Στέλεχος του ΣΚΑΙ, που ήταν στο διαγωνισμό, περιγράφει λεπτό προς λεπτό πως πήρε την άδεια ο σταθμός

Η εφημερίδα «Καθημερινή» σε ρεπορτάζ της για το τι συνέβη τις τρεις ημέρες του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, φιλοξενεί τη μαρτυρία ενός από τους έξι εκπροσώπους του ΣΚΑΪ που συμμετείχαν στην πλειοδοσία. Να σημειωθεί ότι το κανάλι του Αλαφούζου απέκτησε πρώτο άδεια και με τη χαμηλότερη τιμή 43,6 εκατ. ευρώ.

Ιδού η μαρτυρία του:

«Δεν έπρεπε να γνωρίζεις μόνο πόκερ. Διότι στο πόκερ όχι μόνο ξέρεις το ποσόν που καλείσαι να απορρίψεις ή να διακινδυνεύσεις, αλλά βλέπεις τουλάχιστον το πρόσωπο του αντιπάλου σου και μπορείς να προσπαθήσεις να τον ψυχολογήσεις. Αυτό που ζήσαμε μάλλον δεν έχει προηγούμενο σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Από τον πρώτο γύρο εκπλαγήκαμε, καθώς το ποσόν της διεκδίκησης ανέβαινε λεπτό το λεπτό σε πρωτάκουστα επίπεδα.

Τα 500άρικα (χιλιάδες ευρώ) ποντάρονταν σαν να ’ναι στραγάλια, και πριν καλά καλά το καταλάβουμε τα 5 εκατ. ευρώ είχαν γίνει 10, στη συνέχεια 20, και όλος αυτός ο τζόγος έδειχνε να μην έχει τελειωμό για πολλούς από τους μετέχοντες.

Η δική μας στρατηγική ήταν εξαρχής να διεκδικήσουμε την πρώτη άδεια, καθώς, εν αντιθέσει με τους άλλους και όσα γράφονταν τις τελευταίες ημέρες στις εφημερίδες, εμείς πιστεύαμε ότι η πρώτη άδεια θα εξασφαλιστεί με λιγότερα χρήματα.

Και έτσι ακολουθούσαμε τον τζόγο, χωρίς όμως να ξέρουμε αν έχουμε απέναντί μας π.χ. τον Μαρινάκη, τον Καλογρίτσα, τον Κοντομηνά ή και όλους μαζί».

Το μήνυμα

«Κάποια στιγμή, ύστερα από 10 ολόκληρες ώρες και 58 χτυπήματα, στον υπολογιστή μας έφτασε ξαφνικά ένα μήνυμα ότι είχαμε μείνει μόνο δύο στην κούρσα.

Δηλαδή εμείς και κάποιος άλλος, που επίσης βέβαια δεν ξέραμε ποιος είναι. Το μόνο που γνωρίζαμε είναι ότι και εκείνος, όπως και εμείς, είχαμε δεχθεί να βάλουμε από 31 εκατ. ευρώ και ότι όλοι οι άλλοι είχαν εγκαταλείψει την κούρσα σε “χαμηλότερο” ποσό.

Οπως προέβλεπε η πρωτοφανής αυτή διαδικασία, στη συνέχεια έπρεπε, σε δύο φάσεις, να καταθέσουμε διαδοχικά σε δύο φακέλους τις τελικές μας προσφορές. Εμείς στην πρώτη φάση βάλαμε 31,1 εκατ. ευρώ. Δώσαμε δηλαδή “μόνο” 100.000 ευρώ παραπάνω για να τσεκάρουμε μήπως ο άλλος είναι “λαγός”.

Μήπως δηλαδή κάποιος αντίπαλός μας σκοπίμως ανέβαζε την τιμή έτοιμος να εγκαταλείψει, όταν είδε ότι ο ΣΚΑΪ δέχθηκε να δώσει 31 εκατομμύρια.

Στον υπολογιστή, όμως, ήρθε ένα μήνυμα ότι ήμασταν δεύτεροι με τα 31,1 εκατ. ευρώ και έτσι άρχισε ένας νέος γολγοθάς για να ψυχολογήσουμε τον αντίπαλό μας, πριν κάνουμε την τελεσίδικη πρότασή μας».

Το άγνωστο

Και συνεχίζει: «Και πάλι όμως δεν ξέραμε ποιος είναι απέναντί μας. Αλλοι έλεγαν ότι είναι ο Μαρινάκης και άλλοι ο Καλογρίτσας. Κλεισμένοι μέσα στο δωμάτιο, δεν είχαμε βέβαια ιδέα αν ο αντίπαλός μας μπορούσε να έχει προνομιακή ενημέρωση. Ξέραμε όμως ότι αν εκείνος έχει πλειοδοτήσει π.χ. με 34 εκατ. ευρώ στον πρώτο φάκελο (έναντι των 31,1 που προτείναμε εμείς), θα πόνταρε στον δεύτερο φάκελο ακόμη παραπάνω.

Κι έτσι πήραμε το ρίσκο να κάνουμε πρόταση 43,6 εκατ. ευρώ προσπαθώντας να είμαστε πιο πάνω ακόμη και από την τελική του προσφορά. Οταν είδαμε στον υπολογιστή ότι κερδίσαμε, φυσικά πανηγυρίσαμε.

Αλλά είχαμε μείνει άφωνοι με το ποσόν που έφτασε τελικώς να δημοπρατηθεί η πρώτη άδεια. Και βέβαια είχαμε το άγχος αν η στρατηγική μας είχε επιτύχει. Αν δηλαδή οι επόμενες άδειες θα πωλούνταν σε ακόμη μεγαλύτερο τίμημα, όπως απεδείχθη».

Οταν κερδίσαμε την άδεια, δεν είχαμε πλέον πλήρη πρόσβαση στα ποσά που παίζονταν από τους άλλους. Αλλά μπορούσαμε να τα υπολογίσουμε, καθώς κάθε εξίμισι λεπτά ακουγόταν στον υπολογιστή ένα ήχος-κλικ.

Ξέραμε ότι κάθε κλικ αντιστοιχεί σε 500.000 ευρώ. Καθώς γνωρίζαμε ότι για να δοθεί η δεύτερη άδεια η διαδικασία πάλι εκκινεί από τα 3 εκατ. ευρώ, υπολογίζαμε με κάθε κλικ πώς ανέβαινε το ποσό.

Μιλάμε για ατέλειωτες ώρες. Οταν είδαμε ότι η δεύτερη άδεια θα δοθεί ανάμεσα στους δύο νέους διεκδικητές με τιμή εκκίνησης τα 41 εκατομμύρια (από τα 31 που ήταν η δική μας), καταλάβαμε ότι είχαμε δικαιωθεί.

Και πολύ περισσότερο όταν καταλάβαμε πόσο ψηλά παιζόταν η τρίτη και η τέταρτη άδεια. Η κατάσταση τότε ξέφυγε εντελώς.

Η τιμή εκκίνησης των δύο τελικών διεκδικητών περνούσε πια τα 50 και τα 60 εκατομμύρια ευρώ. Γελούσαμε πικρά στην ιδέα ότι κάποιος νόμιζε ότι έχει απέναντί του τον ΣΚΑΪ και πλειοδοτούσε πεισματικά για να μας αφήσει απέξω, ενώ εμείς είχαμε ήδη εξασφαλίσει από την αρχή την άδεια».