Η Υγεία στο «απόσπασμα»

"Υγιεία τίμιον αλλ' ευμετάστατον", δηλαδή η Υγεία είναι πολύτιμη, αλλά ευματάβλητη. Παραφράζοντας τα παραπάνω λόγια του Ιστορικού της αρχαιότητας  Πλουτάρχου, τα τελευταία χρόνια της κρίσης, το σύστημα Υγείας, στη χώρα μας, δεν είναι απλά ευμετάβλητο, είναι σχεδόν ετοιμόρροπο.

Η ύφεση, η λιτότητα και οι περιορισμοί του προϋπολογισμού έχουν διαρκώς, επιδεινούμενες επιπτώσεις στον τομέα της υγείας στην Ελλάδα.

Το θέμα αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης από Έλληνες και Βρετανούς επιστήμονες,οι οποίοι προχώρησαν στην δημοσίευση μιας  ανάλογης μελέτης στο γνωστό επιστημονικό περιοδικό «The Lancet». Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ, καθώς και της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, αναφέρουν ως χαρακτηριστικές συνέπειες της κρίσης: 1.την εντεινόμενη αδυναμία των ασθενών να αποκτήσουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και στα αναγκαία φάρμακα, 2.τη μεγάλη αύξηση στα περιστατικά λοιμωδών νόσων και 3. τη γενικότερη επιδείνωση της ψυχικής-νοητικής υγείας του ελληνικού λαού.

Η παραπάνω έρευνα βασίστηκε, κυρίως, σε ελληνικά και ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία και σε αυτήν επισημαίνεται, ότι, στην Ελλάδα έχουν υπάρξει οι μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα υγείας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Άμεση συνέπεια του παραπάνω γεγονότος είναι ότι, η σημερινή δημόσια δαπάνη της χώρας για την υγεία, να είναι πλέον μικρότερη από κάθε άλλη χώρα μέλος της Ευρωζώνης.Ας μην λησμονούμε, άλλωστε ότι, σύμφωνα με επίσημες έρευνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχεδόν, οι μισοί Έλληνες (το 47%) αισθάνονται πως δεν λαμβάνουν την αναγκαία περίθαλψη!

Τα στατιστικά στοιχεία που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η μελέτη αυτή, είναι πλέον, λίγο-πολύ γνωστά. Αξίζει όμως να τονίσουμε, για ακόμη μια φορά, ορισμένα εξ αυτών, όπως:

1.Στα τέλη του 2013,το ποσοστό των ανασφαλίστων Ελλήνων κυμαινόταν στο πρωτόγνωρο ποσοστό του 28%.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το 8% των ασθενών με χρόνιο ή σοβαρό νόσημα να μείνει χωρίς θεραπεία καθώς έχασε την ασφάλειά του μέσα στο 2013,ενώ το 40% των ασθενών να μειώσει δόσεις φαρμάκων ή η να σταματήσει επικουρικές αγωγές, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η ασθένειά τους.

2.Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν σημαντικά, οι εισαγωγές στα δημόσια νοσοκομεία,την ώρα που ο κρατικός «κορβανάς» μειώνεται, καθημερινά, για τη δημόσια υγεία! Το δε ποσοστό των συνανθρώπων μας που ζήτησαν βοήθεια στα κοινωνικά ιατρεία, από 9% που ήταν το 2009 έχει φθάσει περίπου στο 30%.

3. Τα περιστατικά AIDS, μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν κατά την περίοδο 2009-2012 (από 15 σε 484).

4. Τα περιστατικά φυματίωσης, μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν το 2013 σε σχέση με το 2012 (με βάση προκαταρκτικά στοιχεία).

5.Η κρατική χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία μειώθηκε κατά 55%, μεταξύ 2011 και 2012.

6. Η κατάθλιψη αυξήθηκε, περίπου δυόμιση φορές μεταξύ 2008-2011 (από 3,3% του πληθυσμού το 2008 σε 8,2% το 2011).

7. Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 45% μεταξύ 2007-2011.

8. Η βρεφική θνησιμότητα,που προηγουμένως εμφάνιζε πτωτική τάση, αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ 2008-2010,ενώ κατά 19% αυξήθηκαν την ίδια περίοδο οι γεννήσεις παιδιών χαμηλού βάρους.

9.Επανεμφανίστηκε η ελονοσία μετά από 40 χρόνια.

Όλα τούτα τα στοιχεία δείχνουν ότι το ελληνικό κράτος έχει αποτύχει να προστατεύσει τους πολίτες του, σε μια εποχή που χρειάζονται, κατ' εξοχήν αυτή την υποστήριξη.

Το κράτος πρόνοιας, λοιπόν, διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι,πριν από τη χρηματοοικονομική αναταραχή, που ξεκίνησε το 2007, οι περισσότερες κυβερνήσεις της δυτικής Ευρώπης κάλυπταν τις διαρθρωτικές τους ελλείψεις με την έκδοση χρέους.

Αυτό έδινε τη δυνατότητα στα κράτη να καθυστερήσουν τις επώδυνες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να αποφύγουν τις εκλογικές αντιδράσεις που πιθανότατα θα ακολουθούσαν! Και η Κρίση έφθασε.

Ο Έλληνας τη βίωσε και τη βιώνει με τον χειρότερο τρόπο. Ο «Έλληνας Ασθενής» που καλείται Εθνικό Σύστημα Υγείας δίνει άνιση μάχη επιβίωσης στην «εντατική» των αριθμών, των ισολογισμών και των περικοπών. Ας κατανοήσουν όμως, επιτέλους, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι η αποδόμηση του κράτους πρόνοιας και της δημόσιας Υγείας, μετατρέπει το ίδιο το κράτος, στο σύνολό του, σε ετοιμόρροπο κατασκεύασμα, που ταλαντούται προς πάσα κατεύθυνση, μέχρι τελικά να οδηγηθεί την τελική πτώση.