Πλειστηριασμοί σπιτιών και η δυσνόητη λειτουργία των τραπεζών

Είναι ακόμα δύσκολο να γίνει αντιληπτό στον απλό πολίτη που χάνει το σπίτι του, στον επαγγελματία και τον μικρό επιχειρηματία, με ποιόν τρόπο και πότε οι τράπεζες θα διοχετεύσουν την ρευστότητα που στην ουσία έμμεσα τους παρείχε ο έλληνας φορολογούμενος στην οικονομία.

Η αγορά στερεύει και οι τράπεζες όχι μόνον αδυνατούν να παρέχουν στήριξη, αλλά επιπρόσθετα δυσχεραίνουν τις διαδικασίες παροχής ρευστότητας ενώ η κυβέρνηση αρκείται σε εξαγγελίες για παροχή «επιδόματος» ενοικίου σε όσους χάσουν τα σπίτια τους από επερχόμενους πλειστηριασμούς.

Στο δε πεδίο χρηματοδότησης των επιχειρήσεων αρκεί να αναλογισθεί κανείς πως έστω και για μικρά ποσά απαιτείται έγκριση ευρύτερου συμβουλίου των τραπεζών με την παρουσία εκπροσώπου του ΤΧΣ για να προβληματισθεί για το πώς θα διαμορφωθεί αλλά και θα συντηρηθεί το όποιο αναπτυξιακό κλίμα. Που είναι οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού;

Με ποια βάση αναδεικνύεται η εξυγίανση των τραπεζών όταν οι επισφάλειες μεγαλώνουν συνεχώς και η αναπτυξιακή στρατηγική του τόπου είναι σχεδόν ανύπαρκτη;

Μήπως τουλάχιστον στον τομέα αυτό πρέπει να αναδειχθεί μία ειλικρινής ενημέρωση και να εκλείψουν μικροπολιτικές διατυπώσεις όσων, παρά την άγνοιά τους για το τραπεζικό σύστημα, πραγματεύονται πολιτική στην «πλάτη» των υπολοίπων.

Ενώ ο έλληνας φορολογούμενος έχει υποστηρίξει έμμεσα την ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, η βιωσιμότητα τους παραμένει ένα μυστήριο καθώς τόσο οι διοικήσεις τους, όσο και η κυβέρνηση αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις στα ουσιαστικά θέματα όχι μόνο μελλοντικής λειτουργίας τους καθώς αναμένονται και άλλα stress tests, αλλά και στρατηγικής τους σε σχέση με τους δύο ουσιαστικούς πυλώνες αντιμετώπισης της κρίσης. Της στήριξης των μικρών δανειοληπτών και την εκπόνηση ουσιαστικού σχεδίου αναχρηματοδότησης και ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Αν ήταν να εστιάσουμε την κριτική μας στην λειτουργία των τραπεζών σε πρώτο επίπεδο δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην προβληματική διοίκηση Τουρκολιά-Χριστοδούλου που όχι μόνον προχώρησαν σε «δυσνόητες» και αντιεπενδυτικές για τους έλληνες επενδυτές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, αλλά επιπρόσθετα δημιούργησαν σύγχυση στην λειτουργία της τράπεζας με τον τρόπο που προώθησαν τις εσπευσμένες απορροφήσεις.

Όσο για την διαμόρφωση χρηματοδοτικού σχεδιασμού. Ούτε λόγος. Ενώ δε ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα και η χώρα τρώει τις σάρκες, της υπάρχει κίνδυνος η ανάκαμψη της οικονομίας να είναι αναιμική ή να περιορισθεί σε αναλαμπή μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης. Υπό το παραπάνω πρίσμα ή άμεση λήψη αποφάσεων αποτελεί μέγιστο ζήτημα για την οικονομία. Αντί λοιπόν κάποιοι διευθύνοντες και αναπληρωτές διευθύνοντες τραπεζών να χρησιμοποιούν την θέση τους και τις αμοιβές τους για εύρεση της επόμενης θέσης εργασίας τους σε funds που «έπαιζαν» τα Ελληνικά ομόλογα, καλόν θα ήταν η Κυβέρνηση και ο νέος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος να αλλάζει τόσο τις διοικήσεις ορισμένων τραπεζών, όσο και την οπτική λειτουργίας τους.

Σε όσους δε αδυνατούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα καλόν θα ήταν να αναλογισθούν τι θα μπορούσε να σηματοδοτήσει η μη κατάθεση μέχρι σήμερα 2,5 εκατ. Φορολογικών δηλώσεων.