». Οι μισθοί των εργαζομένων που διαμορφώνονται μέσα από ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, κινούνται γύρω από τα ψίχουλα του κατώτερου μισθού των 586 ευρώ, ενώ είναι ακόμα μικρότεροι για τους νέους κάτω των 25 ετών.

Επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία, πέρα από την ένταση της εκμετάλλευσης  και του τσακίσματος των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Μόνο έτσι διαμορφώνονται τα περιβόητα «κίνητρα», που κάνουν την Ελλάδα «ελκυστικό προορισμό» για τους «επενδυτές». Και οι ανάγκες των επενδυτών, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων, είναι αυτές που καθοδηγούν κάθε βήμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και όλων των αστικών κομμάτων.

Ας δούμε λοιπόν τα ζητήματα που ιεραρχούνται για την περιοχή μας μπροστά στο «αναπτυξιακό συνέδριο».

• Ενέργεια «απελευθερωμένη», στα χέρια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Προχωράνε οι σχεδιασμοί, με ενεργή εμπλοκή και της Περιφέρειας, για δίκτυα διανομής και υποθαλάσσιους αγωγούς φυσικού αερίου. Τα οικόπεδα υδρογονανθράκων στο Ιόνιο χαρίζονται στους μονοπωλιακούς ομίλους. Μέσω συγκεκριμένου ευρωπαϊκού προγράμματος, σχεδιάζεται η εγκατάσταση  μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Νέο Λιμάνι για να  εξυπηρετήσει τις ανάγκες του εφοπλιστικού και βιομηχανικού τομέα.  Προχωρά δηλαδή η δημιουργία μιας «πυριτιδαποθήκης» μέσα στον αστικό ιστό της Πάτρας. Την ίδια ώρα η ενέργεια είναι πανάκριβη για το λαό και πληθαίνουν οι καταγγελίες που φτάνουν στο Δήμο για σπίτια που μένουν «στο σκοτάδι»…
• Στις μεταφορές, με την επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής που ο υπάρχων  σχεδιασμός τους προβλέπει επίγεια διέλευση, που θα κόψει στη μέση την Πάτρα.
• Περιβάλλον, ανάπτυξη λέει με «σεβασμό στους φυσικούς πόρους». Την ίδια ώρα προχωράνε οι σχεδιασμοί για την επιβολή του τέλους (φόρου) περιβάλλοντος, μέσω του λογαριασμού του νερού και παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής νέου ειδικού τέλους (φόρου) ταφής απορριμμάτων. Φορτώνεται δηλαδή ο λαός επιπλέον δυσβάσταχτους φόρους.
• Το φράγμα Πείρου – Παραπείρου, έργο αναγκαίο για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, δεν ολοκληρώνεται, με ευθύνη των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Δεν προβλέπονται οι αναγκαίες πιστώσεις από τον κρατικό π ροϋπολογισμό για τη λειτουργία και συντήρηση του.
• Οι μεγάλοι οδικοί άξονες, που εγκαινιάζονται «μετά βαΐων και κλάδων» φορτώνονται με δυσβάσταχτα διόδια για το λαό μας που τους πλήρωσε.  Ταυτόχρονα εγκαταλείπεται στην τύχη του το εθνικό δίκτυο, όπως η Πατρών Πύργου, και οι επαρχιακοί δρόμοι που παραμένουν παγίδα θανάτου για τους χιλιάδες εργαζόμενους που μετακινούνται καθημερινά.

Ο κοινός παρονομαστής στα παραπάνω είναι πως έργα που τα έχει ανάγκη ο λαός μας, που μπορούν να θέσουν την ανάπτυξη της επιστήμης, των νέων τεχνολογιών στην υπηρεσία του, σχεδιάζονται και υλοποιούνται με άξονα τις ανάγκες του κεφαλαίου. Παράλληλα η λαϊκή οικογένεια επωμίζεται το κόστος κατασκευής και λειτουργίας τους.

