Συμφωνία τώρα, για να μην κλαίμε μετά….

Επειδή ακούω τελευταία διάφορες μεγαλοστομίες και βαρύγδουπες δηλώσεις από βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ περί πιστωτικού γεγονότος και ρήξης με τους δανειστές, καλό θα είναι να βάλουν όλοι αυτοί και λίγο νερό στο κρασί τους.

Άλλωστε, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «τους μήνες που δεν έχει ρο να βάζεις στο κρασί νερό». Και ο θυμόσοφος λαός, κάτι μπορεί να ξέρει παραπάνω από όλους αυτούς που υποστηρίζουν μετ’ επιτάσεως τις περιβόητες «κόκκινες γραμμές».

Λυπάμαι, αλλά κόκκινοι μαρκαδόροι υπάρχουν, «κόκκινες γραμμές» δεν υπάρχουν, δεν μπορούν να υπάρξουν στο χάλι που βρισκόμαστε.

Και αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι «κόκκινες γραμμές» είναι υπεράνω όλων, ας βγουν να εξηγήσουν στον κοσμάκη ότι αυτό σημαίνει στην πράξη χρεοκοπία και χρεοκοπία σημαίνει στην πραγματικότητα ολοκληρωτική στάση πληρωμών, μη καταβολή μισθών και συντάξεων.

Να το κάνουν αυτό «πενηνταράκια» στους συνταξιούχους, που λαχτάρησαν, για να μην πω ότι πανικοβλήθηκαν, όταν την περασμένη εβδομάδα καθυστέρησε η καταβολή των συντάξεων τους μόλις για λίγες… ώρες.

Εάν όλοι θα πρέπει τώρα να βάζουμε μια «κόκκινη γραμμή», αυτή πρέπει να είναι η σωτηρία της χώρας, η οποία, αν βουλιάξει, θα βουλιάξουμε όλες και όλοι μαζί της. Γιατί οι πάντες, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουμε, στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

Και το χειρότερο όλων είναι ότι αν χρεοκοπήσουμε, ακόμη κι εντός  του ευρώ, θα… παρακαλάμε μετά να πάρουμε ακόμη πιο σκληρά μέτρα από αυτά που μας ζητούνται τώρα.

Θα είναι επώδυνη η συμφωνία, χωρίς δεύτερη συζήτηση, αλλά είναι όαση μπροστά στον εφιάλτη της χρεοκοπίας.

Και σε τελική ανάλυση, είναι επιτακτική και εθνική ανάγκη η επίτευξη της, όχι μόνο για να χρηματοδοτηθεί η χώρα, αλλά και για να αρχίζει να κινείται η πραγματική οικονομία, που αργοπεθαίνει.

Γιατί στον δύσμοιρο τούτο τόπο δεν (πρέπει να) είναι ζητούμενα μόνο η καταβολή μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο.

Υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας, αυτός που σε μια κανονική χώρα παράγει τον πλούτο, οι δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αντέχουν ακόμη (όσο αντέχουν), οι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί που υποαπασχολούνται ή είναι απλήρωτοι επί μήνες, το ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Όποιος διαθέτει στοιχειώδη κοινή πολιτική λογική και έχει αίσθηση της πραγματικότητας, αντιλαμβάνεται το προφανές, το αυτονόητο, το ζητούμενο: Συμφωνία τώρα, πάση θυσία, και στη συνέχεια ανόρθωση της χώρας σε υγιείς βάσεις, με βαθιές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και ρηξικέλευθες τομές στη συγκρότηση του κράτους, μήπως τα καταφέρουμε και τα παιδιά μας ζήσουν στο μέλλον σε μια προηγμένη, ευρωπαϊκή, και με οικονομική αυτοτέλεια χώρα, και όχι σε ένα κράτος – προτεκτοράτο ξένων δανειστών.

ΣΣ: Σχόλια, αναλύσεις και άρθρα του Διονύση Ζακυνθινού μπορείτε να διαβάσετε και στο προσωπικό blog του: zakpatras. wordpress.com