ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ : Προσδοκίες... προβληματισμοί ... εισιτήρια διαρκείας

Εδώ και λίγες ημέρες, η Π.Α.Ε. Παναχαϊκή έθεσε στην διάθεση των φίλων της ομάδας τα εισιτήρια διαρκείας για την σεζόν 2017 – 2018. Υπήρξαν απόψεις, ότι η Π.Α.Ε. Παναχαϊκή, για ορισμένες κατηγορίες φίλων της (ανέργους, παιδιά, μαθητές, φοιτητές κ.λπ.), θα μπορούσε να έχει καλύτερες τιμές. Αρκετοί, μάλιστα, ενίσχυσαν την ΄΄δυσαρέσκειά΄΄ τους αυτή, με τον προβληματισμό τους για τις “φτωχές’’ μεταγραφές του καλοκαιριού και την όχι καλή κατάσταση του γηπέδου της Αγυιάς.

Ας δούμε, όμως, την πραγματικότητα :

Μετά από πολλά χρόνια, η Π.Α.Ε. Παναχαϊκή ανήκει σε Πατρινούς, οι οποίοι είναι γνωστοί στην τοπική κοινωνία, σοβαροί και πετυχημένοι στον χώρο τους, μπορούν να προσφέρουν, μπορούν να μεγαλώσουν στον αριθμό, αλλά είναι και ενωμένοι μεταξύ τους (στο θέμα της ομάδας). Η ομάδα βρίσκεται στην football leaque και προ διμήνου περίπου τακτοποιήθηκε και το θέμα των χρεών, το οποίο, για ένα και πλέον χρόνο, αποτελούσε μεγάλη τροχοπέδη στην εξέλιξη των θεμάτων της ομάδας. Αναλογιζόμενοι, λοιπόν, πώς είχαν τα πράγματα στην ομάδα, μέχρι και το περσινό καλοκαίρι και ποιά είναι η σημερινή κατάσταση, πιστεύω, ότι η διαφορά είναι μεγάλη. Πλέον, οι φίλοι της ομάδας έχουν το δικαίωμα να αισιοδοξούν βάσιμα, ότι η Παναχαϊκή μπορεί  να ξαναγίνει μεγάλη. Κάτι που θέλει γερές βάσεις και διάθεση για μεγάλη και συλλογική προσπάθεια.

Για να γίνει μια ομάδα και πάλι μεγάλη αλλά και για να παραμείνει μεγάλη, δεν υπάρχει άλλος (πιο σίγουρος) τρόπος από το να έχει κοντά της τους φίλους της ομάδας.  Η Παναχαϊκή ιδέα έγινε ήδη 126 ετών, αλλά γι’ αυτό υπήρξε πολύ μεγάλη προσπάθεια από πολλούς. Για να διατηρηθεί μόνιμη, ζωντανή και ανεξάρτητη και στο μέλλον αυτή η ιδέα, θέλει μεγάλη υπομονή και προσπάθεια και, όπως προανέφερα, να έχει κοντά της τους φίλους της. Οι διοικήσεις, οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές κ.λπ. έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι πραγματικοί φίλοι της ομάδας είναι μόνιμοι και πιστοί (όπως και να έρθουν θα πράγματα). Και στην προσπάθεια που έχει ξεκινήσει για την αναγέννηση της ομάδας, η ομάδα τους έχει ανάγκη.