Γίνεται κριτική στη Δημοτική Αρχή, διαστρεβλώνονται οι θέσεις μας. Ισχυρίζονται πως είμαστε «αντι – αναπτυξιακοί», δεν έχουμε όραμα και δε θέλουμε τα μεγάλα έργα. Ισχυρίζονται όσοι στηρίζουν τα «κίνητρα για επενδύσεις» ότι  ο Δήμος μπορεί  να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, πρωτοστατώντας στην έλευση του φυσικού αερίου, στα μέσα μεταφοράς εμπορευμάτων σύγχρονα, με σύγχρονες οδικές αρτηρίες, με εμπορευματοποιημένο καρναβάλι μοχλό ανάπτυξης, να συρρέει στην Πάτρα όλη η Ελλάδα και άλλα πολλά. Γι’ αυτά τα επιχειρήματα, απαντήσεις δίνει η ίδια η ζωή, χθες και σήμερα. Και εκεί που υπήρχαν οι προϋποθέσεις, φυσικού αερίου, μέσων μεταφοράς εμπορευμάτων, οδικές αρτηρίες, δεν υπάρχει ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και η ανεργία καλά κρατεί. Ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου δεν σημαίνει και καλύτερη ζωή και δουλειά με δικαιώματα για τους εργαζομένους.

Τρανή απόδειξη γι’ αυτό, είναι το γεγονός ότι ενώ «η ανάπτυξη έρχεται» το 2018,  δεν μπορεί να φέρει δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα. Αντίθετα η ανάπτυξη έρχεται με την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Γι αυτό και τα μέτρα της κυβέρνησης ενάντια στο πρωτοβάθμιο σωματείο και η παραπέρα παρεμπόδιση της απεργίας. Γνωρίζουν φυσικά πρώτα απ’ όλους αυτοί, ότι τα μέτρα που φέρνουν θα φέρουν αργά ή γρήγορα και την γενίκευση της αντίδρασης των εργαζομένων και παίρνουν τα μέτρα τους…

Αλήθεια, γιατί ζητάνε από την Δημοτική Αρχή να σηκώσει την σημαία της επιχειρηματικότητας και των κερδών της  ως λύση για τον λαό... από κι ως που, ως Δημοτική Αρχή δικαιούμαστε να ευθυγραμμιστούμε και εμείς στην παραπλάνηση του;;; στο αποκοίμισμα του ότι τάχα αν μεγεθυνθεί η πίττα της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα φάει τάχα και αυτός;;; Από που απορρέει αυτό;;; Μήπως το επιβεβαιώνει η πείρα του λαού  από την προηγούμενη φάση της ανάπτυξης στην χώρα, τότε που χτυπούσε 4 και 6% ανάπτυξη η οικονομία της χώρας;;; Τότε δεν ήταν που ξεδιπλωνόταν το χτύπημα του ασφαλιστικού;;; Τότε δεν ήρθαν  οι νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις και έμπαιναν θριαμβευτικά στο προσκήνιο, ειδικά στους δήμους;;; Τότε δεν ήταν που οι κοινωνικές  δομές ξηλώνονταν και προωθούταν με ταχύτητα η λογική της ανταπόδοσης σε δήμους, πρόνοια, υγεία, παιδεία κ.λπ. Τότε δεν ήταν που άνοιγαν την  αγκαλιά  τους οι τράπεζες  κι έδιναν τάχα ευκαιρία στο νοικοκυριό να βάλει κεραμίδι και σήμερα τους στραγγαλίζει κράτος και τραπεζικό κεφάλαιο, τότε δεν ήταν που ερχόταν το φυσικό αέριο και σήμερα ξεπουλιέται ΔΕΗ και λιγνητικές μονάδες και τα νοικοκυριά είναι σε  ενεργειακή ένδεια...  Ας μην κουράζονται, γνωριζόμαστε και γνωρίζουν ποια συμφέροντα υπηρετούν τέτοιες “πιέσεις” .

