Το Κοινωνικό Φαρμακείο δεν ενδείκνυται για προχειρότητες

Στη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η Δημοτική Αρχή εισήγαγε το θέμα «Κανονισμός λειτουργίας Κοινωνικού Φαρμακείου του Δήμου Πατρέων», χωρίς να έχει εισηγηθεί την ίδρυσή του. Γιατί όμως, ένα θέμα που θεωρητικά κανείς δεν θα διαφωνούσε ψηφίστηκε με οριακή πλειοψηφία;

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά η δημοτική αρχή, προετοιμάζοντας μια κοινωνική παρέμβαση δείχνει να μην γνωρίζει πως να το κάνει. Ενώ υπάρχει η πρωτοβουλία του φαρμακευτικού συλλόγου, η οργάνωση της δράσης φαίνεται να πάσχει.

Το κοινωνικό φαρμακείο είναι μια βασική κοινωνική δράση που αφορά την «ανακύκλωση» των αχρησιμοποίητων και μη ληγμένων φαρμάκων. Δεδομένου ότι πάρα πολλές επιδημιολογικές και κοινωνικές έρευνες έχουν δείξει την αγορά υπερβολικής ποσότητας φαρμάκων από τις ελληνικές οικογένειες, η επιστροφή και διάθεση των αχρησιμοποίητων φαρμάκων στους άπορους δημότες, σαν ιδέα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό φυσικά, δεν υποκαθιστά την υποχρέωση της πολιτείας να καλύπτει εξ ολοκλήρου τις υγειονομικές ανάγκες των πολιτών.

Κατ’ αρχήν την ευθύνη, όπως δήλωσε η Δημοτική Αρχή, θα την έχει η Αντιδημαρχία Εθελοντισμού. Εκτός από τον προφανή λόγο της προβολής της Αντιδημαρχίας, δεν υπάρχει άλλος λόγος η δράση αυτή να μην είναι υπό την ευθύνη του Κοινωνικού Τομέα του Δήμου Πατρέων.

Αφενός, έχει την τεχνογνωσία αφετέρου, έχει και το κατάλληλο διεπιστημονικό και διοικητικό προσωπικό που σε συνεργασία με τον Φαρμακευτικό και τον Ιατρικό Σύλλογο είναι απαραίτητο για την υλοποίηση της δράσης. Επιπλέον, με την πολύχρονη δράση της  η Τράπεζα Τροφίμων έχει εμπειρία στη διαχείριση ειδικών ευαίσθητων ομάδων πληθυσμού.

Πώς είναι δυνατόν ο αρμόδιος τομέας του Δήμου να μην έχει την ευθύνη υλοποίησης μιας κοινωνικής δράσης ενταγμένης στο γενικότερο πλαίσιο κοινωνικής πολιτικής, εξασφαλίζοντας έτσι τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος; Γιατί λοιπόν η Δημοτική Αρχή αρνείται; Άγνωστο…

Στην εισήγηση και στα πλαίσια του κανονισμού λειτουργίας του κοινωνικού φαρμακείου δεν διευκρινίζεται ούτε η διαδικασία ελέγχου των φαρμάκων, ούτε ο τρόπος παροχής τους, ούτε ορίζεται ο υπεύθυνος άστοχης χορήγησης, ούτε αν τα φάρμακα θα καλύπτουν χρόνια νοσήματα ή περιστασιακά και επείγοντα περιστατικά.

Επίσης, η κάλυψη του ωραρίου από εθελοντές φαρμακοποιούς τιμά τους επαγγελματίες που προσφέρουν τον ελεύθερο χρόνο τους αλλά δεν εξασφαλίζει τη συστηματικά αναγκαία λειτουργία του. Η αναφορά και σε εθελοντή - υπάλληλο του Δήμου εγείρει πλήθος ερωτημάτων για την ωριμότητα που αντιμετωπίζει η Δημοτική Αρχή τους υπαλλήλους.

Τέλος, η ασκούμενη κριτική εντός και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου στοχεύει στο να λειτουργήσουν δομές ανταποκρινόμενες ουσιαστικά στα κοινωνικά προβλήματα με μέλλον και ανταποδοτικότητα. Η όποια άλλη ερμηνεία της στάσης μας γίνεται εκ του πονηρού και εξυπηρετεί για μια ακόμη φορά ιδιοτελείς μωροφιλοδοξίες.