Η Μαίρη Καλύβα, Κοινωνική Λειτουργός, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Οικογενειακή Θεραπεύτρια μιλά στο thebest.gr και μας διαφωτίζει
Στην μείωση του χρόνου παραμονής των παιδιών σε φορείς παιδικής προστασίας στοχεύει ο πρόσφατος νόμος για τις υιοθεσίες. Όσοι επιθυμούν λοιπόν να υιοθετήσουν παιδί μπορούν να εγγραφούν στο Εθνικό Μητρώο Υποψήφιων Θετών Γονέων. Ο ανωτέρω Νόμος, δίνει τη δυνατότητα να καταρτιστεί ένα Εθνικό Μητρώο Υποψήφιων Θετών Γονέων από το Ε.Κ.Κ.Α., στο οποίο οι υποψήφιοι θετοί γονείς μπορούν να εγγραφούν υποβάλλοντας σχετική αίτηση. Για την βεβαίωση της καταλληλότητας των υποψηφίων θετών γονέων διενεργείται κοινωνική έρευνα από την αρμόδια κοινωνική υπηρεσία.
Ο κάθε ανάδοχος η θετός γονέα, με βάση τον καινούργιο νόμο θα χρειαστεί να υποβάλλει κάποια δικαιολογητικά. Το εθνικό μητρώο είναι ενιαίο άρα η αίτηση γίνεται μόνο μία φορά. Δεν υποβάλλεται επομένως σε κάθε ίδρυμα εκ νέου. Στη συνέχεια γίνεται από τους κοινωνικούς λειτουργούς έλεγχος των δικαιολογητικών που έχουν υποβληθεί. Από εκεί και πέρα γίνεται διεξαγωγή κοινωνικής έρευνας από ειδικευμένο κοινωνικό λειτουργό. Όταν η έρευνα ολοκληρωθεί και έχει θετική έκβαση, υπάρχει από την πλευρά των αναδόχων ή των θετών γονιών, η υποχρεωτική παρακολούθηση εκπαιδευτικού προγράμματος.
Με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης το ζευγάρι που θέλει να υιοθετήσει ένα παιδάκι ή ο μονογονέας εγγράφεται αυτόματα στο εθνικό μητρώο υποψηφίων θετών ή αναδόχων. Από εκεί και πέρα να «αναβοσβήσει η καρδούλα» όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Αναμένεται μία χρονική στιγμή όπου θα συνδεθεί ένα παιδάκι από οποιοδήποτε ίδρυμα της χώρας, με ένα συγκεκριμένο ζευγάρι. Όταν προκύψει αυτή η σύνδεση του ανήλικου παιδιού με τον θετό ή ανάδοχο γονέα, ξεκινάει η περίοδος προσαρμογής και γνωριμίας. Αν όλα είναι θετικά, καταλήγει στη νέα του οικογένεια. Αυτή η περίοδος προσαρμογής μπορεί να διαρκέσει μέχρι και έξι μήνες.
Τα δικαιολογητικά, η εκπαίδευση, η απόρριψη
Εκκαθαριστικά σημειώματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αποκλειστεί ένας υποψήφιος εξαιτίας ενός χαμηλού εισοδήματος, καθώς εξετάζονται και άλλοι παράγοντες. Απαραίτητα είναι τα πιστοποιητικά ψυχικής υγείας αλλά και πιστοποιητικά από παθολόγο που διαβεβαιώνουν ότι οι υποψήφιοι δεν πάσχουν από κάποιο μεταδιδόμενο ή άλλο σοβαρό νόσημα. Χρειάζονται επίσης εισαγγελικά έγγραφα για το ποινικό μητρώο των υποψηφίων. Σε περίπτωση που υπάρχουν φιλοξενούμε μέλη στη οικογένεια, παππούδες ή αδελφάκια, απαιτούνται επίσης κάποια πιστοποιητικά από γιατρούς.
Η εκπαίδευση των υποψηφίων γίνεται από μία μεγάλη ομάδα που περιλαμβάνει, νομικό, ψυχολόγο, κοινωνικούς λειτουργούς. Σε αυτή τη διαδικασία δίνονται συγκεντρωτικά και γενικά στοιχεία σχετικά με το πώς θα εξελιχθεί ένα παιδί μέσα στην ανάδοχη οικογένεια. Υπάρχει έτσι μία προετοιμασία της οικογένειας που μαθαίνει και τους νόμους περί αναδοχής και υιοθεσίας. Στο τέλος γίνεται μία αξιολόγηση και μία καταγραφή των δεδομένων έτσι ώστε να αποφασιστεί αν υπάρχει καταλληλόλητα των υποψηφίων.
Όλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν αίτηση προκειμένου να αποκτήσουν ένα παιδάκι όμως υπάρχουν βασικοί λόγοι για να απορριφθεί κάποια. Ένας από αυτούς είναι δικαστικές εκκρεμότητες ή κάποια κατηγορία για ποινικό αδίκημα που εντοπίζονται κατά την κοινωνική έρευνα.
Η αναμονή και οι ελλείψεις σε επιστημονικό προσωπικό…
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πώς γίνεται προσπάθεια να μειωθεί ο χρόνος αναμονής και να γίνεται ο έλεγχος των δικαιολογητικών χωρίς καθυστέρηση. Ωστόσο αν καθυστερεί να εξεταστεί κάποια αίτηση, σχετίζεται ίσως με τα χαρακτηριστικά των αιτούντων .Πολλές φορές γίνονται πολύ συγκεκριμένοι και να υπάρξει καθυστέρηση στη σύνδεση με κάποια παιδάκι. Οι περισσότερες αιτήσεις γίνονται για μικρά παιδάκια. Στο τέλος των αιτήσεων υπάρχει ένα ερωτηματολόγιο όπου οι υποψήφιοι γονείς περιγράφουν το προφίλ του παιδί που θα ήθελε να υιοθετήσει. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ελλείψεις σε κοινωνικούς λειτουργούς που πρέπει να προχωρήσουν στον έλεγχο ενός πολύ μεγάλου αριθμού αιτήσεων.
Βρέφη που εγκαταλείπονται από τη γέννησή τους σε κάποιο νοσοκομείο, παιδιά που καλούνται για οποιονδήποτε λόγο να μεγαλώσουν σε ένα ίδρυμα, μακριά από γονείς και την ίδια ώρα πολλά ζευγάρια που προσπαθούν να αποκτήσουν ένα παιδί, μέσα από την υιοθεσία. Σύμφωνα με το νέο νομικό πλαίσιο όπου επιταχύνονται οι διαδικασίες, η βεντάλια για το ποιοι μπορούν να αποκτήσουν παιδί, άνοιξε και πλέον αυτή η δυνατότητα υπάρχει και για τις μονογονεϊκές οικογένειες, είτε άνδρας, είτε γυναίκα. Ωστόσο, δεν προβλέπεται ακόμα η από κοινού υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης, καθώς απαιτείται γάμος για την υιοθεσία, ενώ το ίδιο ισχύει και για ετερόφυλα ζευγάρια, με σύμφωνο συμβίωσης. Η υιοθεσία γίνεται από τον έναν, ωστόσο με σύμφωνο συμβίωσης μπορούν να γίνουν ανάδοχοι. Ποια όμως χρειάζεται να είναι σε ψυχολογικό επίπεδο η προετοιμασία των γονέων ή του γονέα, για να αποκτήσει παιδί μέσα από αυτόν τον δρόμο; Η Μαίρη Καλύβα, Κοινωνική Λειτουργός, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Οικογενειακή Θεραπεύτρια μιλά στο thebest.gr και μας διαφωτίζει.
Ποια χρειάζεται να είναι η βασική προετοιμασία του υποψηφίου γονέα σε ψυχολογικό επίπεδο και ποια η πρόκληση με το δεδομένο ότι επιλέγεις να αποκτήσεις ένα παιδί όχι από την κοιλιά σου αλλά μόνο από την καρδιά σου;
«Η καλύτερη απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι τα λόγια της Brooke Randolph, Συμβούλου Ψυχικής Υγείας, η οποία ειδικεύεται στην υιοθεσία και το περιγράφει στο βιβλίο της με τίτλο «Adoption Therapy: Perspectives from Clients and Clinicians on Processing and Healing Post-Adoption Issues» όπου αναφέρει: «Η υιοθεσία είναι μια δέσμευση που αναλαμβάνετε στα τυφλά, αλλά δεν διαφέρει από το να αποκτήσετε ένα παιδί από τη γέννηση. Είναι σημαντικό οι θετοί γονείς να είναι αφοσιωμένοι στο να το κάνουν να λειτουργήσει ελεύθερα, να δεσμεύονται να αναθρέψουν αυτό το παιδί για το υπόλοιπο της ζωής τους και να δεσμεύονται να αναλαμβάνουν και όσα δύσκολα πράγματα προκύψουν.»
