H μιζέρια επιτίθεται στη δημιουργία

Ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης εξέφρασε μεν την εκτίμησή του( στον καλλιτεχνικό διευθυντή ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Θοδωρή Αμπαζή )και αναγνώρισε τη δουλειά που έχει γίνει στο Θέατρο, τόσο από τον ίδιο, όσο και από όλους τους εργαζομένους,αλλά του ξεκαθάρισε ότι θα .... επαναπροκηρυχθεί η θέση.

Φέρεται δε να δήλωσε στη συνομιλία του με τον Θ. Αμπαζή« ότι θα γίνει επαναπροκήρυξη που να είναι πιο κοντά στις «δικές» του/ς ιδέες και φιλοσοφία»

-Κι εδώ ανακύπτουν μια σειρά ζητήματα

Να εκτίθεται ο δήμαρχος (σαν θεσμός) και να αυτοακυρώνεται στην πράξη αφού αναγνωρίζει προσφορά και έργο αλλά δεν επιτρέπει την συνέχειά του

Επαναπροκήρυξη – δικαίωμα αναφαίρετο – της θέσης αλλά να είναι κοντά στις «δικές μας» ιδέες σημαίνει ότι a priori υπονομεύεις την διαδικασία αξιολόγησης των όποιων διαθεσιμοτήτων για την θέση προκύψουν

Σε τι ακριβώς διαφέρει από λογικές που κατήγγειλε προεκλογικά;

Η επιλογή «δικού μας» αυτάρεσκα και προκλητικά εντάσσει τον δήμαρχο (σαν θεσμό) και την δημοτική αρχή στην λογική που η κοινωνία μας απορρίπτει σαν μοντέλο λειτουργίας

– ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

Η θέση «δικές μας ιδέες και φιλοσοφία» σε ότι αφορά τον πολιτισμό είναι κατάφωρη πρόκληση στην νοημοσύνη μιας κοινωνίας που ξεπέρασε πολιτικο-κομματικά στεγανά , γραμμές και απόψεις και εξέλεξε με ποσοστό 60% τον Κ. Πελετίδη να ηγηθεί των δημοτικών πραγμάτων, πολλώ δε μάλλον που η πολιτιστική δημιουργία δεν έχει και δεν μπορεί να καλουπωθεί σε όρια ( κομματικά ή μη )

Ο πολιτισμός είναι λεύτερο πουλί συνεχούς επανάστασης και απελευθέρωσης

Η δημοτική αρχή εξελέγη για να υπηρετεί το κοινό συμφέρον κι όχι τις κομματικές ντιρεκτίβες ή ημετέρους

Η συγγνώμη είναι προτέρημα, η ακύρωση μιας λαθεμένης επιλογής επίσης, όμως η εμμονή στο λάθος καθιστά Κολοβό το θεσμικό ρόλο