Παρά τους όποιους προβληματισμούς του κόσμου της ομάδας (θα αναφερθώ παρακάτω, σ’  αυτούς), πιστεύω, ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουμε με την αγορά εισιτηρίων διαρκείας. Τόσα χρόνια απείχαμε, γιατί υπήρχαν πολύ σοβαροί λόγοι. Η περυσινή χρονιά είχε μεταβατικό χαρακτήρα, αλλά σαφώς με θετικό πρόσημο και με πολύ καλή προοπτική. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν η αναμενόμενη. Τώρα, τα πράγματα σοβαρεύουν και οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Αν, σήμερα, με τις πιο πάνω συνθήκες και μετά από τόσα χρόνια απαξίωσης αλλά και με ταπεινώσεις που δεν ξεχνιούνται, ο κόσμος της ομάδας δεν στηρίξει την υγιή προσπάθεια που  - εδώ και ένα χρόνο – ξεκίνησε, τότε, δεν μπορεί κανείς να αισιοδοξεί για το μέλλον. Εκτός, αν περιμένουμε την άνοδο στην super leaque για να ξαναπάμε στο γήπεδο. Οι πραγματικοί, όμως, φίλοι της ομάδας είναι στην γήπεδο, πάντα, και όχι μόνο όταν τα πράγματα είναι όπως τα θέλουμε. Στην Σκωτία, μπορεί – πριν μερικά χρόνια -  η Ρέηντζερς να έπεσε (λόγω χρεών) από την Α΄ στην Δ’ κατηγορία Σκωτίας, αλλά στο γήπεδο συνέχιζαν να πηγαίνουν κάθε Σάββατο πάνω από 45.000 οπαδοί της ομάδας (με μέσο όρο εισιτηρίων 45.000, μεγαλύτερο και από αυτό της πρωταθλήτριας στην Α’ κατηγορία Σέλτικ …!!!!). Και η Μπορούσια Ντόρμουντ, εδώ και κάποια χρόνια, είναι μακριά από τις (όχι και πολλές και μεγάλες) επιτυχίες του παρελθόντος, δεν ήταν ποτέ ανάμεσα στα πρώτα ονόματα της Ευρώπης, αλλά, τα δύο τελευταία χρόνια, είναι πρώτη σε εισιτήρια σε όλη την Ευρώπη (με μέσο όρο πάνω 80.000 εισιτήρια σε κάθε παιγνίδι …..!!!!), παρότι το Ντόρμουντ δεν είναι μεγάλη πόλη (έχει 550.000 κατοίκους, μόλις όγδοη μεγαλύτερη πόλη στην Γερμανία και κατά πολύ μικρότερη από το Μόναχο, το Λονδίνο, το Παρίσι, την Μαδρίτη, την Βαρκελώνη, την Μόσχα κ.λπ., που εδρεύουν οι πιο μεγάλες και εμπορικές ομάδες της Ευρώπης). Είναι δύο ενδεικτικά παραδείγματα (υπάρχουν και άλλα) μόνιμων και σταθερών οπαδών (ανεξάρτητα από την όποια πορεία και τις δυσκολίες των ομάδων).

Αν, λοιπόν, θέλουμε να λέμε και να υπερηφανευόμασθε, ότι η ομάδα έχει κόσμο (συνεχώς, αυτό λέμε), τότε αυτό θα πρέπει να φαίνεται και στην πράξη. Αν πηγαίνουμε στο γήπεδο μόνο στα ντέρμπυ ή σε κάποιο φιλικό  με μεγάλη ομάδα, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά. Η Παναχαϊκή Συμμαχία ξεκίνησε μία προσπάθεια, την οποία πρέπει να στηρίξουμε. Αν, όμως, κάθε Κυριακή, πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο οι γνωστοί 1.200 – 1.500, τότε, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν είναι δυνατό να υπάρχει όρεξη για συνέχεια της προσπάθειας. Ομάδα χωρίς κόσμο να την στηρίζει, δεν έχει ούτε δύναμη, ούτε μέλλον. Από την άλλη πλευρά η Πάτρα χρειάζεται μια δυνατή και με μέλλον Παναχαϊκή.

Αναφέρομαι στα παραπάνω, γιατί – τελευταία - όλοι βλέπουμε ένα ΄΄μούδιασμα΄΄ στον κόσμο της ομάδας. Μετά την άνοδο στην football leaque και την ρύθμιση των χρεών, καλλιεργήθηκαν στους κόλπους των φίλων της ομάδας ενθουσιασμός και υψηλές προσδοκίες και μάλιστα για το άμεσο μέλλον (για καλές μετεγγραφές, για βελτίωση - ανακατασκευή γηπέδου, για κατασκευή προπονητηρίου κ.λπ.). Η συνέχεια – μέχρι σήμερα - δεν ήταν ανάλογη του ενθουσιασμού και των προσδοκιών, με αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιοι προβληματισμοί. Ίσως  - στους φίλους της ομάδας -  και να μην υπάρχει ο ίδιος – αρχικός - ενθουσιασμός.

Ας δούμε, όμως, τα θέματα, που προβληματίζουν τον κόσμο.

Στο θέμα των τιμών των εισιτηρίων διαρκείας : θα  μπορούσαν να είναι ελαφρά καλύτερες (μιλάμε για τις πιο πάνω κατηγορίες). Όμως, για κάποιον που θέλει να είναι κοντά στην ομάδα οι παραπάνω τιμές δεν αποτελούν αξεπέραστο πρόβλημα. Βεβαίως, αν η Π.Α.Ε. έχει περιθώρια να ξαναδεί το θέμα, ας βρει κάποιο εναλλακτικό τρόπο να ανταποκριθεί. Ας μην κολλήσουμε, όμως, εδώ.