Η ψυχολογική προετοιμασία των υποψήφιων γονέων είναι κάτι αδιαμφισβήτητα απαραίτητο. Κάποιοι από τους υποψήφιους θετούς γονείς αναφέρουν ότι η συνθήκη της υιοθεσίας είναι κάτι που προσφέρει πολλά στους ίδιους αλλά και στην προσωπική τους ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Άλλοι πάλι μιλούν για μια απειλητική διαδικασία που ενδέχεται να τους στιγματίσει δείχνοντας την αδυναμία τους να γίνουν γονείς με φυσικό τρόπο, και έτσι η υιοθεσία συνδέεται με έντονο στρες, άγχος, θλίψη και σε κάποιες περιπτώσεις με ντροπή (Lazarus, 1991). Έτσι λοιπόν, είναι σημαντικό και απαραίτητο, ακριβώς μετά την απόφαση ενός ζευγαριού να υιοθετήσει ένα παιδί και πολύ πριν αυτό τοποθετηθεί στην θετή οικογένεια, οι γονείς να λάβουν ανάλογη συμβουλευτική και ψυχολογική προετοιμασία και εκπαίδευση, ώστε να δεχτούν ομαλά τη νέα οικογενειακή τους κατάσταση, κατά την οποία ένας νέος κύκλος ζωής για την οικογένεια ξεκινά και φέρει δομικές αλλαγές στην καθημερινότητα, στις συμπεριφορές και στις σχέσεις των μελών. Άλλωστε σύμφωνα με το Άρθρο 24, του Ν. 4538/2018 το οποίο αφορά τα μέτρα για την προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας, οι υποψήφιοι θετοί γονείς υποχρεούνται να παρακολουθήσουν προγράμματα επιμόρφωσης από εξειδικευμένους επιστήμονες λαμβάνοντας βεβαίωση παρακολούθησης από το φορέα υλοποίησης και έτσι μπορούν να συνεχίσουν τη διαδικασία υιοθεσίας».
Παρότι έχει γίνει προσπάθεια επιτάχυνσης και έχουν υπάρξει αλλαγές η διαδικασία για διάφορους λόγους μπορεί να αποδειχτεί χρονοβόρα.Τι χρειάζεται για να αντέξει κάποιος και να βγάλει αυτή τη διαδρομή ως το τέρμα. Υπάρχει κίνδυνος όλο αυτό να δοκιμάσει ή και να χαλάσει τη σχέση του ζευγαριού;
«Παρόλο που οι διαδικασίες περί υιοθεσίας έχουν αλλάξει και μια υιοθεσία πλέον χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί, οι δυσκολίες που παρουσιάζονται είναι πολλές και οι υποψήφιοι γονείς καλούνται να επιδείξουν περίτρανα ότι είναι αποφασισμένοι να φτάσουν στο στόχο τους, που δεν είναι άλλο από τα να διευρύνουν την οικογένεια τους. Πολύ βοηθητικό σε αυτή τη φάση είναι οι «γονείς σε αναμονή» να έρθουν σε επαφή και να μοιραστούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με άλλους θετούς γονείς που έχουν καταφέρει και έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία της υιοθεσίας. Πολλές φορές η μάθηση προέρχεται από το μοίρασμα της κοινής εμπειρίας και σίγουρα στη δεδομένη περίπτωση είναι κάτι που ισχύει. Τέλος, όσον αναφορά στη σχέση του ζευγαριού που αιτείται υιοθεσία ενός παιδιού θα πρέπει σίγουρα να λάβουμε υπόψη μας ότι η κουλτούρα μας ακόμη παρουσιάζει υπολείμματα ως προς την αντιμετώπιση της υιοθεσίας και του ζευγαριού που θα ξεκινήσει διαδικασίες υιοθεσίας. Από πολλούς ακόμη και σήμερα η υιοθεσία θεωρείται υποδεέστερη από την τεκνοποίηση σαν τρόπο δημιουργίας οικογένειας και το «άτεκνο» ζευγάρι θεωρείται ως ατυχές. Αυτό οδηγεί σε μία τάση για κοινωνική απομόνωση, σε εξαπόλυση κατηγοριών και η υποστήριξη του ζευγαριού από ειδικούς επαγγελματίες προκειμένου να βρει ξανά την ομοιόσταση του κρίνεται αναγκαία».
