Αχαϊα: Οι νέες θέσεις εργασίας και οι παλιές αγκυλώσεις - Πως μπορεί ν' αναταχθεί η περιοχή;

Η επιβεβαίωση του πλεονάσματος από την Eurostat μπορεί σε αυτή την φάση της κρίσης να μην λέει πολλά στον απλό πολίτη που δικαιολογημένα θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι η έννοιες «πλεόνασμα» και «ανάπτυξη» δεν αποτελεί παρά μία εικονική πραγματικότητα που οι πολιτικοί προωθούν προκειμένου να δράσει αυτή ως βάση ψυχολογικής στήριξης.

Ας φανταστούμε όμως τι θα σήμαινε αν μέσα από αυτήν την εικονικότητα αναδυόταν η πραγματική προοπτική δημιουργίας 20 000 θέσεων εργασίας -στην Αχαΐα για παράδειγμα -σε διάστημα τριετίας ή 50.000 θέσεων στην πενταετία, με αποδοχές για κάθε εργαζόμενο όχι ενός «ενισχυμένου» βασικού μισθού 780 ευρώ που ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα επαναφέρει, αλλά αποδοχών που να κυμαίνονται μεταξύ 2-3000 ευρώ.

Σκεφθείτε τι θα σήμαινε αν πανελλαδικά το νούμερο αυτό άγγιζε το 1.000.000 θέσεις εργασίας σε μία πενταετία. Σίγουρα δεν αρκεί η παθητική σκέψη απλών θετικών παρεμβάσεων - όπως η επαναφορά του βασικού μισθού- για να σηματοδοτηθεί αντιστροφή της τάσης.

Είναι αναγκαία η προγραμματική υπέρβαση που θα υποχρεώσει όλους να λειτουργήσομε για την επίτευξη ενός στόχου που σήμερα μπορεί να φαντάζει εκτός πραγματικότητας. Κατά περιόδους έχουν κατατεθεί προτάσεις για τον Νομό μας.

Όλες κατέληγαν στην καταγραφή απουσίας «θεσμικού εμψυχωτή» προκειμένου για την υπερκάλυψη σημαντικών μειονεκτημάτων ανάδειξης και προώθησης της επιχειρηματικότητας στον Νομό μας.

Δυστυχώς η κρατούσα νοοτροπία επιχειρηματικής κουλτούρας, όσο και η αναχρονιστική λειτουργία θεσμικών φορέων όπως Περιφέρεια και Δήμοι φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την επιχειρηματική οπισθοδρόμηση της Αχαΐας. Εκτός ελαχίστων περιπτώσεων βέβαια. Η πρόταση για δημιουργία 20-50.000 θέσεων εργασίας στην Αχαΐα με μηνιαίο μισθό 2-3000 ευρώ θα παρουσιασθεί αναλυτικότερα στο μέλλον.

Η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος όμως απαιτεί πλήρη ρήξη με τις μέχρι σήμερα πρακτικές. Πλήρης ρήξη με παλαιοκομματικές πρακτικές ομαδαρχών και τοπικών «ρυθμιστών».

Υπάρχει όμως ρόλος στο μεσοδιάστημα τόσο για την Περιφέρεια και τους Δήμους, όσο και τα Επιμελητήρια προκειμένου να σχεδιασθεί μία νέα «θεσμική αρχιτεκτονική». Στόχος αυτής της νέας παρέμβασης είναι η αναζήτηση νέου μοντέλου κοινωνικής ισορροπίας. Ένα «κοινωνικό σύστημα καινοτομίας» με στόχο την εξοικονόμηση πόρων για την διαμόρφωση –κατά το μεταβατικό στάδιο- ενός ταμείου «κοινωνικής επιχειρηματικότητας».

Στην παρούσα φάση -επιτρέψτε μου την διαπίστωση- το δύσκολο εγχείρημα δεν είναι η δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά η αλλαγή νοοτροπιών και αγκυλώσεων δεκαετιών καθώς και η έλλειψη πραγματικής αναπτυξιακής παιδείας, στοιχεία που σίγουρα χαρακτηρίζουν την αναπτυξιακή και επιχειρηματική λογική που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή μας.

Από την ταχύτητα της πραγματιστικής αλλαγής εξαρτάται αν η Αχαΐα θα μπορέσει να διεκδικήσει αυτό που της αναλογεί στο μέλλον. Κυρίως δε αν η νεολαία θα μπορέσει να σταδιοδρομήσει στον τόπο μας.