Όταν «ξαναγεννήθηκε» η φτώχεια…

«Μη χάνετε τον καιρό σας με κοινωνικές έρευνες. Εκείνο που ενδιαφέρει το φτωχό, είναι η φτώχεια. Εκείνο που ενδιαφέρει τον πλούσιο, δεν μας ενδιαφέρει» - Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω.

Με τα παραπάνω, γλαφυρά λόγια, ο Νομπελίστας Ιρλανδός συγγραφέας τονίζει ότι, η φτώχεια δεν αναλύεται, δεν περιγράφεται. Η φτώχεια βιώνεται και βιώνεται σκληρά. Πριν λίγες ημέρες, η Πάτρα αλλά και το Πανελλήνιο συγκλονίστηκε στο άκουσμα της είδησης, ότι ένα 17χρονο κορίτσι μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε τοπικό νοσοκομείο, με λιποθυμικό επεισόδιο, λόγω ασιτίας! Η είδηση ήταν σαφώς τρομερή!

Εν έτει 2014, ένα παιδί λιποθυμά λόγω, μη επαρκούς πρόσληψης τροφής. Μια οικογένεια, που προσπάθησε με αξιοπρέπεια να αντέξει το φορτίο της κρίσης, τελικά λυγίζει. Μα πόσο να αντέξει; Πόσες ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν; Γιατί τα οικονομικά στοιχεία δείχνουν, πάντα, αριθμούς; Και οι άνθρωποι;

Στην Ελλάδα της κρίσης, η μεσαία τάξη συνεθλίβη. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι κοινωνικές ανισότητες γιγαντώθηκαν και οι «φτωχοί» αυξήθηκαν και αυξήθηκαν πολύ. Μιας και τα τελευταία χρόνια συχνά-πυκνά μιλούμε με στοιχεία, ας παραθέσουμε τα παρακάτω:

1.Στην τέταρτη θέση, μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών στα όρια της φτώχειας, βρέθηκε η Ελλάδα το 2013, σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).

2.Η στατιστική υπηρεσία αναφέρει ότι, το ποσοστό των Ελλήνων που ζούσαν πέρυσι στο όριο της φτώχειας (εισόδημα μικρότερο από το 60% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος) ανήλθε στο 34,6% ή στα 3.795.100 άτομα! 3.Συγκεκριμένα,το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης, κάτω από τα όρια της φτώχειας. 4. Σε χειρότερη θέση από την Ελλάδα βρίσκονται η Βουλγαρία (49,3%), η Ρουμανία (41,7%) και η Λετονία (36,2%). 5.Το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 24,1%, ενώ το υψηλότερο ποσοστό κινδύνου φτώχειας, στο σύνολο των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταγράφεται στην Ελλάδα( 23,1%) και το χαμηλότερο στην Ισλανδία (7,9%)

Οι παραπάνω αριθμοί και τα στοιχεία είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Το λείαν επικίνδυνο όμως, για την ελληνική πολιτεία και κοινωνία είναι ότι,τείνουν να γίνουν «αποδεκτά», ελέω κρίσης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, μια Έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου της UNICEF (Innocenti Report Card) αποκαλύπτει μια ισχυρή και πολύπλευρη σχέση, μεταξύ της επίδρασης της Μεγάλης Ύφεσης στις εθνικές οικονομίες και της μείωσης της ευημερίας των παιδιών από το 2008. Τα παιδιά υποφέρουν περισσότερο και θα επιβαρύνονται με τις συνέπειες για περισσότερο καιρό, σε χώρες, όπου η ύφεση «χτύπησε» σε μεγαλύτερο βαθμό. Μεταξύ άλλων τονίζεται ότι, τα παιδιά αισθάνονται ανήσυχα και αγχωμένα, όταν οι γονείς υφίστανται την ανεργία ή την απώλεια εισοδήματος και υποφέρουν από την οικονομική ύφεση της οικογένειάς τους με δυσδιάκριτους αλλά οδυνηρούς τρόπους. Η στέγαση, που αποτελεί ένα μεγάλο μέρος κάθε οικογενειακού προϋπολογισμού, είναι ένας σημαντικός δείκτης της φτώχειας. Από την άλλη, έχουν αποδομηθεί, πλήρως, τα δίκτυα ασφαλείας στην υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και τη διατροφή. Περίπου 1,6 εκατομμύρια παιδιά ζούσαν με σοβαρές υλικές στερήσεις το 2012 (11,1 εκατομμύρια) σε σχέση με το 2008 (9,5 εκατομμύρια) σε 30 ευρωπαϊκές χώρες.

Και το ερώτημα είναι, Υπάρχει τέλος; Για πόσο ακόμη οι λύσεις σε αυτό το τεράστιο θέμα θα είναι προσωρινές και βασισμένες, σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην αλτρουιστική και ανθρωπιστική δράση τοπικών φορέων, δομών και πολιτών; Η φτώχεια και η ανέχεια έχουν καταστεί ανεξέλεγκτες στη χώρα μας, όπως διαπιστώνει και καταγράφει πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαικής  Κομισιόν. Αλλά, από το μόνο που «χόρτασαν» οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια είναι από διαπιστώσεις και γενικόλογες δεσμεύσεις.

Το οριακό σημείο της καταστάσεως πρέπει να γίνει, επιτέλους, αντιληπτό από εκείνους που διαχειρίζονται τις τύχες αυτής της χώρας. Το θέμα δεν είναι να κατανοείς, ως κράτος, τη φτώχεια, αλλά να την περιορίσεις και όπου υφίσταται να σταθείς έμπρακτα δίπλα στους ανθρώπους που τη βιώνουν! Έμπρακτα, άμεσα και ουσιαστικά! Αλλιώς, ότι έσπειρες θα θερίσεις!