Στο θέμα των μετεγγραφών : αυτό που όλοι ξέρουμε είναι, ότι η ομάδα, τουλάχιστον, για εφέτος (και τον επόμενο χρόνο), δεν έχει σαν στόχο τον πρωταθλητισμό. Έτσι, απέκτησε  ποδοσφαιριστές, με στόχο την παραμονή στην κατηγορία και την δημιουργία ομάδας με νέα παιδιά, με καλή προοπτική για το μέλλον. Αν, όμως, εξαιρέσει κανείς, ότι ο κόσμος, πράγματι, ικανοποιήθηκε με την απόκτηση του Μασούρα και του  Μουστακόπουλου, που είναι Πατρινοί,  νέα παιδιά, ταλέντα και πρέπει να τους δοθούν ευκαιρίες, με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα “βγουν’’ (όλοι, όμως, ξέρουμε, ότι δεν είναι εύκολο να βοηθήσουν άμεσα, ούτε πρέπει να φορτωθούν αμέσως με τέτοιο βάρος), για τα υπόλοιπα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα υπάρχει προβληματισμός στον κόσμο, κυρίως γιατί δεν τα ξέρει. Ούτε, βέβαια, το βιογραφικό τους είναι τέτοιο που να μπορεί να δημιουργήσει άμεση αισιοδοξία. Ελπίζουμε, να “βγουν’’ και να βοηθήσουν την ομάδα. Αν βοηθήσουν, θα το πιστωθούν ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής. Αν όχι, θα το χρεωθούν οι ίδιοι. Φυσικά, ευχόμασθε να συμβεί το πρώτο. Πάντως, είναι κοινή άποψη (στους φίλους της ομάδας), ότι ναι μεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση η απόκτηση νέων παιδιών, πλην όμως χρειάζονταν δύο – τρεις πιο “ηχηρές’’ μετεγγραφές, ώστε η ομάδα να έχει μεγαλύτερη εμπειρία και αυτοπεποίθηση, να εξασφαλίσει ευκολότερα την παραμονή της στην κατηγορία, αλλά και να βοηθηθούν τα νεότερα παιδιά στην προσαρμογή τους στην ομάδα και στην κατηγορία. Συμφωνούμε, όλοι στο να μην βιαζόμασθε, να έχουμε υπομονή, να κινούμασθε σωστά, με σωστή οργάνωση, γερές βάσεις και σταθερό πρόγραμμα, αλλά από την άλλη πλευρά χρειάζεται και η ασφάλεια ότι η ομάδα δεν θα μπει σε αγωνιστικές περιπέτειες και κινδύνους. Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι μιλάμε για τη Παναχαϊκή, οπότε και οι απαιτήσεις – ακόμη και στην πιο πάνω περίπτωση που η ομάδα δεν έχει άμεσα σαν στόχο τον πρωταθλητισμό  – είναι (και δικαίως) αυξημένες όσον αφορά το αγωνιστικό πρόσωπο και την προοπτική να δημιουργηθεί καλή ομάδα με νέα και ταλαντούχα παιδιά. Προς το παρόν, πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη στον τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή για τις επιλογές τους και να στηρίξουμε όλα τα νέα παιδιά και γενικά όλο το ρόστερ, ελπίζοντας, ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν θετικά.

Στο θέμα του γηπέδου : οι εγκαταστάσεις του γηπέδου της Αγυιάς έχουν ηλικία πάνω από 45 χρόνια. Το γήπεδο από πλευράς ανέσεων – στα περισσότερα σημεία του – δεν είναι σε ικανοποιητική κατάσταση. Χρειάζονται παρεμβάσεις. Μάλιστα, εν όψει του ότι η ομάδα είναι, πλέον, σε Πατρινά χέρια (και πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει) και έχει τακτοποιηθεί το θέμα των χρεών, πιστεύω ότι είναι καιρός να παρθούν αποφάσεις για το μέλλον του γηπέδου. Καταλαβαίνουμε, ότι δεν είναι εύκολη η άμεση υλοποίηση αυτών, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει σιγά – σιγά να υπάρξει σχέδιο και χρονοδιάγραμμα για την ανακατασκευή του (θα βοηθήσει και την  λειτουργία αρκετών τμημάτων της Ερασιτεχνικής). Αν βλέπουμε την πορεία της ομάδας μακροπρόθεσμα, θα πρέπει, σιγά - σιγά, να αρχίσουμε να βλέπουμε και το θέμα αυτό. Θυμίζω, ότι, εδώ και δέκα χρόνια, που ξεκίνησε η ανοδική  πορεία του Παναιτωλικού από την Δ’ Εθνική προς την super league ένα από τα πρώτα πράγματα που αναμορφώθηκαν ήταν το παμπάλαιο γήπεδό του, το οποίο, εδώ και πέντε – έξι χρόνια, παρά την (μέχρι και σήμερα) μικρή χωρητικότητά του (6.000 θεατές), έχει μεταμορφωθεί σε ένα πραγματικό στολίδι (καμία απολύτως σχέση με αυτό προ δεκαετίας). Άλλωστε, ένα προσεγμένο γήπεδο και μια άνετη, ασφαλής  και πολιτισμένη ατμόσφαιρα σ’ αυτό είναι τα απολύτως αυτονόητα για να αυξηθεί η προσέλευση του κόσμου.

