Σαν σήμερα πριν 90 χρόνια είχε γεννηθεί ο θρύλος του Αμερικάνικού σινεμά, ο γόης Μάρλον Μπράντο

Ενενήντα ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα 3 Aπριλίου από την γέννηση του γόη Αμερικανού ηθοποιού Μάρλον Μπράντο που τιμήθηκε με 2 βραβεία Όσκαρ ενώ φέτος συμπληρώνονται (την 1^η Ιουλίου) και 10 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή.

Ο Μάρλον Μπράντο, ο θρυλικός Στάνλει Κοβάλκσι και «Νονός» της μεγάλης οθόνης πέθανε από πνευμονικό οίδημα ενώ έπασχε από καρκίνο. Όπως γράφει σε σημερινή του ανάρτηση το in.gr, ο Μάρλον Μπράντο διέθετε ταλέντο, ομορφιά και κοινωνική ευαισθησία και κατάφερε να θεωρείται ένας από τους 25 καλύτερους ηθοποιούς, όλων των εποχών, παγκοσμίως.

Η υποκριτική του ικανότητα που επικεντρώθηκε στο σινεμά επηρέασε γενιές ηθοποιών μετέπειτα, ενώ η αρρενωπή του εμφάνιση τον έκανε έναν από τους πιο ερωτεύσιμους άνδρες ηθοποιούς.

Ο ρόλος του Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο δράμα του Τέννεσσι Γουίλιαμς «Λεωφορείο ο Πόθος- A Streetcar Named Desire» σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν, τον στιγμάτισε τόσο θεατρικά όσο και κινηματογραφικά. Το 1951 ο Μπράντο υποδύθηκε τον Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο σινεμά, πλάι στην Βίβιαν Λι. Ήταν ένας από τους ρόλους μαζί με τα "Βίβα Ζαπάτα" το 1952 και Ιούλιος Καίσαρ το 1953, που τον καθιέρωσαν ως σταρ ενώ το 1954 ακολούθησε το «Λιμάνι της Αγωνίας» του Ηλία Καζάν, των πολλών Όσκαρ (εδώ κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου) αλλά και ο θρυλικός «Ατίθασος».

Τη δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε μέτριες περισσότερο ταινίες για να κάνει δυναμικό come back με τις ταινίες του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Ο Νονός (The Godfather, 1972) και «Αποκάλυψη τώρα - Αpocalypse Now» το 1979, που τον καθιέρωσαν εκ νέου κινηματογραφικά και τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή.

Για τον ρόλο του ως Βίτο Κορλεόνε στον Νονό, τιμήθηκε για δεύτερη φορά με το βραβείο Όσκαρ (1973), αλλά αρνήθηκε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο, διαμαρτυρόμενος για την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων στις ΗΠΑ.

Αντί για τον Μπράντο παρουσιάστηκε επί σκηνής στην τελετή η Ινδιάνα απάτσι Σατσίν Λιτλ Φέδερ (Μικρό Φτερό) η οποία αρνήθηκε το Όσκαρ και ζήτησε να διαβάσει μια 15σέλιδη επιστολή σε σχέση με τα δικαιώματα των Ινδιάνων.

Έπαιξε και στον πρώτο «Σούπερμαν» το 1978, τον πατέρα του Κρίστοφερ Ριβ. Πάντως στη συνέχεια και έως το τέλος της καριέρας του δεν παρουσίασε και δεν έδωσε κάποια πολύ μεγάλη ερμηνεία. Εξαίρεση ήταν η ταινία «Μια σκληρή, Λευκή Εποχή - A Dry White Season», το 1989 για την οποία έλαβε μία ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου.

Ο Μπράντο πάλεψε από νωρίς για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του αλλά και από υιοθεσία. Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή (όπου γύρισε την ταινία «Η Ανταρσία του Μπάουντι») και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τραγικά συμβάντα συνέβησαν στην προσωπική του ζωή με αποκορύφωμα τη δολοφονία του εραστή της κόρης του Τσεγιέν, από τον ετεροθαλή αδερφό της Κριστοιάν, το 1990 και την αυτοκτονία της κόρης του 5 χρόνια αργότερα.

Τα υγρά μάτια του μεγάλου ηθοποιού που προς το τέλος της ζωής του κατέληξε υπέρβαρος, έκλεισαν για πάντα την 1η Ιουλίου του 2004, σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες.