Πάτρα: Επανέρχεται στο δήμο η σκέψη για αγορά οικοπέδου για τη δημιουργία καταφυγίου αδέσποτων ζώων

Ημερίδα με θέμα «Για μια Ελλάδα χωρίς αδέσποτα. Χαράσσουμε και απαιτούμε εθνική πολιτική και σχεδιασμό για τα Ζώα», διοργάνωσε η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος και η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, το Σάββατο στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο Τιτάνια.

Διαγωνισμός για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων της Πάτρας στις 22 Μαϊου - Τι προβλέπει ο σχεδιασμός για τον ανάδοχο

Το Δήμο Πατρέων, εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου, Νίκος Τσιμογιάννης, ο οποίος στην ομιλία του τόνισε τα εξής:

«Το ζήτημα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς από τους δήμους είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα και το Δήμο Πατρέων. Με τον “νέο” Καλλικρατικό Δήμο, επί της ουσίας εντάσσονται μία σειρά αρμοδιότητες-ευθύνες και καθήκοντα για τα οποία εγείρεται μια μεγάλη συζήτηση για το αν είναι αυτό δυνατό να πραγματοποιηθούν και αν ναι υπό ποιους όρους.

Σήμερα που η υποχρηματοδότηση των δήμων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό φτάνει κάθε χρόνο σε νέα χαμηλά επίπεδα, την ίδια στιγμή οι δήμοι αποκτούν όλο και περισσότερες αρμοδιότητες, με όλο και λιγότερο προσωπικό, λόγω της αδυναμίας στελέχωσης των υπηρεσιών με προσωπικό μόνιμο.

Το ζήτημα αυτό καθεαυτό της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων δε χωράει σε καμία των περιπτώσεων υποτίμηση ή την ανάθεση σε όσους είναι φιλόζωοι, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων προσπαθειών που κάνουν. Αποτελεί, ιδιαίτερα, στα μεγάλα αστικά κέντρα, σοβαρό ζήτημα δημόσιας υγείας, αφού εγκυμονεί κινδύνους μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους.

Η υπάρχουσα νομολογία, εκτός του ότι παρουσιάζει κενά και αντιφάσεις, μεταφέρει την ευθύνη από το Κράτος και τους θεσμοθετημένους επιστημονικούς φορείς,  για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα στους ήδη υποστελεχωμένους δήμους.

Ο όλο και αυξανόμενος αριθμός  των αδέσποτων ζώων συντροφιάς μέσα από την έλλειψη καταγραφής από τα σημεία πώλησης, η παράνομη εκτροφή και πώληση τους, πολλαπλασιάζουν το πρόβλημα και σε ορισμένες περιπτώσεις, δημιουργούν συνθήκες κινδύνου της δημόσιας υγείας.

Γίνεται προφανές πως η ευθύνη των παραπάνω δε μπορεί να βρίσκεται στους Δήμους, ούτε βέβαια στις Περιφερειακές Διοικήσεις της Κτηνιατρικής Διεύθυνσης.   Η έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού, η ανεπάρκια κονδυλίων και σύγχρονων εγκαταστάσεων, στην καλύτερη περίπτωση φτάνουν στη μερική διαχείριση του προβλήματος, στη χειρότερη στην πλήρη εγκατάλειψη ή σε κολαστήρια για τα ίδια τα ζώα. Η λύση δεν αρκεί να είναι μονάχα η καλύτερη αστυνόμευση και έλεγχος ή η αυστηρότητα και τα μεγάλα πρόστιμα, είτε προς τους Δήμους είτε προς τους ιδιοκτήτες.

Η ευθύνη τόσο της διαχείρισης όσο και του ελέγχου να βαραίνει το ίδιο το Κράτος, όπου σε συνεργασία με τους αντίστοιχους επιστημονικούς φορείς και τη συνεργασία των φιλοζωικών οργανώσεων να επιτυγχάνεται μία ολική αντιμετώπιση του ζητήματος. Στελέχωση με το απαραίτητο προσωπικό των κατά τόπους διευθύνσεων, μόνιμους χώρους διαβίωσης και ιατρικής περίθαλψης, έγκαιρη αντιμετώπιση σε περιπτώσεις λεισμανίωση.

