Τo τραγούδι που αφιέρωσε στους πρόσφυγες ο Δρίτσας

Μετεγκατάσταση προσφύγων από τον Πειραιά , σε δομές

Με έναν ιδιαίτερο τρόπο ο Υπουργός Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής, Θοδωρής Δρίτσας αποχεραίτησε τους τελευταίους πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν το λιμάνι του Πειραιά και μετεγκαταστάθηκαν σε δομές φιλοξενίας, καθώς στον απιχαιρετισμό του ενέταξε κι ένα γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι.

Με ανακοίνωση που εξέδωσε ο κ. Δρίτσας ευχαρίστησε όλους όσους βοήθησαν στο έργο της μετεγκατάστασης μεταναστών και προσφύγων αλλά και όσους φρόντισαν για τη διαμονή, τη σίτιση, την περίθαλψη, την παροχή ασφάλειας και την αρωγή τους επί έξι ολόκληρους μήνες.

Στην μακροσκελή ανακοίνωση του, ο Υπουργός Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής δεν παραλείπει να ευχαριστήσει όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς αλλά και τις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.

Ο κ. Δρίτσας έδωσε επίσης τα ειλικρινή ευχαριστήρια του και στους εθελοντές καθώς όπως αναφέρει «χωρίς αυτούς, η δύσκολη αυτή προσπάθεια, δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με επιτυχία».

Ηταν όμως οι στίχοι του Τάσου Μπουλμέτη, που ενέπνευσαν τον υπουργό να αφιερώσει το τραγούδι «Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές» σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και ερμηνεία τη Νατάσας Θεοδωρίδου στους πρόσφυγες, για να τους ευχαριστήσει που «τίμησαν τους κανόνες φιλοξενίας και τη χώρα, την πόλη και το λιμάνι που τους υποδέχτηκε».

Όπως χαρακτηρίστηκα αναφέρει στην ανακοίνωσή του:

Σήμερα, αποχαιρετώντας την τελευταία προσφυγική οικογένεια, ευχόμαστε σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους ικέτες, να βρουν το δρόμο τους ειρηνικά και δημιουργικά και όταν μπορέσουν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, απ’ όπου ξεριζώθηκαν χωρίς να το επιθυμούν οι ίδιοι. Είναι και αυτό ευθύνη όλων μας. Τους αφιερώνουμε για να τους συνοδεύουν, στίχους από το εξαιρετικό τραγούδι «Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές» σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και στίχους του Τάσου Μπουλμέτη, με ερμηνεύτρια τη Νατάσα Θεοδωρίδου:

«Πες μου τι ζητάς ,στους σταθμούς που αγάπησες,
ότι κι αν σου πουν οι πυξίδες δείχνουν πάντα το Βοριά

Αν δεν προδοθείς απ’ τα χνάρια που άφησες,
δε θα λυτρωθείς αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής

Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές, σου δείχνουνε το χθες, θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές ανάψανε φωτιές, αχ μην κλαις».