Από τη στιγμή που η υιοθεσία ολοκληρώνεται και έρχεται το παιδί στο σπίτι τι χρειάζεται να προσέξουμε στην περίπτωση της υιοθεσίας ανάλογα και με την ηλικία και τα δεδομένα του παιδιού;
«Το παιδί που υιοθετείται όπως και κάθε παιδί που αποτελεί μέρος ενός συστήματος μιας οικογένειας έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά, εξατομικευμένες ανάγκες και πολλές φορές οι γονείς θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν το τρόπο διαπαιδαγώγησης και συμπεριφοράς απέναντί του. Η διαφορά των παιδιών που υιοθετούνται έγκειται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παιδιού, τα οποία το οδηγούν στο να βιώνει την υιοθεσία του διαφορετικά (π.χ. ως εγκατάλειψη), κάτι που απαιτεί από τους γονείς ανάλογους χειρισμούς. Τα παιδιά που υιοθετούνται και είναι μεγαλύτερης ηλικίας ξεκινούν τη ζωή τους με ένα τραύμα που άλλες φορές διαρκεί πολύ και άλλες λιγότερο. Πολλές φορές αυτό που βλέπουμε είναι η ένταξή τους σε μια οικογένεια δεν είναι αρκετή για την επούλωση αυτού του τραύματος, ακόμη και αν αυτή η οικογένεια παρουσιάζεται με τις καλύτερες προδιαγραφές. Για το λόγο αυτό, η προσπάθεια της θετής οικογένειας για μια ομαλή ένταξη του παιδιού στο οικογενειακό σύστημα ως ισότιμο και ισόνομο των υπολοίπων μελών χρειάζεται να είναι διαρκής και επίμονη. Σε περιπτώσεις υιοθεσίας ενός παιδιού μικρής ηλικίας, συχνά παρατηρείται ότι η προσαρμογή του ομαλοποιείται σταδιακά δείχνοντας να ανταποκρίνεται συναισθηματικά και να εμπιστεύεται τους νέους του γονείς. Επιπλέον, εάν το παιδί που υιοθετείται προέρχεται από ίδρυμα στο οποίο έχει παραμείνει καιρό ή έχει βιώσει παραμέληση και στερήσεις, μπορεί να εμφανίσει επιθετικότητα, δυσκολίες στην πρόσληψη τροφής, ανυπακοή, συνεχές κλάμα ή υπερκινητικότητα. Οι γονείς θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι η υιοθεσία δεν αντικαθιστά την διαδικασία τεκνοποίησης, αλλά δίνει την ευκαιρία σε ένα παιδί να αποκτήσει οικογένεια την οποία και στερήθηκε».
Πώς και πότε λέμε στο παιδί ότι δεν πρόκειται για βιολογικό μας παιδί;
«Για πολλούς γονείς το να πουν στο παιδί τους ότι έχει υιοθετηθεί είναι μια τρομερά αγχωτική διαδικασία με αποτέλεσμα να το αναβάλλουν συνεχώς και να το αποφεύγουν. Το παιδί που έχει υιοθετηθεί πρέπει να μάθει από μικρή ηλικία ότι έχει υιοθετηθεί, όπως τονίζουν πολλοί ειδικοί στο χώρο της ψυχολογίας των παιδιών. Μια καλή περίοδος είναι κατά τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών) εκεί που τα παιδιά ρωτάνε από που έρχονται τα μωρά ή με αφορμή τη γέννηση ενός άλλου μωρού. Το παιδί μπορεί να παρατηρήσει σωματικές διαφορές με εσάς και να δημιουργηθούν στο μυαλό του έντονες ερωτήσεις σχετικά με το από που προέρχεται. Αν η απάντηση παραμείνει μυστικό, μπορεί να κλονίσει τις σχέσεις παιδιού-θετών γονέων και τα ερωτήματά του να μεγαλώνουν και να το απασχολούν περισσότερο μεγαλώνοντας. Το να μιλήσουν οι γονείς στο παιδί τους και να το ενημερώσουν για την υιοθεσία του, θα το βοηθήσει να διαμορφώσει την ταυτότητά του, καθώς είναι σημαντικό να δημιουργήσει μια ιστορία για την ύπαρξη του. Μπορεί να του διαβάσουν και κατάλληλα παραμύθια που μέσα από την αφήγησή τους το βοηθήσουν. Επιπλέον, κάποια από τα υιοθετημένα παιδιά έχουν τραύματα απόρριψης και εγκατάλειψης αλλά το νέο σταθερό και ζεστό οικογενειακό περιβάλλον να είναι αυτό που θα ανατρέψει τις αρνητικές πρώιμες εμπειρίες στη ζωή του παιδιού».