Και αν δεν πείθονται ας  δούμε λοιπόν και την ωμή πραγματικότητα όπως αυτή αποτυπώνεται στο Δήμο μας.  Από το 2010 μέχρι 31/12/2017 είχαμε 567 αποχωρήσεις μόνιμου προσωπικού και καμία αναπλήρωση. Την ίδια στιγμή μόνιμες θέσεις εργασίας αντικαθίστανται με τα 8μηνα της λεγόμενης κοινωφελούς εργασίας μέσω ΟΑΕΔ, όπου στο Δήμο μας το 2017 εργάστηκαν 623 εργαζόμενοι για να επιστρέψουν ξανά στην ανεργία. Αντίστοιχος ήταν ο αριθμός τους και τα προηγούμενα χρόνια.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο  Κοινωνικός Οργανισμός και οι Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί. Στους 240 περίπου εργαζόμενους οι 146 είναι μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, τα οποία λήγουν το 2019 οπότε και απολύονται.

Στο Δημοτικό Βρεφοκομείο το  μόνιμο προσωπικό είναι μόνο 8 εργαζόμενοι ενώ 24 εργάζονται μέσω προγραμμάτων, ποσοστό 75%!!! Χιλιάδες τα νεαρά νοικοκυριά που δεν βρίσκουν μια θέση να ακουμπήσουν τα παιδιά τους...

Ακόμη και οι 10 θέσεις τακτικού προσωπικού που επέτρεψαν με εγκύκλιο του ΥΠ.ΕΣ. το 2016 για πρόσληψη δεν έχουν εγκριθεί. Εγκρίνονται μόνο θέσεις εργασίας στις ανταποδοτικές υπηρεσίες του Δήμου που το λογαριασμό πληρώνει ο πατραϊκός λαός και η κυβέρνηση κάνει μνημόσυνο με «ξένα κόλλυβα». Εξαιρούν επίσης 19 θέσεις που είχαμε ζητήσει για τα κοιμητήρια, με τραγικές συνέπειες για τη λειτουργία της Υπηρεσίας αυτής, επειδή δεν τη θεωρούν ανταποδοτική υπηρεσία.

Αντί να καλύπτονται τα κενά στους Δήμους με μόνιμο προσωπικό και να χρηματοδοτούνται αυτές οι ανάγκες από τον κρατικό προϋπολογισμό, αντικαθίστανται σταθερά η μόνιμη  εργασία με εργασιακές σχέσεις ‘’λάστιχο’’. Χιλιάδες οι μακροχρόνια άνεργοι στην Πάτρα που κατά διαστήματα έρχονται στο Δήμο, δουλεύουν  υπό προθεσμία και για 400 ευρώ! Πρόσφατα η κυβέρνηση, με τη στήριξη και της Περιφέρειας, πλασάρουν ως σύγχρονο μοντέλο απασχόλησης τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ). Μάλιστα, η Περιφέρεια διαθέτει ένα σεβαστό ποσό για να στηρίξει τέτοιες προσπάθειες. Η λεγόμενη κοινωνική οικονομία που έρχεται με σημαία την αντιμετώπιση οξυμμένων προβλημάτων για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες για την αντιμετώπισή τους. Φορτώνει στους ίδιους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους φτωχοποιημένους την ευθύνη της διαχείρισης ορισμένων κοινωνικών αναγκών τους σε καθορισμένο πλαίσιο (επιχειρηματικότητα). Με περίβλημα τον εθελοντισμό, τη συμμετοχή, συλλογικότητα. Στόχος αυτής της πολιτικής είναι η προώθηση των αναγκών που έχουν σήμερα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα μονοπώλια στα πλαίσια της προώθησης της ανταγωνιστικότητάς τους.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στο νομό μας με ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό  στο Δημόσιο σύστημα Υγείας και στην Εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή άνεργοι εκπαιδευτικοί βοηθούν και στηρίζουν τα Λαϊκά Φροντιστήρια Αλληλεγγύης του Δήμου και τους ευχαριστούμε για αυτό.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στον τομέα των αναγκαίων για την πόλη μας έργων. Μεγάλες είναι οι ελλείψεις στα μέτρα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας για τα λαϊκά στρώματα. Τα έργα αυτά είναι ‘’μη επιλέξιμα’’ στα περίφημα προγράμματα ΕΣΠΑ. Σε πρόσφατο σχετικό αίτημα του Δήμου μας, για την υλοποίηση συγκεκριμένων αντιπλημμυρικών έργων που αφορούν την Δημοτική Ενότητα Ρίου που είναι εντελώς απροστάτευτη λόγω των έργων της Ολυμπίας Οδού και της ΕΡΓΟΣΕ, έργα σε κοίτες χειμάρρων και ποταμών, αλλά και την ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών έργων στο Διακονιάρη,  η απάντηση του Υπουργείου Μεταφορών και Δικτύων ήταν να απευθυνθούμε στην Περιφέρεια…

