Ν. Πορτοκάλογλου: Έρχεται απόψε στην Πάτρα και μιλά στο thebest.gr: "Θαυμάζω τους μουσικούς που δημιουργούν μέσα σε ένα διαλυμένο τοπίο"

Αναφερθήκατε στο ξεκίνημα σας... Σας λείπουν οι Φατμέ;

Γελάω με τα παλιά, συγκινούμαι με τα παλιά… αλλά παραμένουν παλιά. Δε θέλω να "γυρίσω πίσω" ή να πάω ξανά στο σχολείο. Ακούω φίλους να λένε "Τι ωραία που ήταν τα σχολικά χρόνια" ή "Μακάρι να το ζούσαμε ξανά" και με πιάνει σύγκρυο. Κάπως έτσι είναι και με τους Φατμέ. Ήταν μια από τις πολύ ωραίες περιπέτειες της ζωής μου που κράτησε 18 χρόνια. Ολοκληρώθηκε όμως και τελείωσε.

Βεβαία πάντα αγαπάτε τις μπάντες...

Αυτό είναι σίγουρο. Είναι αυτό που ξέρω να κάνω. Να φτιάχνω μια μπάντα, να μοιράζω τους ρόλους, να δίνω ευκαιρίες στους άλλους να εκφραστούν, να "βγάλουν" το δικό τους κομμάτι, μέσα σε ένα πλαίσιο που έχω δώσει και που έχει να κάνει με το ύφος και τη μουσική μου. Όσο μεγαλώνω το μαθαίνω όλο και καλύτερα αυτό το παιχνίδι. Αυτό αισθάνομαι τώρα που είμαι με την καινούργια μπάντα, τους "Ευγενείς αλήτες".

Μαζί τους κάνετε ένα restart…

Πέρασα την περσινή χρονιά ψάχνοντας για νέους μουσικούς, νέα ταλέντα … και εντόπισα αυτά τα παιδιά. Βρήκά αυτούς τους πέντε μουσικούς  που είναι πολυτάλαντοι. Παίζουν πολλά όργανα ο καθένας...και επίσης τραγουδάνε όλοι. Αυτό είναι κάτι που με ενδιέφερε πολύ. Το έψαχνα καιρό. Μιλάμε για τους: Αγάπη Διαγγελάκη: φωνή, κρουστά, γιουκαλίλι, μεταλλόφωνο, Δημήτρης Καλονάρος: τύμπανα, φωνητικά, Γιώργος Κουρέλης: πλήκτρα, ακορντεόν, φωνητικά, Βύρων Τσουράπης: φωνή, μπάσο, μαντολίνο, κιθάρα. Ένας από την μπάντα είναι και μόνιμος κάτοικος της Πάτρας.

Πρόκειται για τον Ηλία Λαμπρόπουλο. Είναι ο ταλαντούχος πολύ- οργανίστας της μπάντας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει όργανο που να μη το παίζει… Σε αυτές τις συναυλίες παίζει τρομπέτα, κλαρίνο, βιολί, γκάιντα και τραγουδάει. Σιγά σιγά θα αρχίσουμε να προσθέτουμε κι άλλα όργανα. Απόψε θα ανοίξει τη συναυλία με το συγκρότημα του, τους Passepartout.

Σε αυτή τη συναυλία φέρνετε το "Εισιτήριο", το νέο σας άλμπουμ….

Επειδή έχουμε μπει σε μια πολύ διαφορετική εποχή για τη δισκογραφία, το ιδιαίτερο με αυτό το άλμπουμ είναι ότι άρχισα να δουλεύω και να ηχογραφώ τα τραγούδια εδώ και δύο με δυόμισι χρόνια. Δεν περίμενα να ολοκληρωθεί η  ηχογράφηση των τραγουδιών για να τα κυκλοφορήσω. Άρχισα να υα βγάζω ένα ένα. Αυτό μου θύμισε τη δεκαετία του ΄60 που έβγαιναν τα 45αρια και μετά έβγαινε ένα άλμπουμ που τα περιείχε. Με έναν περίεργο τρόπο έχουμε γυρίσει σε εκείνη την εποχή. Νομίζω ότι μου αρέσει αυτή η διαδικασία.

Το άλμπουμ, είναι μια σειρά από τραγούδια που γράφτηκαν μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, σε μια εποχή πολύ δύσκολη, στενάχωρη, ζόρικη. Εγώ, για παράδειγμα, έχω ζοριστεί αρκετά τα τελευταία 6 με 7 χρόνια και επαγγελματικά και οικονομικά αλλά και με την πολιτική κατάσταση γενικότερα.

Νομίζω ότι είχα μια ενστικτώδη ανάγκη και εντελώς πηγαία να μην κάνω ένα άλμπουμ που θα αντανακλά τη μαυρίλα που υπάρχει αλλά που θα απογειώνεται λίγο πιο πάνω από τα σύννεφα.