Ποια είναι η διαδικασία για τον ανάδοχο γονέα ή γονείς, δεδομένου ότι είναι εξαρχής ξεκάθαρο πως το παιδί θα βρίσκεται εκεί για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Υπάρχει και συναισθηματικό δέσιμο αλλά είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει αποχωρισμός;
«Μιλώντας για τα βασικά προσόντα που θα πρέπει να έχει ένα άτομο για να γίνει ανάδοχος γονέας δεν είναι άλλα από απόθεμα υπομονής, ψυχικής δύναμης και αγάπης. Η αναδοχή είναι μία διαδικασία στην οποία προχωράς συνειδητοποιημένος ότι το παιδί που αποφασίζεις να αγκαλιάσεις, να αγαπήσεις και να το κάνεις να νιώσει ξανά ότι είναι επιθυμητό και να πατήσει στα πόδια του, τις περισσότερες φορές δεν θα το έχεις για πάντα. Ακούγεται δύσκολο σε μία πρώτη αφήγηση, αλλά με αυτή του τη πράξη κάποιος έχει κερδίσει κάτι σπουδαίο. Με τον τρόπο αυτό μαθαίνεις στα παιδιά αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία την έννοια του όρου «Άνευ Όρων Αγάπη», δείχνεις έμπρακτα τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον, να τον αποδέχεσαι για αυτό ακριβώς που είναι και να μην περιμένεις κάτι παραπάνω από αυτόν. Όποιος άνθρωπος έχει τα παραπάνω προσόντα, ναι μπορεί να γίνει ανάδοχος γονέας κερδίζοντας πολλαπλάσια από αυτά που προσφέρει, γιατί κερδίζει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη ενός παιδιού, που ίσως μερικές φορές μπορεί να δυσκολεύεται να το εκφράσει, αλλά μέσα του πάντα θα το νιώθει και θα το συντροφεύουν για όλο το υπόλοιπο της ζωής του. Κερδίζει ακόμα ένα αγώνα άνισο και ίσως όχι τόσο δίκαιο, έναν αγώνα που αντίπαλοι είναι ένα παιδί και οι συνθήκες οι οποίες συντέλεσαν στη προσωρινή ή και μόνιμη κάποιες φορές απομάκρυνση του από την οικογένεια του. Τα κέρδη ενός τέτοιου αγώνα, αλήθεια, είναι κέρδη ανεκτίμητης και παντοτινής αξίας».
