Πάτρα: Το «πανηγύρι» με τα εμποροπανηγύρια-οι μύθοι και οι αλήθειες. Το κακό παράγινε

Κάθε Αγιαντρέα, Πρωτοχρονιά και Καρναβάλι, παρακολουθούμε το ίδιο «πανηγύρι» στην Πάτρα, με τις περίφημες εμποροπανηγύρεις, δηλαδή με τους πάγκους που στήνουν μικροπωλητές για να πουλάνε την πραμάτεια τους. Άθλιας αισθητικής πάγκοι, σκεπασμένοι από νάιλον και κουρελόπανα, μετατρέπονται σε υπαίθρια καταστήματα , φάτσα –κάρτα απέναντι από τον Αγιαντρέα, ή στους κεντρικότερους δρόμους της πόλης (στην Ερμού το Καρναβάλι, στην Τριών Ναυάρχων την Πρωτοχρονιά), πουλώντας από γλυκά έως παπούτσια και βρακιά που τα περισσότερα έχουν εισαχθεί από την Ταιβάν, την Κίνα, την Κορέα.

Γύρω από όλο αυτό το πανηγύρι, έχουν πλακεί διάφοροι μύθοι οι οποίοι συμβάλλουν στη διαιώνιση μιας απαράδεκτης κατάστασης.

Μύθος πρώτος: οι μικροπωλητές είναι φτωχοί άνθρωποι που προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο.

Η αλήθεια: ναι υπάρχουν μεταξύ των μικροπωλητών και μεροκαματιάρηδες. Υπάρχουν όμως και έμποροι που θησαυρίζουν από το πανηγύρι αυτό, πληρώνοντας ελάχιστους ή καθόλου φόρους και φυσικά μη καταβάλλοντας κόστος για ενοίκια, ρεύματα και όλες τις υπόλοιπες επιβαρύνσεις που έχει ένας κανονικός έμπορος.

Μεροκαματιάρης είναι αυτός που παράγει μόνος του κάτι και βγαίνει και το πουλάει, όχι αυτός που γεμίζει τον πάγκο τους με εισαγόμενα από την Κίνα και την Κορέα. Αυτός ο δήθεν μεροκαματιάρης-εισαγωγέας που πουλάει μπλούζες και μπιχλιμπίδια Κινέζικα και Κορεάτικα, κόβει το μεροκάματο του εργάτη που δουλεύει στην Πατρινή επιχείρηση που παράγει αντίστοιχα μπιχλιμπίδια. Κόβει και το μεροκάματο του εμποροϋπαλλήλου που δουλεύει σε κατάστημα μπιχλιμπιδιών.

Μύθος δεύτερος: είναι η παράδοση που επιβάλλει το στήσιμο των πανηγυριών.

Η αλήθεια: Αυτά τα πανηγύρια είχαν μια αξία και χρησιμότητα τις δεκαετίες του 50 και του 60, που οι πλανόδιοι πωλητές πήγαιναν σε μέρη που δεν υπήρχαν εμπορικά καταστήματα, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες του κόσμου να κάνει πιο εύκολα τις αγορές βασικών προϊόντων του. Σήμερα, ποια ανάγκη καλύπτουν; Ποιος ο λόγος να διατηρείται μια «παράδοση» που διαμορφώνει μια άθλια εικόνα, ευνοεί το παραεμπόριο, αποδυναμώνει το νόμιμο εμπόριο και ενισχύει οτιδήποτε παράγεται μακράν της περιοχής και μακράν της χώρας;

Τι πρέπει να γίνει;

Ναι, να δοθεί η δυνατότητα στους πραγματικούς μεροκαματιάρηδες να βγάλουν ένα μεροκάματο, με τους εξής όρους:

Πρώτον, να πωλούν μόνον παραδοσιακά προϊόντα και όχι παπούτσια και βρακιά. Αν μιλάμε για παράδοση, να το εννοούμε κι όλας.

Δεύτερον, να υποχρεούνται να πωλούν παραδοσιακά προϊόντα που ή κατασκευάζουν οι ίδιοι, ή τα προμηθεύονται αποδεδειγμένα από επιχειρήσεις που εδρεύουν στα όρια του Δήμου Πατρέων. Να αγοράζουν σε τιμή χονδρικής, να πουλάνε σε τιμή λιανικής και έτσι να βγάζουν το μεροκάματό τους, διασφαλίζοντας όμως και το μεροκάματο αυτών που δουλεύουν στις βιοτεχνίες της περιοχής.

Τρίτον, να χρησιμοποιούν πάγκους που θα φτιάξει ο Δήμος ή η Περιφέρεια (ή και οι δυο μαζί) και θα διασφαλίζουν ένα ανεκτό αισθητικό αποτέλεσμα.

Τέταρτον, για να γίνουν όλα τα παραπάνω, πρέπει να σταματήσει η μικροπολιτική και ο λαϊκισμός που δήθεν ενδιαφέρεται για το μεροκάματο των μικροπωλητών, αλλά αδιαφορεί για το μεροκάματο των νομίμων εμπόρων και των υπαλλήλων που εργάζονται στα καταστήματα και τις βιοτεχνίες της Πάτρας.