Η χρόνια άτυπη εφαρμογή της διαχείρισης των αδέσποτων,με εθελοντικά φιλοζωικά και ΜΚΟ , χωρίς τη συμμετοχή κτηνιάτρων και χωρίς έλεγχο από το δημόσιο τομέα της κτηνιατρικής έχει ήδη αποδειχθεί αναποτελεσματική. Η νομοθετημένη πλέον πενταμελής επιτροπή εθελοντών για τη διαχείριση των αδέσποτων στους Δήμους, έχει σημαντικές αρμοδιότητες, όπως το να αποφασίζει για την επιτρεπτή πυκνότητα αδέσποτων σε μια περιοχή ,την οριοθέτηση ζωνών όπου δεν επιτρέπεται η επαναφορά τους (όχι κοντά σε σχολεία, νοσοκομεία,αθλητικά κέντρα κ.ά.) και την εκτίμηση της επικινδυνότητας ενός ζώου Στον ορισμό της επικινδυνότητας κατά το ν.4235/14 περιλαμβάνεται και το αν το ζώο πάσχει από ανίατο νόσημα μεταδοτικό στον άνθρωπο ή άλλα ζώα . Μεταδοτικό νόσημα μπορεί να είναι η λεισμανίωση ή ή λύσσα που όμως καταρχάς θα εκτιμηθεί από την 5μελή επιτροπή των εθελοντών που επιπρόσθετα έχουν και τον πρώτο λόγο στη διαχείριση του ζώου. Κάτι που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το αν έχει  σωστή και άρτια επιστημονική αντιμετώπιση. Συνολικά η κρατική ευθύνη απουσιάζει με τις έως τώρα δραματικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.

Στην Πάτρα με δεδομένο την ανάκληση αδείας λειτουργίας, του καταφυγίου του Φιλοζωικού Σωματείου «Συλλόγου Στήριξης του Σταθμού Μέριμνας ζώων του Πανεπιστημίου Πατρών», στη Πανεπιστημιούπολη, το οποίο έδινε στο Δήμο Πατρέων με τις άρτιες υπηρεσίες του,  λύση, επί σειρά πολλών ετών, στη διαχείριση των αδέσποτων ζώων, ο Δήμος Πατρέων, διεξήγαγε πρόχειρο μειοδοτικό διαγωνισμό το έτος 2016, για την περισυλλογή και διαχείριση τους. Ο ανωτέρω διαγωνισμός όμως, κατέστη άγονος, επειδή δεν υφίσταται στη περιοχή μας άλλο, αδειοδοτημένο καταφύγιο-κλινική ζώων, που απαιτείται,  ώστε η διαχείριση να είναι εφικτή και νόμιμη. Προς την κατεύθυνση αυτή, οι αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου, εξέτασαν όλους τους εκτός σχεδίου Πόλεως οικοπεδικούς χώρους και διαπιστώθηκε, ότι κανένας από αυτούς δεν πληροί τις προϋποθέσεις, για να δεχθεί μια τέτοια εγκατάσταση. Με δεδομένο το αρνητικό απαντητικό έγγραφο του Δασαρχείου Πατρών, για την παραχώρηση χώρου δημιουργίας Διαδημοτικού καταφυγίου, θα επανέλθει στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα, της Απόφασης αγοράς οικοπέδου με την διαδικασία της Δημοπρασίας, που είχε πάρει αναβολή σε προηγούμενη Συνεδρίαση για τον ανωτέρω λόγο.

Ο Δήμος Πατρέων λόγω της μη ύπαρξης στην περιοχή μας άλλου αδειοδοτημένου καταφυγίου – κλινικής, προχωρά στις 22/5 μέσω πρόχειρου μειοδοτικού διαγωνισμού σε επί μέρους πράξεις διαχείρισης, (εμφύτευσης μικροτσίπ, καταγραφής, εμβολιασμών, ως και στειρώσεων,) με ιδιωτικά ιατρεία – μικρών ζώων.

Ταυτόχρονα το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκε ημερίδα όπου συνδιοργάνωσε ο δήμος Πατρέων, στο χώρο του Πάρκου Εκπαιδευτικών Δράσεων με σκοπό την ευαισθητοποίηση των μαθητών των σχολείων του Δήμου μας με συμμετοχή δεκάδων δασκάλων και φιλοζωικών οργανώσεων.

Επαναφέρω κλείνοντας πως η παραπάνω μερική διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς δε αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ουσία και τη ρίζα του. Η Κρατική ευθύνη αν και απούσα από την υπάρχουσα νομολογία, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει. Είναι ζήτημα δημόσιας υγείας και ως τέτοια χρειάζεται να αντιμετωπίζεται από το ίδιο το Κράτος, μέσω κεντρικού σχεδιασμού, που θα προστατεύει τόσο τα ζώα συντροφιάς (αδέσποτα και δεσποζόμενα) όσο και το λαό».