Λεπάντο: Μια μεγάλη Ναυμαχία σε μια μικρή "λεκάνη"- Αλλού έγινε, άλλοι κόβουν "κορδέλες" και η Πάτρα "δεν άκουσε"

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου έλαβε χώρα στις 7 Οκτωβρίου του 1571 μεταξύ αφενός των ενωμένων στόλων της Ισπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, των Ιπποτών της Μάλτας, του δουκάτου της Σαβοΐας, του δουκάτου του Ουρμπίνο, του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης και του Πάπα υπό την ονομασία Lega Santa και του ενιαίου στόλου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Ναυμαχία, μια από τις μεγαλύτερες στη ιστορία του κόσμου, έγινε στην είσοδο του Πατραϊκού Κόλπου -κοντά στις νήσους νότιες Εχινάδες και στο Ακρωτήριο Σκρόφα.

Η ονομασία της, προήλθε όχι από την πόλη της Ναυπάκτου, αλλά από την ονομασία του Κόλπου που έγινε η ναυμαχία, επειδή τότε ολόκληρος ο Κόλπος ονομαζόταν από τους Ενετούς "Κόλπος της Ναυπάκτου". Οι Δυτικοί ιστορικοί χρησιμοποιούν την ονομασία Ναυμαχία του Λεπάντο από το μεσαιωνικό όνομα της πόλης.

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου μεταξύ των συνασπισμένων δυνάμεων της Δύσης και των Οθωμανών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της πρώιμης νεότερης περιόδου.

Ήταν η τελευταία μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Καθολικής Χριστιανικής Δύσης και του  Ισλάμ.

Όπως είπε και η Υπουργός Πολιτισμού, η κ. Μενδώνη, κατά τα εγκαίνια της έκθεσης εν Αθήναις, η μέγιστη συμβολή της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, όπως διέγνωσε με τη διορατικότητά του ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες, έγκειτο στο γεγονός ότι «την ημέρα εκείνη διαλύθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο η μέχρι τότε υφιστάμενη πεποίθηση ότι οι Τούρκοι ήταν στη θάλασσα αήττητοι. Και αυτή ήταν μια μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον».

Και ένα σαφές μήνυμα για την Τουρκία στις μέρες μας, θα συμπληρώσουμε εμείς.

Αυτά για την ιστορία. Η οποία επέλεξε την περιοχή για να γράψει ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαιά της.

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι σαφές. Η ιστορία επέλεξε την περιοχή. Η περιοχή τι κάνει για να εκμεταλλευτεί την ιστορία;

‘Εκπληκτοι παρακολουθούμε για άλλη μια φορά το υδροκέφαλο κέντρο να παίρνει πάνω του και τον εορτασμό των 450 χρόνων από τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, να εγκαινιάζει εκθέσεις στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο υπό την αιγίδα της  Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, να συγκεντρώνει για άλλη μια φορά τα φώτα σαν η χώρα να περιστρέφεται γύρω από το λεκανοπέδιο και η περιφέρεια να αποτελεί τον θεατή των κεντρομόλων δυνάμεων που οδηγούν τα πάντα στο κράτος των Αθηνών.

Την ίδια ώρα που αναμασάμε στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας ξύλινες  ατάκες περί των αιτιών της αναπτυξιακής υστέρησης έναντι του ανατολικού και του βόρειου άξονα, δεν έχουμε καταφέρει να πράξουμε το στοιχειώδες: να εκμεταλλευτούμε- έστω- τα ιστορικά μας προνόμια ώστε να αναδείξουμε δράσεις και να θεσμοθετήσουμε εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας και διεθνούς ενδιαφέροντος οι οποίες είναι δυνατόν να καταστήσουν την περιοχή επίκεντρο και προορισμό.

Στα 450 χρόνια από τη Ναυμαχία η οποία διεξήχθη στην είσοδο του Πατραϊκού, η Αθήνα κόβει κορδέλες και η Δυτική Ελλάδα παρακολουθεί αμήχανη.

Εκδηλώσεις αποσπασματικές θα γίνουν στην Αιτωλοακαρνανία από όσο είμαστε σε θέση να  γνωρίζουμε από τους εκεί Δήμους. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στην Κεφαλονιά. Αποσπασματικά, σε μικρή ακτίνα και σε μικρό μέγεθος.

Μια μεγάλη Ναυμαχία, σε μια μικρή «λεκάνη».

Αυτή που απέχει εν τω μεταξύ  παταγωδώς όλα αυτά τα χρόνια έστω και από αυτή την προσπάθεια της μικρής κλίμακας και της ελάχιστης επίδειξης ένδιαφέροντος, είναι η Αχαΐα. Είναι η Πάτρα.

Σαν να μην την αφορά. Σαν να μην έχει λόγο να διεκδικήσει τον αναφερόμενο κατά τις προεκλογικές περιόδους όρο του μητροπολιτικού κέντρου. Σαν να είναι ένα μικρό γαλατικό χωριό αποκομμένο από τον περιβάλλοντα πολιτιστικό και ιστορικό χώρο.

Αρνείται η Πάτρα να «συνομιλήσει» με τις άλλες περιοχές, ακόμη και με αυτές που λόγω της γέφυρας αποτελούν πλέον κάτι σαν προέκταση του πολεοδομικού ιστού της. Αρνείται να γίνει καθοδηγητής μιας ανάπτυξης που μπορεί να την έχει στο επίκεντρο.

Αρνείται επί της ουσίας τον ρόλο της. Και κάποια μέρα θα ανακαλύψει ότι το τρένο έχει φύγει.

Θα είναι η στιγμή, που θα ξιφουλκούμε ξανά για αυτούς που έδωσαν το οκ για το… δρομολόγιο και αυτούς που δεν μπήκαν μπροστά από το πρώτο βαγόνι να εμποδίσουν την αναχώρηση.

Και δεν θα είναι η πρώτη φορά.