Νομίζω ότι όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα πάνω σε ένα αεροπλάνο ή ένα διαστημόπλοιο. Ίσως γι αυτό ένα έχει τίτλο "Αστροναύτης". Προσπαθώ να δω τη μεγαλύτερη εικόνα. Όχι να ξεχάσω ή να δραπετεύσω. Το χειρότερο που μας έχει συμβεί μέσα σε όλα αυτά που ζούμε είναι ότι έχουμε ξεχάσει τα όμορφα πράγματα που έχουμε. Σε αυτό το δίσκο είχα την ανάγκη να μιλήσω γι΄αυτά που θεωρούμε αυτονόητα και να θυμηθούμε ξανά πόσο πολύτιμα είναι.

Είναι ρίσκο να βγάζει ένας καλλιτέχνης νέο άλμπουμ;

Όχι. Η αποτυχία είναι σίγουρη. Ρίσκο υπάρχει όταν είναι ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, και η επιτυχία και η αποτυχία. Η δισκογραφία έχει καταρρεύσει και οι πωλήσεις των cds είναι ένα ανέκδοτο.

Η δουλειά μας γενικότερα έχει γίνει ένα ακριβό χόμπι. Όλοι οι μουσικοί χρηματοδοτούν μόνοι τους τις δουλειές τους. Θαυμάζω τους μουσικούς που προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσα σε ένα διαλυμένο τοπίο. Δεν υπάρχει πια το "προϊόν".

Αυτό που απομένει είναι το lives το οποίο πάλι περνάει δύσκολα Τα πνευματικά δικαιώματα και η ΑΕΠΙ παραπαίουν. Μιλάμε λοιπόν για ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Βέβαια αυτό ξέρω να κάνω και πάνω απ΄ όλα, αυτό αγαπάω. Δε θα το παρατήσω ποτέ και με τίποτα.

Από εδώ και πέρα, τι ονειρεύεστε σε σχέση με τη μουσική;

Αυτό που θέλω είναι να γράφω όσο καλύτερα μπορώ  και να παίζω όσο καλύτερη μουσική μπορώ στα lives. Στόχος μου είναι να απολαμβάνω κάθε συναυλία, να μην αφήνω στιγμή να πηγαίνει χαμένη. Όταν ήμουν νεότερος δε το σκεφτόμουν. Όσο περνάνε τα χρόνια δεν είμαι διατεθειμένος να χάσω ούτε για ένα λεπτό απόλαυσης από τις συναυλίες μου.

Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που βλέπετε διαφορετικά με το πέρασμα των χρόνων;

Συνεχώς αλλάζει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Γι αυτό αλλάζω και τα παλιά τραγούδια μου. Έχω ανάγκη να δίνεται νέα μορφή στα τραγούδια μου. Διαφορετικά θα είχα "πεθάνει από βαρεμάρα".

Τι υπάρχει στα άμεσα σχέδια σας;

Υπάρχει η σκέψη για μια παράσταση, κάπως διαφορετική. Θα ήθελα το χειμώνα να κάνω ένα διαφορετικό είδος παράστασης αλλά είναι νωρίς γι αυτό. Θα προηγηθεί η καλοκαιρινή περιοδεία όπου θα κρατήσει μέχρι τον Σεπτέμβριο. Θα επισκεφθούμε πολλά και όμορφα μέρη.

Οι "Ευγενείς αλήτες" είναι η νέα μπάντα του Νίκου Πορτοκάλογλου. Όλοι οι μουσικοί είναι κατά βάθος …περιπλανώμενοι, «αλήτες». Στο δρόμο κάποιοι σκληραίνουν από τις κακουχίες και γίνονται κυνικοί. Κάποιοι άλλοι, όμως, παραμένουν πεισματικά ευαίσθητοι και ονειροπόλοι σαν παιδιά.

Όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει «Έχω κάνει αρκετές επανεκκινήσεις στο παρελθόν. Όμως, αυτό τον παράξενο χειμώνα που αφήσαμε πίσω και στο καλοκαίρι που ‘ρθε αισθάνθηκα την ανάγκη να αλλάξω όχι μόνο σελίδα αλλά και …βιβλίο.

Τιμές εισιτηρίων: 10 & 7 ευρω (μειωμένο)

Σημεία πώλησης

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ

Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου "Απόλλων"

10.00 - 13.00   & 18.00 - 21.00

Πλατεία Γεωργίου

2610 273.613

Music Station(ώρες καταστημάτων) Ρήγα Φεραίου             34

2610 222.411

Οπτικά Καραμούζης (ώρες καταστημάτων)Μαιζώνος 92

2610 221.989

Βιβλιοπωλείο Discover Πατρέως 30

Βιβλιοπωλείο «Ροδόπουλος» Κορίνθου και Φιλοποίμενος (ώρες καταστημάτων)