Οι εκλογές στην Πάτρα και όταν ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει τον νηστικό!

Ο συχωρεμένος ο πατέρας μου συνήθιζε να επικαλείται μια σοφή λαϊκή παροιμία για να καταδείξει το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων , όπως αυτές αναδεικνύονταν στην καθημερινή ζωή. «Ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει τον νηστικό», μου έλεγε σε κάθε ευκαιρία.

Αγαπητέ Κώστα Χριστόπουλε, δεν ξέρω εάν έχεις ακουστά τη συγκεκριμένη παροιμία. Στην πράξη, όμως, την επιβεβαιώνεις, παίρνοντας την ανάλογη απάντηση στις δημοτικές εκλογές.

Μια εβδομάδα μετά από αυτές, μια εβδομάδα μετά το «στραπάτσο» που έφαγες, είμαι σίγουρος ότι δεν κατάλαβες γιατί έχασες. Δεν κατάλαβες καν τι συνέβη και γιατί συνέβη.

Άκουσα με προσοχή τις δηλώσεις σου, στις οποίες απέδωσες την ήττα σου στην άνιση, όπως είπες, μάχη που έδωσες κόντρα στους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν.

Ναι, ο κόσμος ψήφισε με το θυμικό, αλλά δεν εσύ δεν έχασες (μόνο) από αυτό. Και σε άλλες περιοχές της χώρας κατέβηκαν υποψήφιοι προερχόμενοι από τη ΝΔ ή στηριζόμενοι από αυτήν και εξελέγησαν. Με σένα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.

Εσύ έχασες, γνώρισες τη συντριβή για την ακρίβεια, γιατί δεν έχεις αντιληφθεί ποιο είναι το  πραγματικό πρόβλημα σου. Και το πρόβλημα σου είναι ότι, παρότι μεγάλο παιδί και όντας πολύ πλούσιος, δεν έχεις καταλάβει ποιος (θα έπρεπε να) είναι ο ρόλος σου στην τοπική κοινωνία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην οποία συμμετέχεις ενεργά χωρίς να σε υποχρεώσει κανείς, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να διεκδικήσεις να γίνει πρώτος πολίτης της Πάτρας.

Αλήθεια, δεν βρέθηκε κάποιος να σου πει δυο πραγματάκια για το ποια θα έπρεπε να είναι η παρουσία σου, σε σχέση με την τεράστια οικονομική επιφάνεια σου, στην τοπική κοινωνία και κατ’ επέκταση η  προσφορά σου στην πόλη;

«Κόμμα μας είναι η Πάτρα», ήταν το σύνθημα σου για τη δεύτερη Κυριακή. Συμφωνούμε, μόνο που ξέχασες ότι στην Πάτρα ζουν άνθρωποι. Και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων δυσκολεύεται σήμερα να τα βγάλει πέρα, δεν μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, ζορίζεται να πάει ακόμη και στο σούπερ μάρκετ για τα στοιχειώδη της εβδομάδας.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που συγκροτούν την κοινωνία που υποφέρει, και στους οποίους απευθύνθηκες, δεν είδαν να κάνεις τίποτα. Όχι για να τους δώσεις ένα πιάτο φαί, αλλά για να προσφέρεις ως εύπορος πολίτης στην τοπική κοινωνία μια μικρή ανακούφιση, να κάνεις κάτι που δεν μπορούν να δώσουν οι πολλοί, οι οποίοι βοηθάνε τον πλησίον τους από το υστέρημα τους.

Ξέρεις, και άλλοι πλούσιοι έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με τα κοινά αυτής της πόλης, αλλά συνέδεσαν την ασχολία τους σ’ αυτά με μια μεγάλη και ανιδιοτελή προσφορά στην κοινωνία. Γιατί, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ήξεραν ότι μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω για την Πάτρα και τον κόσμο της, αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι. Τόσο για την πόλη όσο και (αν θες) για τη δική τους υστεροφημία.

