Οι άτολμοι, οι γενναίοι και οι υποκριτές στο φλέρτ.. και το Facebook που φταίει για όλα (;)

Ο αφορισμός της νέας τεχνολογίας και ειδικότερα των social media, όταν αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο γνωρίζονται οι άνθρωποι, είναι ο προφανής κυματοθραύστης. Το χαλάκι κάτω από το οποίο πολύ εύκολα κρύβουμε τη σκόνη. Αυτό φταίει που έχουμε γίνει τόσο ξένοι, τόσο καχύποπτοι, τόσο ξινοί ο ένας προς τον άλλο.

Ο συντελεστής δυσκολίας για να γνωριστούν δύο άνθρωποι έχει ανέβει και οι λόγοι είναι περισσότεροι από έναν. Το προφανές «φταίει το facebook» έχει πολλές αναγνώσεις.

Γνωρίζετε γιατί στις ταινίες, στα ιστορικά βιβλία ακόμη και στη μυθολογία εξυμνούν του γενναίους, τους εν τέλει ήρωες; Γιατί έκαναν κάτι που δεν τολμούσαν οι 9 στους 10. Εκείνος ο ένας, ο τολμηρός, ο γενναίος, έμπαινε μπροστά στη μάχη και η φωνή του έκανε και τους άλλους να αναθαρρήσουν. Οι δειλοί και οι φυγόπονοι ήταν πάντα ο κανόνας. Το facebook δίνει τη δυνατότητα στους απανταχού δειλούς να κάνουν κρυμμένοι αυτό που δεν τολμούν από κοντά. Ωστόσο υπάρχουν κι εκείνοι που το έχουν και για άλλους λόγους. Για επικοινωνία, για τη δουλειά τους κλπ κλπ.

Δεν είναι όλοι και όλα ίδια και κάθε μέσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί καλά και κακά. Λέγοντας αυτό, διευκρινίζει πως αντιλαμβάνεται και ο υποφαινόμενος τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη χρήση τους. Ο κανόνας ωστόσο, τα χρησιμοποιεί σαν μέσα αυτοπροβολής και για επίτευξη γνωριμιών.

Από εκεί και πέρα το να εντοπίζουμε τα κακά όλου του κόσμου, πχ στο facebook μάλλον είναι λάθος.

-Γιατί, ας πούμε, η δυνατότητα που μας δίνει το εν λόγω μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι υποδεέστερη μιας τυχαίας γνωριμίας με έναν/μια τελείως άγνωστο/η σε εμάς μέχρι χθες;
-Γιατί το γεγονός ότι δουλεύουμε στον ίδιο εργασιακό χώρο με κάποιον άλλο και προφανώς τον βλέπουμε κάθε μέρα και μιλάμε μαζί του είναι τεκμήριο για μια υγιή σχέση; Επειδή έτυχε να δουλεύουμε μαζί ή επειδή μας βόλευε το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε να τον γνωρίσουμε από το “0” και το έδαφος ήταν «οργωμένο»;
-Και γιατί παραπονιόμαστε μετά πως χωρίσαμε γιατί δεν ταιριάζαμε;  Τι μας έλεγε πως ταιριάζουμε στην αρχή; Ότι ήταν φίλος/η φίλου/ης;

Αλήθεια, τι ήταν αυτό που ταιριάξατε σε πρώτη φάση; Το οτί έτυχε να δουλεύετε στον ίδιο εργασιακό χώρο; Το ότι ήσασταν φίλη του φίλου και σας είπε να πάτε μαζί του για να σας γνωρίσει έναν φίλο, ώ φίλε;;; Ειλικρινά το τυχαίο σας ικανοποιεί; Την ίδια στιγμή που δηλώνετε πλήρως υποψιασμένοι και φοβάστε μήπως σας εκμεταλλευθεί και το παγάκι στο ποτήρι του ποτού σας, αφήνεστε στο κλισέ του τυχαίου ραντεβού όπου ένας φίλος θα σας γνωρίσει –εντελώς πάντα τυχαία- έναν φίλο; Ο οποίος έχει και το τεκμήριο της αθωότητας να σας γνωρίσει και να σας μιλά όλο το βράδυ, γιατί είναι ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΟΥ ΟΥ ΟΥ;;; (με echo).

