Πάτρα: Πήρε εξιτήριο και πέθανε- Στα δικαστήρια υπόθεση 16χρονου ασθενούς

Η υπόθεση της αποζημίωσης των οικείων 16χρονου ο οποίος είχε λάβει εξιτήριο παρά το γεγονός ότι έπασχε από οξεία γαστρεντερίτιδα και εγκεφαλίτιδα, επιστρέφει στο Εφετείο των Πατρών, προκειμένου να επανεξεταστούν οι αποφάσεις για το προσωπικό του νοσοκομείου που υπέγραψε για την έξοδό του.

Στις 15 Νοεμβρίου 2003 ο 16χρόνος πήγε σε κρατικό νοσοκομείο και οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι έπασχε από γαστρεντερίτιδα και αποφάσισαν την εισαγωγή του. Κατά τη δεύτερη ημέρας το μεσημέρι εμφανίστηκαν έντονες διαταραχές και την τρίτη ημέρα περιήλθε σε κωματώδη κατάσταση.
Το μεσημέρι οι γιατροί του έδωσαν εξιτήριο, με διάγνωση για οξεία γαστρεντερίτιδα, αφυδάτωση, διαταραχές συμπεριφοράς και ταχυκαρδία καθώς όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις, θεωρήθηκε ότι «το περιβάλλον του σπιτιού θα δράσει θεραπευτικά».
Όταν, ο 16χρόνος επέστρεψε σπίτι του, λίγες ώρες μετά απεβίωσε. Η σορός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και επειδή δεν υπήρχε ιατροδικαστής, ο γιατρός του νοσοκομείο έκανε την νεκροψία, διέγνωσε εγκεφαλίτιδα και πνευμονική εμβολή.

Οι γιατροί απαλλάχτηκαν από τα ποινικά δικαστήρια και οι συγγενείς του 16χρόνου προσέφυγαν στην Διοικητική Δικαιοσύνη διεκδικώντας αποζημίωση για την ηθική βλάβη.

Από το Διοικητικό Εφετείο Πατρών, μετά από ένταση, επιδικάστηκε τελικά αποζημίωση 260 χιλ. ευρώ στους οικείους του 16χρονου οι οποίοι κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτηση με την οποία ζητούσαν να αναιρεθεί η αθωωτική εφετειακή απόφαση και στο ποινικό της σκέλος.
Το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου και εισηγήτρια την πάρεδρο Χαρίκλεια Χαραλαμπίδη, αποφάνθηκε ότι το εξιτήριο που δόθηκε στον 16χρόνο, ήταν παράνομη ιατρική πράξη.

Το ΣτΕ με την πρωτοποριακή απόφασή του οριοθέτησε τους κανόνες κάτω από τους οποίους είναι επιτρεπτή η έκδοση εξιτηρίου ενώ παράλληλα καθόρισε ιατρικές πράξεις και ενέργειες που πρέπει προηγηθούν πριν την έκδοση του.

Σύμφωνα με την νομοθεσία, υπογραμμίζουν οι δικαστές του ΣτΕ, συνιστούν γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, μεταξύ των άλλων, η λήψη πλήρους ιστορικού του ασθενούς από τον θεράποντα ιατρό, μη δυνάμενου να γνωρίζει ποιες είναι οι κρίσιμες από ιατρική άποψη πληροφορίες, περαιτέρω δε, η διενέργεια όλων των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων μέχρι να καταστεί εφικτή η εκ μέρους του τεκμηριωμένη και σαφής διάγνωση.
Τέλος, οι σύμβουλοι Επικρατείας, έκριναν ότι δεν είναι νόμιμη η κρίση του Διοικητικού Εφετείου ότι η έκδοση εξιτηρίου από τους ιατρούς του νοσοκομείου ήταν ιατρική πράξη σύμφωνη με τις θεμελιώδεις αρχές της επιστήμης. Για το λόγο αυτό αναίρεσε το ΣτΕ την εφετειακή απόφαση και ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο για νέα κρίση.

Πηγή: Εφ, Πελοπόννησος