Η πρόσληψη εργαζομένων θα έλυνε σοβαρά προβλήματα λειτουργίας της πόλης μας, μιας και όλοι ξέρουμε ότι οι δρόμοι είναι βομβαρδισμένοι, για να ασφαλτοστρωθούν χρειάζονται δεκάδες εργαζόμενοι με μηχανολογικό εξοπλισμό. Τα σχολεία, τα γυμναστήρια, οι αυλές χρειάζονται άμεσα και συνεχώς επισκευές και συντήρηση. Χρειαζόμαστε νέους κρατικούς παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, σύγχρονα όπου θα μπορούν να βρουν δουλειά χιλιάδες οικοδόμοι. Κατασκευή εργατικών κατοικιών μετά από αντισεισμικό έλεγχο, επιδιόρθωση  - κατασκευή των παλιών εργατικών κατοικιών, όλων των δημόσιων κτιρίων.

Χρειαζόμαστε έργα αντιπλημμυρικά, υποδομών στην ύδρευση και την αποχέτευση, μέσα μαζικής μεταφοράς (προαστιακός, τραμ, αστικά) σύγχρονα που να ικανοποιούν τις ανάγκες μετακίνησης των κατοίκων της πόλης μας. Χώροι αναψυχής (κατασκηνώσεις, παραλιακή ζώνη). Αθλητικές εγκαταστάσεις σύγχρονες, στελεχωμένες σ’ όλα τα επίπεδα. Ανάγκη για εργασία υπάρχει. Δεν αποτελεί όμως προτεραιότητα σήμερα η εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αυτά τα έργα θα έδιναν ανάσα στον κλάδο των κατασκευών και σε όλες τις ειδικότητες, από το επιστημονικό προσωπικό (πολιτικοί μηχανικοί, γεωλόγοι, αρχιτέκτονες) μέχρι τους εργάτες, που σήμερα μαστίζεται από την ανεργία.

Πολλά άλλα παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για να αναδείξουμε την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας. Τα συσσίτια, το δεκατιανό στους μαθητές που υποσιτίζονται, τις 10.000 οικογένειες που λαμβάνουν βοήθεια από το ΤΕΒΑ κ.α.

Είναι στόχος της κυβέρνησης να διαμορφώσει όρους απόλυτης εξάρτησης του λαού, ακόμα και της ίδιας του της ζωής, από ένα κρατικό σύστημα αυτών των έστω πενιχρών παροχών και επιδοτήσεων. Να εξαρτάται δηλαδή από αυτό για να μπορεί να ζήσει καλύπτοντας ένα ελάχιστο μέρος κάποιων αναγκών. Να εξαρτάται η διατροφή του από το κοινωνικό παντοπωλείο του τάδε δήμου, να εξαρτάται η φαρμακευτική του αγωγή από το κοινωνικό φαρμακείο ή κάποια αντίστοιχη δομή, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να έχει ρεύμα στο σπίτι του τα Χριστούγεννα από την εκάστοτε κυβέρνηση, να εξαρτάται το εάν το παιδί του μπορεί να φάει ένα γεύμα στο σχολείο από κάποια υπουργική απόφαση, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να πάρει λίγο κρέας παραπάνω ή ένα ρούχο από τη λοταρία που διοργανώνει το υπουργείο Οικονομικών. Με άλλα λόγια, να δένεται η ζωή εκείνων των κατηγοριών πληθυσμού που βρίσκονται στη μακροχρόνια ανεργία, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με νήματα που κρατούν διάφορες δομές, του κράτους, της Τοπικής Διοίκησης αλλά και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, διαμορφώνοντας μια Οδύσσεια επιβίωσης που θα περνά μέσα από ένα διαρκές κυνήγι όρων και προϋποθέσεων για εξασφάλιση ορισμένων ελάχιστων παροχών, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με θεμελιωμένα δικαιώματα προστασίας.