Μονογονεϊκή οικογένεια και υιοθεσία είτε άνδρας είτε γυναίκα. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Τι χρειάζεται να έχει αυτός ο γονέας υπόψιν του, είτε είναι άνδρας είτε γυναίκα
«Ναι, υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Ο μονογονέας που θα προβεί σε μία υιοθεσία σίγουρα αναλαμβάνει μόνος τους το βάρος που φέρει η φροντίδα και το μεγάλωμα ενός παιδιού, καθώς και αντιμετωπίζει ένα ευρύ φάσμα πιέσεων και δυνητικών προβλημάτων σε διάφορα επίπεδα, κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει και στις μονογονεϊκές οικογένειες που μεγαλώνουν τα βιολογικά παιδιά τους. Επομένως, πέραν των βασικών νομοθετικών προϋποθέσεων που θα πρέπει να έχει ένας μονογονέας που θα προχωρήσει σε υιοθεσία, θα πρέπει σίγουρα να έχει περίσσια αγάπη, υπομονή, επιμονή και αποδοχή για το παιδί που θα υιοθετήσει. Ωστόσο μπορούμε να βρούμε δίπλα μας αρκετούς γονείς οι οποίοι είναι πραγματικά λαμπρά παραδείγματα καθώς τα βγάζουν πέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Τι γίνεται στις περιπτώσεις που ένα παιδί μεγαλώνει με γονέα που έχει σύντροφο του ίδιου φύλου. Ποια η προετοιμασία εκεί και πώς το εξηγούμε στο παιδί. Το νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει υιοθεσία από κοινού στα ομόφυλα ζευγάρια, γιατί το σύμφωνο συμβίωσης δεν αναγνωρίζεται για την υιοθεσία –ούτε στους ετερόφυλους, ωστόσο κάποιος ομοφυλόφιλος μπορεί κάποιος να υιοθετήσει μόνος του
«Ναι σύμφωνα με το νομικό καθεστώς δεν τέθηκε ρητή πρόβλεψη για κοινή υιοθεσία από μέρη συμφώνου συμβίωσης. Υποστηρίζεται βέβαια και η άποψη ότι οι ρυθμίσεις του ΑΚ για την υιοθεσία από συζύγους εφαρμόζονται αναλογικά και στα μέρη συμφώνου συμβίωσης. Σε κάθε περίπτωση, έκαστο μέρος του συμφώνου συμβίωσης μπορεί να υιοθετήσει ως μεμονωμένο πρόσωπο. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε σε ότι αναφορά τα ομόφυλα ζευγάρια είναι ότι μελέτες που έγιναν σε παιδιά και σε εφήβους με γονείς του ίδιου φύλου, έδειξαν ότι η ανάπτυξη της ταυτότητας φύλου ακολουθεί το συνηθισμένο μοτίβο, όπως η ανάπτυξη όλων των παιδιών με τα παιδιά να δηλώνουν ευχαριστημένα με το φύλο τους, χωρίς να εκφράζουν δυσαρέσκεια. Καταλαβαίνετε όμως ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα που απαιτεί εκτενή ανάλυση και συζήτηση. Στο ερώτημα που τίθεται συχνά σε δημοσίους διάλογους, για το εάν είναι προτιμότερο ένα παιδί να μεγαλώνει σε ίδρυμα ή με ομόφυλα ζευγάρια μπορούμε να πούμε, ότι οι γονείς του ίδιου φύλου μαζί με τους γονείς του αντίθετου φύλου αναλαμβάνουν να μεγαλώσουν και να διαπαιδαγωγήσουν ένα παιδί με τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει ένας καλός γονέας, ανεξαρτήτως φύλου. Αυτό που βλάπτει τα παιδιά περισσότερο από κάθε τι είναι μια κοινωνία που δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα και υπακούει τυφλά σε κανονικότητες και στερεότυπα».
Σύντομο Βιογραφικό:
Η Μαίρη Καλύβα είναι Συστημική Οικογενειακή Θεραπεύτρια. Αφού σπούδασε και αποφοίτησε από το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο ΤΕΙ Πατρών, εκπαιδεύτηκε στη Συστημική Οικογενειακή Θεραπεία στην Εταιρεία Συστημικής Θεραπείας Και Παρέμβασης Σε Άτομα, Οικογένειες Και Ευρύτερα Συστήματα (ΕΣΥΘΕΠΑΣ).Επιπλέον, παρακολούθησε επιμορφώσεις που αφορούν παιδιά, ενήλικες και οικογένειες ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλά σεμινάρια και ομιλίες για τις πρώτες βοήθειες ψυχικής υγείας, την παιδική κακοποίηση, την αποκατάσταση του ψυχικού τραύματος, το σχολικό εκφοβισμό και τη διαχείριση του πένθους. Έχοντας εργασιακή εμπειρία με οικογένειες αλλά και με ομάδες ατόμων με σοβαρές ψυχικές νόσους, δημιούργησε τον προσωπικό της επαγγελματικό χώρο στη Πάτρα, όπου συνεργάζεται με παιδιά, εφήβους, ενήλικες, ζευγάρια και οικογένειες.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
