Στο πλευρό των πυροσβεστών, που αξίζουν τον σεβασμό μας και δικαιούνται ένα καλύτερο μέλλον

Ο φετινός Δεκαπενταύγουστος σημαδεύτηκε από τις καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν μεγάλο μέρος της Ανατολικής Αττικής, της Ζακύνθου, αλλά και της Ηλείας, όπου ξύπνησαν οδυνηρές μνήμες από τη φονική φωτιά του 2007. Και μην ξεχνάμε ότι αυτών είχε προηγηθεί η μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε το μισό σχεδόν νησί των Κυθήρων.

Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε φωτιά, οι πυροσβεστικές δυνάμεις επιτέλεσαν με αυταπάρνηση και ιδιαίτερο ζήλο το καθήκον τους, καθώς ρίχτηκαν με ηρωισμό στην άνιση μάχη που έδωσαν με τις φλόγες.

Ναι, ήταν πραγματικά μια άνιση μάχη, αυτή που δόθηκε  κόντρα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε ισχυρούς ανέμους, καθώς και στις μεγάλους ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα πυρόσβεσης, εναέρια και επίγεια.

Ως εκ τούτου, οι πυροσβέστες και οι πιλότοι των εναέριων μέσων, εκτός από τον θαυμασμό μας, αξίζουν πρωτίστως τον ειλικρινή σεβασμό μας, αλλά και την έμπρακτη συμπαράσταση μας στα αιτήματα τους που αφορούν την ενίσχυση του έργου τους και την αναβάθμιση της μισθολογικής κατάστασης τους. Καθότι είναι οι μόνοι που δίνουν κάθε καλοκαίρι έναν ιδιόμορφο πόλεμο σε συνθήκες ειρήνης.

Ως πολίτης, ως ένστολη, ως στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας και κατ’ επέκταση των Σωμάτων Ασφαλείας, αισθάνομαι την ηθική υποχρέωση να τους συγχαρώ και ταυτόχρονα να τους ευχαριστήσω δημοσίως από τα βάθη της καρδιάς μου για την ανεκτίμητη προσφορά τους στην κοινωνία.

Παράλληλα, μέσα από τους άρρηκτους δεσμούς που διέπουν την ανιδιοτελή συναδελφική αλληλεγγύη μεταξύ των ένστολων, τους διαβεβαιώνω ότι θα είμαι πάντα στο πλευρό τους, ως προς τον δίκαιο αγώνα που κάνουν για ένα καλύτερο μέλλον, το οποίο δικαιούνται αναμφίβολα να έχουν.