Φυσικά το γεγονός πως κάποιος εργάζεται στον ίδιο εργασιακό χώρο μπορεί ενδεχομένως μακροπρόθεσμα να σμιλεύσει και το συμπεριφορικό μοντέλο των υποκειμένων και να οδηγήσει σε μια κοινή παραδοχή συμβίωσης. Η οποία αν δεν είναι του τύπου «δε βαριέσαι τώρα που να ψάχνω…» δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε κάτι υγιές!

Κάπου εδώ έρχεται η στιγμή της αυτοκριτικής. Πόσο αλήθεια λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό και πόσο ψέματα; Πόσο ειλικρινείς ήμαστε μαζί του; Την ίδια στιγμή που απορρίπτουμε μια όμορφη γνωριμία για το υποκείμενο της οποίας μάλιστα γνωρίζουμε επαρκώς μέσω κοινωνικών δικτύων, γνωστών φίλων κλπ, την ίδια ακριβώς στιγμή αφηνόμαστε να γνωρίσουμε έναν τυχαίο ξένο, εντελώς άγνωστο, επειδή είναι φίλος του φίλου, του ανηψιού του γιου του Γκέκα μας. Πόσο κακό αστείο λέμε στον εαυτό μας και πόσο υποκριτικό είναι όλο αυτό;

Τα αμερικανάκια το λένε «soul mate» και αν το ψάξεις σε βάθος θα καταλάβεις ότι πέρα από τη γλυκανάλατη ακουστική του χαρακτηρισμού, αναζητούν τον χαρακτήρα εκείνο που θα έρθει να «κουμπώσει» με τον δικό τους. Πως μπορεί να γίνει όμως αυτό; Τυχαία; Δύσκολο εώς απίθανο! Αν γνωρίζεις όμως κάποια πράγματα για τον άλλο/η, αν το facebook που αφορίζεις το χρησιμοποιήσεις για μια διακριτική δική σου έρευνα. Στην προσπάθειά σου να αποφύγεις μια ακόμη –ΤΥΧΑΙΑ- «κακοτοπιά»… Μήπως τότε το κακό μέσο κοινωνικής δικτύωσης μπορεί και να λειτουργήσει ως ένα πρώτο εργαλείο – φίλτρο στις αναζητήσεις σου;

Θα έλεγε κανείς πως αυτό χαλάει τη μαγεία! Έτσι όπως μας την έχουν μάθει οι ταινίες του Hollywood. Στο Hollywood και τις ταινίες του, αν έχετε επίσης προσέξει σχεδόν ποτέ, κανείς δε δουλεύει! Μήπως πρόκειται για ταινίες όπου τα βαρετά ωστόσο γήινα έχουν κοπεί στο μοντάζ; Και σε εσάς σερβίρουν αυτά που πουλάνε, που εντυπωσιάζουν;
«Μα καλά, γνώρισε τον πρίγκιπά της εντελώς τυχαία; Ουααααααου»…

Ξανασκεφθείτε το πριν επαναπαυθείτε στο ροζ συννεφάκι που σας έχουν μάθει πως είναι κάπου εκεί πάνω και σας περιμένει!

Και φυσικά υπάρχει πάντα και το φέρεσθαι και συναναστρέφεσθαι σύμφωνα με τις επιταγές του sex and the city και των άλλων λαοπλάνων σειρών – ταινιών της tv, τα fashion trends κλπ κλπ κλπ.

Ξέρετε τι σιχαίνονται όλοι; Το φτηνό  copy paste; Όταν αποφασίσετε να γράψετε τις δικές σας «σελίδες» στη ζωή σας, τότε ξαναμιλάμε… με αξιώσεις!