Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση απάντηση στην αποδόμηση του Δημόσιου τομέα

Το Μάιο του 2011 ψηφίστηκε ο νόμος για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση». Οι διατάξεις του προσβλέπουν στην εξάλειψη της περιττής γραφειοκρατίας στις δημόσιες υπηρεσίες και στοχεύουν σε μια αποδοτική και ευέλικτη Δημόσια Διοίκηση με στόχο την γρήγορη εξυπηρέτηση πολιτών και επιχειρήσεων.

Στην ομιλία μου στη Βουλή, μεταξύ άλλων είχα δηλώσει ότι «σύμφωνα με έρευνες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών του έτους 2010, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Ενισχύει τη διαφάνεια και δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να αμφισβητήσουν τις δράσεις των Αρχών και να φέρουν στο προσκήνιο τα κακώς κείμενα του συστήματος. Την άποψη αυτή ενισχύουν οι σχετικές εκθέσεις του ΟΟΣΑ σύμφωνα με τις οποίες η ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα οδηγήσει σε αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα και συρρίκνωση των δημοσίων ελλειμμάτων.

Αυτό αποτελεί και την αρχή μιας ευρείας διοικητικής μεταρρύθμισης που μπορεί να συμβάλει στην καταπολέμηση της κακοδιοίκησης και της διαφθοράς, αλλά και στην τόνωση της εθνικής οικονομίας, τόσο μέσω της αύξησης παραγωγικότητας των δημοσίων υπηρεσιών, όσο και της μείωσης του διοικητικού φόρτου και του περιορισμού των διοικητικών δαπανών.

Επιπλέον με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ενισχύεται η δυνατότητα ελέγχου και απόδοσης ευθυνών, αφού καθίσταται δυνατή η ιχνηλάτηση των σταδίων που ακολουθήθηκαν για τη λήψη μιας απόφασης της Διοίκησης και είναι ευκολότερο να εντοπιστεί η όποια παρανομία και αυθαιρεσία».

Με γνώμονα τα παραπάνω θα περίμενε κανείς να έχει προχωρήσει η ηλεκτρονική διακυβέρνηση όταν βρισκόμαστε στην 41^η θέση στο δείκτη ανάπτυξής της.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και ο Πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις είχε τονίσει ότι «κάθε βήμα διοικητικής μεταρρύθμισης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης υλοποιείται μόνο αν οδηγεί σε άμεση μετρήσιμη απλούστευση διαδικασιών».

Με αφορμή μάλιστα την αναζήτηση από το αρμόδιο υπουργείο των συνταξιούχων που δεν απογράφησαν κατά την τελευταία παράταση και επειδή εικάζεται ότι οι συντάξεις εισπράττονταν παρανόμως, το αρμόδιο υπουργείο αντί να στηρίξει τη διασύνδεση ηλεκτρονικά των ληξιαρχείων με τα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να αντλούνται στοιχεία για όλες τις μεταβολές των ασφαλισμένων, εφευρέθηκε ο συμβολαιογράφος στον οποίο οι πολίτες θα καταβάλουν 50 ευρώ για τις πράξεις που σήμερα διεκπεραιώνονται στα ληξιαρχεία χωρίς καμία επιβάρυνση για τον πολίτη.

Επομένως ανακύπτουν ευλόγως τα ερωτήματα:

Α) Γιατί το πρόγραμμα «Αριάδνη» δε συνδέεται ηλεκτρονικά με τα ληξιαρχεία, όταν ήδη υπάρχει διασύνδεση των Δήμων με τον ΟΓΑ;

Β) Γιατί δεν απλοποιείται η διαδικασία, αλλά ακυρώνεται η λειτουργία μιας δημόσιας υπηρεσίας, και δεν θωρακίζονται με ασφαλιστικές δικλείδες τα ασφαλιστικά ταμεία;

Γ) Γιατί, αντί να αναβαθμίζονται συγκροτημένες υπηρεσίες επιλέγεται η ιδιωτικοποίηση, όταν είναι γνωστό ότι στη χώρα λειτουργούν χωρίς προβλήματα σύμφωνα και με την ανακοίνωση της ομοσπονδίας «1034 δημοτικά ληξιαρχεία εξυπηρετώντας τους πολίτες και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή»…και αποστέλλονται σε μηνιαία βάση στην ΕΛΣΤΑΤ όλες οι δημογραφικές και οικογενειακές μεταβολές ;

Δ) Γιατί προστίθεται ένα περιττό στάδιο γραφειοκρατίας;

Ε) Τι στόχοι εξυπηρετούνται από το χτύπημα των δημόσιων υπηρεσιών;

Στ) Που αποβλέπει αυτή η απαξίωση των δημοσίων υπηρεσιών από τον Υπουργό Εργασίας, αλλά και από διάφορους σχολιαστές και άλλους πολιτικολογούντες;

Ζ) Ποιός ευθύνεται και ποιός έχει εκθρέψει φαινόμενα διαφθοράς και ανευθυνότητας;

Μήπως αντί να αποδομούμε το Δημόσιο να προχωρήσει η Κυβέρνηση, όπως έχουν πράξει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που συνιστά σπουδαία τομή για την αναβάθμιση της λειτουργίας του δημόσιου τομέα και την πάταξη της ανομίας, όταν μάλιστα έχουν δοθεί δις ευρώ για την κοινωνία της πληροφορίας;

Εάν πραγματικά υπάρχει πολιτική βούληση να υπερασπιστούμε το δημόσιο χαρακτήρα τόσο σημαντικών υπηρεσιών που δεν επιβαρύνουν τους Έλληνες πολίτες, πρέπει πάραυτα να πάρει πίσω αυτή τη «λύση» ο υπουργός και να θωρακίσει με τις νέες τεχνολογίες τα ληξιαρχεία αντί να ιδιωτικοποιούνται οι υπηρεσίες που προσφέρουν στον πολίτη χωρίς να τον επιβαρύνουν.