Γεμάτη είναι η ιστορία της Πάτρας από δωρητές, και αν οι νεώτερες γενιές δεν έχουν διαβάσει τοπική ιστορία (ποιος να τους τη διδάξει, άλλωστε;) ή δεν τους έχουν ακουστά, κάτι θα έχουν ακούσει για το Σκαγιοπούλειο, για την Τριάντειο Σχολή, ξέρουν σήμερα το Καραμανδάνειο καθώς έχουν πάει σε μια δύσκολη στιγμή τα παιδιά τους σ’ αυτό.

Παρακαταθήκη όλα αυτά από παλαιότερες, δύσκολες εξίσου με τη σημερινή εποχές, στις οποίες η τοπική κοινωνία είχε στο πλευρό της μεγάλους ευεργέτες που βοήθησαν τους άπορους συμπολίτες τους, τα παιδιά και κυρίως τα ορφανά, κάνοντας δωρεές και φτιάχνοντας ιδρύματα, μερίμνησαν δε ακόμη και η τελευταία τους κατοικία να είναι ένα ύστατο δείγμα προσφοράς στην πόλη.

Αν πας μια βόλτα στο Α΄ Νεκροταφείο θα δεις καταπληκτικά μνημεία ένδοξων αστικών οικογενειών της Πάτρας, που δεν συνιστούν απλώς ένα δείγμα ματαιοδοξίας. Είναι κι ένα υστερόγραφο διάθεσης.

Και όχι, την ίδια ώρα, δεν νομίζω να είσαι ο τύπος της ανώνυμης προσφοράς. Δεν μπορώ να σε φανταστώ, δηλαδή, να αφήνεις φακέλους με χαρτονομίσματα σε γωνιές της πόλης για να τα βρίσκουν οι Πατρινοί, όπως κάνει ένας πάμπλουτος Αμερικανός τελευταία στο Σαν Φρανσίσκο για να πολεμήσει, όπως λέει, την απληστία.

Με άλλα λόγια, εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα απολύτως για να δείξεις ότι μπορείς και θέλεις να προσφέρεις στην Πάτρα, όχι ως πολιτικός ή δήμαρχος, αλλά πρωτίστως ως ένας πολίτης που μπορεί .

Πώς περίμενες, λοιπόν, ένας κόσμος που υποφέρει να σε εκλέξει για δήμαρχο, όταν άκουσε μάλιστα ότι στράφηκες εναντίον του δήμου για να προασπίσεις τα ατομικά συμφέροντα σου; Αυτά δεν γίνονται!

Κατά τα άλλα, θα σου πω ότι και το σύνθημα σου «λογική, όχι πολιτική» ήταν για τα… μπάζα. Και αυτό γιατί αναιρούσε, και αναιρεί, επί της ουσίας την παρουσία σου στα δημοτικά πράγματα, τη δραστηριοποίησή σου σ’ αυτά. Από τα οποία ξεκινά και ο ορισμός της πολιτικής.

Δεν το λέω εγώ αυτό. Το είπε δεκάδες αιώνες πριν ο Αριστοτέλης, ο οποίος για την κατάταξη των πολιτευμάτων έκρινε σκόπιμο  να προσδιορίσει πρωτίστως την έννοια «πόλις», αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Η δε πολιτεία των την πλιν οικούντων εστί τάξις τις» (το πολίτευμα είναι ένας τρόπος οργάνωσης της πόλης).

Και στη συνέχεια, προκειμένου να ορίσει την έννοια «πόλις», ο Αριστοτέλης απέδειξε με σειρά επιχειρημάτων τη θέση του ότι ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν», δηλαδή ον, το οποίο είναι από τη φύση του φτιαγμένο να ζει μέσα σε πόλεις.

Κατά συνέπεια, και η διοίκηση μιας πόλης, η αντιμετώπιση των προβλημάτων της, από το πιο μικρό της καθημερινότητας (όπως το κλείσιμο μιας λακκούβας) μέχρι το πιο μεγάλο (όπως η διαχείριση των απορριμμάτων) είναι πολιτική.

Αλλά όλα αυτά, νομίζω, είναι μάλλον ψιλά γράμματα για σένα…