ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Με τέτοια κόμματα εξουσίας και λίγα έχουμε πάθει. Μια χαρά μας βλέπω!!!

Από τη μια η κυβέρνηση που αποφάσισε να συνδέσει την πολιτική της επιβίωση με την επιβίωση της χώρας, καταφεύγοντας σε δημοψήφισμα. Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση που αιφνιδιασμένη από το δημοψήφισμα, διατυπώνει κορώνες εξαγγέλλοντας  «ανένδοτους αγώνες»!

Ας πάμε πρώτα στο κυβερνητικό στρατόπεδο:

Κατ΄αρχήν μην ακούω κουταμάρες για υπουργούς που διαφοροποιούνται και διαφωνούν. Όπως φάνηκε στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, άπαντες στηρίζουν την επιλογή του δημοψηφίσματος. Ως εκ τούτου η τύχη τους είναι κοινή και οι ευθύνες τους ισομερείς. Και του Παπανδρέου που το αποφάσισε, και του Λοβέρδου που το στηρίζει, έστω κι αν αφήνει να εννοηθεί ότι διαφωνεί ανοίγοντας μια πόρτα να εμφανιστεί στο μέλλον, αν κάτι πάει στραβά, ως ο διαφωνών και άρα ως δικαιωμένος  (είναι γνωστά αυτά τα επικοινωνιακά παιχνίδια και πλέον δεν παραπλανούν κανένα).

Ο μακαρίτης ο Μιτεράν θαρρώ, είχε πει ότι όταν γίνονται δημοψηφίσματα «ο κόσμος δεν απαντάει στο ερώτημα, αλλά σε αυτόν που θέτει το ερώτημα». Τι σημαίνει τούτο: Πολύ απλά, ότι ο κόσμος μπορεί να ψηφίσει «όχι», για να στείλει μήνυμα καταδίκης στο ΠΑΣΟΚ.

Και το ερώτημα είναι: αν ο κόσμος ψηφίσει «όχι» (κάλπες είναι διάολε, δεν ξέρεις εκ των προτέρων τι θα βγάλουν, όσο μεγάλο κι αν είναι το εκβιαστικό δίλημμα που θέτεις στο λαό), τι θα συμβεί, θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Κι αν βγούμε, το ΠΑΣΟΚ τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να υπάρχει και να θέλει να κυβερνήσει τη χώρα; Με ποιον στόχο και πολιτικό αίτημα; Μήπως να μας ξαναβάλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Εκτός κι αν το ενδεχόμενο  «όχι» δεν οδηγεί αυτομάτως στην έξοδό μας από την Ε.Ε. αλλά απλώς οδηγεί στην διαπραγμάτευση ενός νέου μνημονίου. Μα αν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, τότε γιατί δεν το εξάντλησε η κυβέρνηση μέχρι σήμερα;

Η προσέγγιση απαντήσεων στα παραπάνω ερωτήματα δείχνει τον καιροσκοπισμό της κυβέρνησης, η οποία αφού επί δύο χρόνια εκβίαζε τους βουλευτές της για να περάσει τα μνημονιακά μέτρα και να διατηρηθεί στην εξουσία, τώρα εκβιάζει και το λαό για να κερδίσει δύο χρόνια ακόμα κυβερνητικής θητείας.

Και πάμε τώρα στην Αξιωματική Αντιπολίτευση:

Δείχνει να τα ‘χει πραγματικά χαμένα. Είπε χθες ο κ. Σαμαράς επισκεπτόμενος τον πρόεδρο της Δημοκρατίας , ότι θα κάνει τα πάντα για να μην γίνει το δημοψήφισμα. Δεν μας είπε όμως, τι ακριβώς θα κάνει.

Σήμερα μιλώντας στους βουλευτές του κήρυξε «ανένδοτο αγώνα» κατά της κυβέρνησης. Δεν μας είπε όμως πρακτικά τι σημαίνει ο «ανένδοτος αγώνας».

Δηλαδή τι ακριβώς θα κάνει;

Γιατί εύηχα όλα αυτά τα περί «ανένδοτου αγώνα», αλλά στην πράξη δεν σημαίνουν τίποτε.

Όπως δεν σημαίνει τίποτε το να πηγαίνει κάποιος πολιτικός αρχηγός στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και να του ζητάει εκλογές, από τη στιγμή που ο πρόεδρος δεν έχει δικαιοδοσία να τις προκηρύξει.

Επικοινωνιακές ατάκες και κόλπα είναι όλα αυτά, που στερούνται ουσίας.

Αντί λοιπόν ο κ. Σαμαράς να «καμώνεται» τον σύγχρονο «Γέρο της Δημοκρατίας», ας μας πει με απλά λόγια τι θα κάνει πρακτικά ώστε να αποφευχθεί το δημοψήφισμα και να προκαλέσει εκλογές.

Θα διοργανώσει μαζικά συλλαλητήρια σε καθημερινή βάση, όπως έγινε την περίοδο του πραγματικού ανένδοτου αγώνα;

Θα παραιτήσει όλους τους βουλευτές του για να προκαλέσει πρόβλημα στη λειτουργία της Βουλής;

Θα κηρύξει επανάσταση (!!!) καλώντας το λαό να πάρει τα όπλα(!!!);

Συμπέρασμα:

Το πολιτικό μας σύστημα είναι πολύ πιο βαριά άρρωστο, απ’ όσο νομίζουμε.

Τα κόμματα εξουσίας που έφτασαν τη χώρα στον γκρεμό, ακόμα και τώρα δεν αλλάζουν λογική, συνήθειες, ούτε καν λεξιλόγιο.

Πρώτιστο μέλημά τους παραμένει η εξουσία, η καρέκλα. Και για να επιτύχουν αυτό το στόχο δεν διατάζουν να κάνουν τις πιο επικίνδυνες για τον τόπο επιλογές ή να πουν τις πιο μεγάλες ανοησίες.

Ε, με τέτοια κόμματα εξουσίας και λίγα έχουμε πάθει. Μια χαρά είμαστε !!!