Παιδεία που πτώχευσε και πείνασε

Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές το υπουργικό επιτελείο της συγκυβέρνησης  Σ.Υ.Ρ.Ι.Ζ.Α.-Α.Ν.Ε.Λ. προετοίμασε συστηματικά και ως  προς το θεσμικό πλαίσιο τις ρυθμίσεις που αυτόματα θα οδηγήσουν στη μείωση των λειτουργικών εξόδων του Δημοσίου.

Αυτή τη φορά οι Υπουργοί της Αριστεράς ξεπέρασαν τους εαυτούς τους σε ευρηματικότητα, εξαιτίας της ανικανότητάς τους να διαχειριστούν τη διαδικασία τοποθέτησης των εκπαιδευτικών με τρόπο αποτελεσματικό ,προχώρησαν από διαχειριστική ανεπάρκεια στη συρρίκνωση του ολοήμερου σχολείου.

Έτσι μετά την «κόκκινη κάρτα» του κουαρτέτου των δανειστών για την πρόσληψη 22.000 μόνιμων εκπαιδευτικών για την επόμενη σχολική χρονιά , ο Υπουργός Παιδείας μηχανεύτηκε να ψαλιδίσει τους θεσμούς στους οποίους εργάζονταν ισάριθμοι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί  κατά τη σχολική χρονιά που διανύουμε .

Βρήκε  λύση « Χότζα»  να συρρικνώσει το αναγκαίο εκπαιδευτικό προσωπικό με την κατάργηση των ΕΑΕΠ σχολείων και έτσι να επιβάλλει ένα νέο τύπο ολοήμερου με λιγότερες ώρες.

Και ενώ τα εν λόγω σχολεία διευρυμένου ωραρίου  παρουσίαζαν πολλά προβλήματα στη λειτουργία τους που έχριζαν άμεσης επίλυσης όμως δεν μπορεί η λύση να είναι του τύπου : πονάει κεφάλι ,κόβει κεφάλι, διαλύοντας τους θεσμούς με αποτέλεσμα τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών να υποβαθμίζονται και χιλιάδες εκπαιδευτικοί να οδηγούνται στην ανεργία.

Με την υποβάθμιση του ολοήμερου σχολείου που αναμένεται να λειτουργήσει πάνω σε σαθρά θεμέλια και πριν το καταργήσουν τελείως , η κυβέρνηση κόπτεται να εξοικονομήσει χρήματα μειώνοντας τα έξοδα λειτουργίας του κράτους πετώντας στο δρόμο 4.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς.

Επιπλέον άλλους 1.000 εκπαιδευτικούς με την κατάργηση της πρωινής ζώνης και άλλους 1.500 με την κατάργηση των τμημάτων ένταξης στην ειδική αγωγή.

Ακόμη  με την αναμενόμενη μείωση των ολιγομελών τμημάτων στην Τεχνική εκπαίδευση Γυμνασίων και Λυκείων θα περικοπούν 1.000 εκπαιδευτικοί. Αυτή είναι η εικόνα πουν θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την ερχόμενη σχολική χρονιά  οι μαθητές και οι οικογένειες τους .

Σχολεία με κενά αλλά και λιγότερες εκπαιδευτικές υπηρεσίες. Οι παιδαγωγικές και διδακτικές ανάγκες πάνε περίπατο στα πλαίσια μια αβασάνιστης λογιστικής πολιτικής του υπουργείου παιδείας με στόχο την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών.

Ο μαθητής αντιμετωπίζεται σαν τσουβάλι και ο δάσκαλος σαν αριθμός. Η απώλεια οργανικών θέσεων , η υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων ,η καταδίκη σε ανεργία για τους νεότερους και η απόλυση επί της ουσίας εκπαιδευτικών που εργάζονταν έστω και ελαστικά μέχρι σήμερα είναι η ζοφερή πραγματικότητα που μαζί με τη διαρκή μισθολογική υποβάθμιση και την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος διαμορφώνουν ένα εφιαλτικό πεδίο στην εκπαίδευση. ΠΑΙΔΕΙΑ  ΠΟΥ  ΕΠΤΩΧΕΥΣΕ  ΚΑΙ  ΠΕΙΝΑΕΙ .