Στο Αμήν

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην κοινοβουλευτική ομάδα τους ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε αυτό που από καιρό λέγεται και γράφεται.  Ότι οι εταίροι(;) είναι εκβιαστές και το μόνο που επιθυμούν είναι η πλήρης υποταγή τις χώρας μας στις ακρο-νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους.

Δεν τους απασχολούν οι επιπτώσεις στην κοινωνία, ανεργία , φτώχεια, ανασφάλεια, εξαθλίωση, αυτοκτονίες , διάλυση της χώρας είναι η επιδίωξή τους , διότι είναι ο μόνος τρόπος να σέρνουν από τη μύτη , να έχουν σιδηροδέσμια τη χώρα και τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Είναι ένας ιδεολογικός, ανελέητος, πόλεμος στο οποίο έχουν συμμαχήσει, ακροδεξιοί, σοσιαλδεξιοί, μασκαρεμένοι σοσιαλδημοκράτες και  όλοι των αποχρώσεων οι φιλελέδες.

Όλοι το υποψιαζόμασταν και προφανώς η Κυβέρνηση το ήξερε ότι αυτή είναι ιδεολογική μάχη από την οποία θα εξαρτηθεί η πορεία της Ευρώπης. Αν δηλαδή η Ευρώπη της κ. Μέρκελ θα συνεχίσει το δρόμο της καθυπόταξης , παντοιοτρόπως, των ευρωπαϊκών λαών στη Γερμανική και καπιταλιστική κυριαρχία ή θα αρχίσει να ανατρέπει την καταστροφική αυτή εξέλιξη.

Ορισμένοι αντιμετωπίσουν σκωπτικά τον ισχυρισμό πως είναι δυνατόν η  Ελλάδα να πυροδοτήσει αυτές τις νέες εξελίξεις.

Σίγουρα υποκρίνονται, όσοι τουλάχιστον γνωρίζουν,  είναι άλλωστε γνωστό το πέταγμα της πεταλούδας. Εξάλλου, η αντίδραση των εταίρων(;) στις προτάσεις της Ελλάδας μαρτυρά ακριβώς αυτό το φόβο τους, της μετάδοσης και σε άλλες χώρες του κλίματος αμφισβήτησης.

Ο Πόλεμος είναι ιδεολογικός και μεγάλος, και σε αυτή την τρομακτική διελκυστίνδα διαπιστώνεται το μέγεθος των ηγετών και των ηγεσιών.

Οι μέχρι τώρα αποτίμηση της συμπεριφοράς των ευρωπαίων ηγετών είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτική όταν  μάλιστα αναφερόμαστε σε «προοδευτικές»   ηγεσίες. Ο βυθιζόμενος Ολαντ και πελαγοδρομών  Ρεντσι σέρνονται κυριολεκτικά από τα γερμανικά  συμφέροντα –δημόσια και ιδιωτικά- ελπίζοντας (;) ότι μέσω αυτών των πολιτικών θα ξεπεράσουν   τις εσωτερικές τους κρίσεις.

Η Ευρώπη είναι θύμα μιας ιδεολογίας που δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνίες  ως εταίρους και συμπαραγωγούς τους εθνικού πλούτου γενικά. Η  πλειονότητα της κοινωνίας –εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, μικρομεσαίοι- αντιμετωπίζονται ως υποζύγια για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ακρο-νεοφιλελεύθερης  πολιτικής και των οικονομικών –μεγάλων- συμφερόντων που εξυπηρετεί.

Επίσης, αυτή η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία εν τοις πράγμασι , καταστρατηγεί την δημοκρατία, μετατρέποντας κάθε χώρα σε προτεκτοράτο της Γερμανίας.

Η Γερμανία θέλει να επανακάμψει σε όλα τα επίπεδα , θέλει να ξαναγίνει το κέντρο της Ευρώπης αρχικά, και ίσως όχι μόνο αργότερα.

Απέναντι  σε αυτή την ιδεολογική κυριαρχία προβάλει αντίσταση,  με σθένος, μια άλλη αντίληψη η οποία προς το παρόν τουλάχιστον, εκπορεύεται σε κυβερνητικό επίπεδο από τη χώρας μας, αλλά συνάμα άλλες μη κυβερνητικές δυνάμεις πιέζουν ώστε να ανατραπεί το Γερμανικό μοντέλο ανάπτυξης και ως φαίνεται επιτυγχάνουν σε αυτή τη φάση σοβαρά πλήγματα στα στηρίγματά της κ. Μέρκελ και Σόιμπλε. Ιδέ Ισπανία.

Με αυτά τα δεδομένα , της σκληρής ιδεολογικής σύγκρουσης, η έκβαση  μπορεί να είναι βέβαιη μόνο στην περίπτωση που η Ελληνική Κυβέρνηση αντισταθεί στον εξευτελισμό και την υποταγή. Η υποχώρηση στους παραλογισμούς οδηγεί στην ήττα και την ντροπή.

Η χώρα βρίσκεται στο αμήν δεν πρέπει να βρεθεί , μαζί με την Ευρώπη στο ΑΜΑΝ