Οι λαϊκές οικογένειες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο και να πείσει ότι το συμφέρον τους βρίσκεται στο συμβιβασμό με τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανέχεια και όποτε τους πετά ένα ψίχουλο να λένε κι ευχαριστώ.

Το Δημοτικό μας Συμβούλιο, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, συνεχίζει να διεκδικεί:

1. Δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών από τον Προϋπολογισμό για την λειτουργία των δήμων και των υπηρεσιών τους, την  κοινωνική πολιτική,  την ενίσχυση και στήριξη  της λαϊκής οικογένειας, για διευρυμένες και στελεχωμένες  κοινωνικές δομές.  δωρεάν δομές πολιτισμού  και άθλησης,  καθαριότητα,  πράσινο, ελεύθερους χώρους  κ.λπ.
2. Αντιτασσόμαστε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που θα  πρέπει να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους  γιατί αλλιώς  σημαίνει  μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού όπως και γίνεται σήμερα, πράγμα που το ζούμε σήμερα με ένταση  με τα σχολεία,  τους παιδικούς σταθμούς κ.λπ.
3. Απαιτούμε και παλεύουμε   να καταργηθεί κάθε είδους τοπική φορολογία, και  ανταπόδοση  και θα δράσουμε με όρους ανυπακοής στο φορολογικό κυνήγι των λαϊκών νοικοκυριών που μας σπρώχνει η πολιτική της κυβέρνησης.
4. Θα εντείνουμε τον αγώνα για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα στους βασικούς Κοινωνικούς τομείς της υγείας- Πρόνοιας και Παιδείας με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος.
5. Αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας τους υπαλλήλους του Δήμου μας, για  το μεγάλο ζήτημα της ανεργίας, το δικαίωμα στην μόνιμη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, την μονιμοποίηση όλων των Συμβασιούχων και των εργαζομένων στα προγράμματα, την ουσιαστική στήριξη των ανέργων.
6. Διεκδικούμε σχεδιασμό και υλοποίηση σε Κεντρικό, Περιφερειακό και Τοπικό επίπεδο, υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες- πυρκαγιές-σεισμούς- άλλες καταστροφές- από καιρικά φαινόμενα- ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα.
7. Περιμετρική διέλευση της σιδηροδρομικής γραμμής και αν, με ευθύνη της κυβέρνησης, αυτό απορριφθεί, πλήρη υπογειοποίηση.
8. Παλεύουμε για να ανατραπεί το νομοθετικό μνημονιακό πλαίσιο που καθιστά τους Δήμους και τις Περιφέρειες πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
9. Την αποπεράτωση του φράγματος Πείρου-Παραπείρου και τη διαχείρισή του από Εθνικό Δημόσιο Οργανισμό Υδάτων πλειστηριασμοί.
10. Κανένα λαϊκό σπίτι στο σφυρί.

Γνωρίζουμε ότι αυτό το πλαίσιο των διεκδικήσεων, για να καρποφορήσει απαιτεί αγώνα  και σύγκρουση με την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Αποτέλεσμα αυτής της κατεύθυνσης είναι σοβαρά έργα όπως η δημιουργία του Νότιου Πάρκου, των παιδικών κατασκηνώσεων στην Πλαζ που είναι ανάσα πράσινου και αναψυχής για τις λαϊκές οικογένειες. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας απλής απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, στηρίχθηκε στην κινητοποίηση του λαού της Πάτρας, το γκρέμισμα των περιφραγμάτων μαζί με τους εργαζόμενους στο Δήμο και τα σωματεία τους κ.λπ.

Ο πατραϊκός λαός να υποδεχθεί αγωνιστικά το «αναπτυξιακό συνέδριο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όποτε και αν αυτό προγραμματιστεί. Να αντιπαλέψει την πολιτική που θέλει να τον πετάξει στον Καιάδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Ο Δήμος μας οφείλει να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγείλει σωματεία και μαζικοί φορείς της περιοχής μας τη μέρα του «αναπτυξιακού συνεδρίου». Ο λαός μας δεν πρέπει να μείνει θεατής».