Στο θέμα του προπονητηρίου, της ομάδας Κ - 20 και των ακαδημιών : ακούστηκαν διάφορα όλο τον χρόνο, αλλά και στα θέματα αυτά η μέχρι σήμερα εικόνα δεν έχει ξεκαθαρίσει.

Γενικά, θα μπορούσα να πω, ότι υπάρχει μια εσωστρέφεια στην λειτουργία της Π.Α.Ε. και ένα κενό στην επικοινωνία της με τους φίλους της ομάδας. Δύσκολα βγαίνει προς έξω τι σχεδιάζεται, ποιοί είναι οι άμεσοι και κυρίως οι μακροπρόθεσμοι στόχοι κ.λπ. Ίσως να είναι νωρίς ακόμη, αλλά είναι φυσικό ο κόσμος να θέλει να ενημερώνεται. Η Π.Α.Ε Παναχαϊκή δεν είναι απλά μια εμπορική εταιρεία, αλλά εκφράζει μια υπεραιωνόβια και μαζική ιδέα, η οποία είχε και έχει έντονη την παρουσία της στην αθλητική (και όχι μόνο) καθημερινότητα της Πάτρας.

Υπάρχουν, λοιπόν, προβληματισμοί (οι παραπάνω αλλά και κάποιοι άλλοι), οι οποίοι δημιουργούν επιφυλάξεις. Για όσους αγαπάμε την ομάδα δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να εκφράζουμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς μας για αυτήν και την λειτουργία της. Βεβαίως, πάντα, με καλή πρόθεση (αλλιώς, δεν την αγαπάμε ή εξυπηρετούμε άλλα συμφέροντα). Και,  σίγουρα, προβληματισμοί και διαφορετικές απόψεις θα υπάρχουν, πάντα. Όμως, όλα αυτά, στην παρούσα φάση, δεν πρέπει να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα στην πορεία της ομάδας. Αντίθετα, πρέπει να στηρίζουμε την προσπάθεια που γίνεται και να μην μένουμε μόνο στις απαιτήσεις και στην εύκολη, ανέξοδη και από απόσταση κριτική. Χρειάζεται καλή διάθεση και υπομονή. Και, βεβαίως, όλοι έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε την ομάδα, με την αγορά εισιτηρίων διαρκείας (αλλά και με την παρουσία μας στο γήπεδο). Είναι η βάση για να προχωρήσουν όλα τα παραπάνω θέματα, αλλά και να στηριχθούν τα νέα παιδιά της ομάδας αλλά και όσοι προσφέρουν σ’ αυτήν. Αλλιώς υπολογίζεται (από όλους) η ομάδα όταν έχει κόσμο που την στηρίζει (ιδίως στις δύσκολες περιόδους).

Μετά από πολλά πέτρινα χρόνια, έχουμε την ευκαιρία να βοηθήσουμε στο να δημιουργηθεί μια Παναχαϊκή, η οποία θα είναι υγιής, θα διοικείται από πατρινούς και θα την στηρίζει ο κόσμος της. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, η οποία θα δείξει ποιά είναι η δυναμική της ομάδας και του κόσμου της (και της πόλης, σε σχέση με την ομάδα). Ας μην χαθεί η ευκαιρία. Ας κάνουμε εμείς οι φίλοι της ομάδας αυτό που πρέπει, για να μπορούμε να ελπίζουμε ότι η Παναχαϊκή μπορεί να γίνει και πάλι μεγάλη, με σημαντικά οφέλη για την πόλη. Ας μην χάσουμε άλλα χρόνια.

Σίγουρα, οι καιροί δεν είναι εύκολοι, οι δυσκολίες για όλους μας είναι μεγάλες, αλλά πιστεύω, ότι – έστω και δύσκολα - μπορούμε να ανταποκριθούμε στο νέο αυτό ξεκίνημα. Όσοι αγαπούν την Παναχαϊκή και την θέλουν και πάλι μεγάλη, πρέπει να την στηρίξουν. Έχει την δυνατότητα να μας προσφέρει χαρές.