Τα παιχνίδια της οργής, η μάχη κατά του κατεστημένου και το ποιος πληρώνει τον μπογιατζή

Κάπως έτσι γίνεται η αποκατάσταση φθορών σε δημόσια κτίρια, όταν τα βάφουν με μπογιές κλπ, όπως εδώ στα Δικαστήρια.

Το κτίριο σε ύψος 5-6 μέτρων έχει ειδική βαφή η οποία δεν επιτρέπει στα χρώματα να «ποτίσουν» τον τοίχο, φεύγουν απλώς με ένα καθάρισμα.

Και τούτο για να αποφευχθεί όλος εκείνος ο αχταρμάς συνθημάτων, γκράφιτι, κλπ που -τουλάχιστον σε αισθητικό επίπεδο- ήταν προσβολή.

Στο πιο ψηλό μέρος όμως, απαιτείται βάψιμο, όπως στο περιστατικό της φωτογραφίας: Δύο άτομα στο γερανοφόρο όχημα, πέραν του οδηγού, κόστος χρωμάτων, κόστος εργασίας, κόστος οχήματος. Κι όλα αυτά κάθε τρεις και λίγο.

Και μετά, αν πρόκειται για τον Δήμο Πατρέων, έρχεται το μπουγιουρντί με τα δημοτικά τέλη ή αν πρόκειται για υπηρεσίες του Κράτους, διάφοροι φόροι, όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.

Κι επειδή πάρα πολλοί εξ ημών δεν θέλουν να πληρώνουν χρηματικά ποσά, που πηγαίνουν στην αποκατάσταση τέτοιου είδους φθορών, ικετεύουμε κάθε οργισμένο με τη Δικαιοσύνη και την εξουσία νέο, να βρει, εφόσον μπορεί, έναν άλλο τρόπο να διαμαρτύρεται, χωρίς να μας κοστίζει τόσο ακριβά.

Κι αν δεν υπάρχει τρόπος, ας πηγαίνει να πετάει όση μπογιά θέλει στο Μέγαρο, και μετά αφού εκτονωθεί η οργή του, να πάει ο ίδιος, σαν καλό παιδάκι και υπεύθυνος πολίτης, να αποκαταστήσει τον τοίχο. ‘Η να πληρώσει μόνος του το συνεργείο. Οχι όμως εμείς. Που πολλοί δεν μπορούν άλλο. Ετσι καλό μου παιδάκι;