Όταν η ΟΝΝΕΔίτισσα Έλλη, δεν είδε ...νεκρούς στο Πολυτεχνείο

Όλοι γνωρίζουμε ότι μέσα στη Ν.Δ. υπάρχουν πολλοί συμπλεγματικοί τύποι με την υπόθεση Πολυτεχνείο και ότι αυτό το έχουν μεταλαμπαδεύσει από γενιά σε γενιά σαν κουσούρι, το οποίο όμως σπανίως βγαίνουν επίσημα να ομολογήσουν.  H αλήθεια είναι ότι αυτοί οι τύποι θεωρούσαν ανέκαθεν το Πολυτεχνείο  ως μια από τις αιτίες της δυναμικής διείσδυσης της αριστεράς στην νεολαία.

Μιας  διείσδυσης που εξακολουθεί να έχει πίσω της έναν μεγάλο μύθο, τον μύθο των αγώνων,  o οποίος δεν καταλύθηκε ούτε καν από τις φιγούρες της ΔΑΠ όταν άρχισε να ακκίζεται με τις  πρωτιές  στα πανεπιστήμια.

Σαν τώρα θυμάμαι την ΔΑΠ εκεί στα 1987 να στήνει κάτι τερατώδεις και πολυτελείς  μικροφωνικές εγκαταστάσεις στα προαύλεια των ΑΕΙ με τα τραγούδια της γαλάζιας της γενιάς και παρά την όλη  ...χλιδή που ξεκινούσαν να αιμοδοτούν στα Πανεπιστήμια, κοιτούσε με κόμπλεξ τις αριστερές οργανώσεις που είχαν  ακόμη την πρωτοκαθεδρία σε πείσμα των φιγουρατζήδων νεοφιλελεύθερων.

Από τότε άκουγα μερικούς από αυτούς να λένε το ίδιο τροπάριο με αυτό που ανήρτησε στο fb η  υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Αττικής με τον συνδυασμό του Γιώργου Κουμουτσάκου και μέλος της ΟΝΝΕΔ, Έλλη Παπαγγελή, μοντέλο λένε στο επάγγελμα, περί «πλέγματος  θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, περί το Πολυτεχνείο, που μόνο σκοπό είχαν να ξεπλύνουν το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής αριστεράς και να την νομιμοποιήσουν πολιτικά.»¨

«Δεν υπήρχαν νεκροί στο πανεπιστήμιο» έλεγαν οι καθοδηγητές και κάποιες σαν την Έλλη τους κοίταζαν με δέος. Είχαν βρει ένα τρόπο να είναι και αυτοί της μόδας. Πώς; Αμφισβητώντας τον μύθο των άλλων. Καλή πρακτική. Γνήσια ελληνική.

Όλα τούτα τα απίστευτα και μακροσκελή που βγήκε ανήμερα της επετείου να μας πει η κ. Έλλη, δεν είναι καινούργια. Είναι απόγονοι των περίφημων «Κενταύρων» του Αβέρωφ, όταν η δεξιά ευρισκόμενη ακόμη στον κάλαθο των αχρήστων της νεολαίας αναζητούσε ένα τρόπο να αντεπιτεθεί ιδεολογικά και να αμφισβητήσει την ηγεμονία της αριστεράς. Φίλοι που τότε βρίσκονταν στο αριστερό Κίνημα, λένε ότι μέχρι τότε, οι νέοι άνθρωποι ντρέπονταν να πούνε ότι ανήκουν στη δεξιά παράταξη. Φανταστείτε τι γινόταν στην εποχή αμέσως μετά το Πολυτεχνείο.

Η Παπαγγελή δεν αποτελεί νέα είσοδο στην δεξιά λασπολογία για τους νεκρούς που... δεν υπήρξαν στο Πολυτεχνείο, απλώς είναι ένα ακόμη παπαγαλάκι της ΟΝΝΕΔ που δεν υπολόγισε την πρόκληση του να βγαίνεις ανήμερα του εορτασμού και να λές ότι «με το   Πολυτεχνείο η αριστερά χάλκευσε το ιδεολόγημα της ηθικής της ανωτερότητας, προβάλλοντας ως πανεθνικό αγώνα κατά της τυραννίας αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια εφηβική εξέγερση».

Αν αποτελούσε νέα είσοδο, αν με κάτι τέτοια η ΟΝΝΕΔ έβγαζε καντήλες, θα την είχε αφορίσει με ανακοίνωσή της. Και Ν.Δ. επίσης. Είδατε κάτι; Όχι βέβαια.

Ποιός της το έμαθε της κοπέλας αυτό το ποίημα;

Η απάντηση βεβαίως της ήρθε από εκεί που έπρεπε. Από την χλεύη όσων την ανάγκασαν να κατεβάσει τη σελίδα της στο fb.

Αυτό  το μάθημα, ήταν αρκετό.