Σε παλαιό καθηγητή - (Ενός άνεργου γεωπόνου, σερβιτόρου στο Μόναχο)

Το ηλεκτρονικό μήνυμα της περασμένης Τετάρτης με έκανε σχεδόν να βάλω τα γέλια. Ένας παλιός καθηγητής από το Πανεπιστήμιο είχε αντιληφθεί πως υπάρχω!

Αίτια της ανεύρεσης μου από το κάλαθο των αχρήστων ήταν ένα σταλμένο κείμενο. Μια διακήρυξη που έπρεπε να υπογράψω για να διασωθεί το τμήμα μου. Όλοι μαζί να προσπαθήσουμε για να μην συγχωνευθεί έλεγε χαρακτηριστικά!

Όταν είσαι μακριά από την πατρίδα σου σκέφτεσαι πιο πολύ τα περασμένα. Τι και αν βρίσκομαι στο Μόναχο, το ημερολόγιο αμέσως γύρισε στα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα. Θυμήθηκα τον καθηγητή να κυκλοφορεί με ύφος ευπατρίδη στους διαδρόμους της σχολής. Κοιτάζοντας μας με περισσή περιφρόνηση, όπως ο Μεγάλος Πέτρος τους υπηκόους του.

Ανάλογη και η συμπεριφορά του. Πόσες φορές του είχα στείλει e-mail και ήταν σαν να μην υπήρχε! Πόσες φορές τον είχα πάρει στο γραφείο του (ώρες γραφείου) και άκουγα επί ώρες τις 4 εποχές του Vivaldi!

Θα μου πείτε πως υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά η νοοτροπία που διέβρωσε μια χώρα είναι η κυρίαρχη. Χιλιάδες Έλληνες φοιτητές ταλαιπωρήθηκαν από ανεύθυνο-υπεύθυνους καθηγητές που στα προγραμματισμένα ραντεβού τους… είχαν να ταίσουν τις πάπιες στον εθνικό κήπο.

Τους αντιμετώπιζαν ως ιθαγενείς και το μάθημά τους ήταν μια απλή διεκπεραίωση. Λες και το έκαναν για την ψυχή της μάνα τους και όχι γιατί τους πλήρωνε το δημόσιο ταμείο. Εδώ κύριοι που ήταν η αλληλεγγύη σας που μας ζητάτε να δείξουμε για τη σχολή μας. Αφήστε το «Όλοι ενωμένοι». Το μόνο που μας μάθατε είναι «και στη μάσα χωρισμένοι» και  δυστυχώς τίποτα άλλο.

Αλήθεια εμάς ποιος θα μας βοηθήσει τώρα; Αφήστε την εκπαίδευση και την παιδεία και τα άλλα κλισέ. Το μόνο που καταφέρατε είναι μας κάνετε σαν τα μούτρα σας. Ναι καλά ακούσατε σαν τα μούτρα σας! Έχουμε να λυπηθούμε για πολλούς άλλους σε αυτή τη χώρα. Άνεργους, νεόπτωχους και προπάντων τη νέα γενιά. Δυστυχώς έρχεστε τελευταίοι και καλοπληρωμένοι.

Δεν βρίσκομαι στο εξωτερικό για κανένα project ούτε για τουρισμό. Για δουλειά έχω έρθει, σερβιτόρος στη Γερμανία. Δεν μου ανήκει η διάσωση του αίσχους αυτού, της Ευρώπη των ευρωπαικών προγραμμάτων και των αφεντιών σας. Ας βυθιστείτε μαζί με αυτά για να ξεκινήσει κάτι νέο.

Δεν υπογράφω κύριοι! Ποσώς με ενδιαφέρει το κάθε τσιφλίκι σας. Εσείς υπογράψατε την καταδίκη μου και αυτή η υπογραφή δύσκολα μπορώ να την πάρω πίσω. Εσείς μας οδηγήσατε στα πιο βαθιά χασμουρητά όπως το παιδί στη φωτογραφία.

Θα προσπαθήσω όμως έστω και από το χιονισμένο Μόναχο να παλέψω για τη χώρα. Για μένα, για τις γενιές που έρχονται…

Με θυμό που καρτερώ να γίνει δημιουργία ένας 26χρονος άνεργος γεωπόνος, σερβιτόρος στο Μόναχο  Νικόλαος Μουσούρης