Ο Τομ Χανκς πλάθει έναν ευγενή & ανθρώπινο "παραμυθά", τον Φρεντ Ρότζερς - Προβάλλεται στο σινε Κάστρο στο Ρίο

O 64χρονος Τομ Χανκς μας έχει συνηθίσει πάντα σε αξιοπρόσεκτες ερμηνείες. Δεν είναι τυχαίο ότι κατέχει 2 Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου που μάλιστα τα κέρδισε σε δύο συνεχόμενες χρονιές, το 1994 για το δράμα «Φιλαδέλφεια» και το 1995 για το «Φόρεστ Γκαμπ».

Ο πιο τελευταίος του ρόλος στο φιλμ της Μαριέλ Χέλερ «A Beautiful Day in the Neighborhood – Ένας Υπέροχος Γείτονας» είναι ενός υπαρκτού προσώπου, του πιο αγαπητού παρουσιαστή παιδικών προγραμμάτων στην Αμερικανική τηλεόραση, του αείμνηστου Φρεντ Ρότζερς (1928-2003) και πραγματικά ο Τομ Χανκς πετυχαίνει να μπει εντελώς μέσα στον χαρακτήρα του και να πλάσει έναν πειστικότατο Φρεντ Ρότζερς, μειλίχιο, με αργή προφορά, ευγενή που ξέρει να ελέγχει το θυμό του, που σέβεται τον συνομιλητή του και που βγάζει πάντα αναμνηστικές φωτογραφίες από τα πρόσωπα που συναντά και γνωρίζει για να τις δείχνει στην σύζυγο του. Μοιάζει ο κ. Τέλειος και η ταινία δεν μας χαλάει αυτήν την γενική εντύπωση αν και γνωρίζουμε, πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει έστω ένα ελάττωμα. Ωστόσο ο Φρεντ Ρότζερς που είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα δεν τον γνωρίζαμε (εμείς εδώ είχαμε τους δικούς μας «παραμυθάδες» και παρουσιαστές παιδικών προγραμμάτων, από την αγαπημένη Θεία Λένα-Αντιγόνη Μεταξά και τον Νίκο Πιλάβιο έως τον Χρήστο Δημόπουλο) παραδέχεται σε μία στιγμή στο φιλμ, πως είχε κι αυτός τα θέματα του με την ανατροφή των παιδιών του, των δύο γιων του, εκ των οποίων ο ένας ήταν εσωστρεφής και δεν ήθελε να μιλάει για τον πατέρα του.

Το σενάριο της ταινίας που είχε εμπορική απήχηση (οι εισπράξεις έφτασαν τα 68 εκατ. δολάρια) βασίστηκε σ’ ένα εξαιρετικό άρθρο – προφίλ του Φρεντ Ρότζερς με τίτλο «Can You Say...Hero?»  από τον Τom Junod που μπήκε εξώφυλλο στο περιοδικό Esquire, στο τεύχος του Νοεμβρίου 1998.

Το ενδιαφέρον στοιχείο του φιλμ είναι πως παρότι έχει για κεντρικό πρόσωπο τον Φρεντ Ρότζερς (στους τίτλους τέλους θα δείτε και τον πραγματικό Ρότζερς που καταγόταν από το Πίτσμπουργκ) εν τούτοις ρίχνει το βάρος του και στον ρόλο του δημοσιογράφου Λόιντ Βόγκελ (το ρόλο ερμηνεύει ο πολύ καλός Βρετανός ηθοποιός Μάθιου Ρις) και στην προβληματική σχέση με τον πατέρα του (στο ρόλο ο Κρις Κούπερ). Ο Βόγκελ ξεκινά ανόρεχτα και χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον να συναντήσει τον Φρεντ Ρότζερς και στην πορεία όλα θα ανατραπούν με την ειλικρινή και ανθρώπινη προσέγγιση του Ρότζερς που αντιλαμβάνεται τα προβλήματα του συνομιλητή του και θέλει με ένα διακριτικό και μη προσβλητικό τρόπο να τον βοηθήσει.

Στην ταινία της Μαριέλ Χέλερ δεν λειτουργούν η αλήθεια είναι, όλα στην εντέλεια. Για παράδειγμα μία σκηνή ονείρου του Βόγκελ μοιάζει λίγο ασυντόνιστη. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που πραγματικά σου κάνουν κόμπο την καρδιά. Ο Ρότζερς όπως τον μαθαίνουμε μέσα από την σκιαγράφηση που έκανε εξαιρετικά ο Τομ Χανκς, ήταν ένας άνθρωπος που θυμόταν πως κάποτε ήταν και ο ίδιος παιδί. Τον ακούμε να λέει όμορφες ατάκες πως «αν σήμερα ζούσε η μητέρα σου θα ήταν περήφανη για τον γιο της που έγινε ένας μεγάλος άνδρας» ή «ας κρατήσουμε ένα λεπτό σιωπή για όσους μας αγαπούν που υπάρχουμε».

Ο Φρεντ Ρότζερς μπορεί να έμοιαζε ίσως και λίγο βαρετός μέσα στο σκηνικό αυτό με τις παιδικές ιστορίες του ή τις κούκλες στις οποίες χάριζε τη φωνή του όπως ένας λούτρινος ασβός ή ένας βασιλιάς αλλά μπόρεσε μέσα από τα προγράμματα του που αγάπησαν όλοι οι Αμερικάνοι, να μιλήσει ακόμα και για θέματα ταμπού για τα μικρά παιδιά όπως το διαζύγιο ή ο θάνατος. Και τι όμορφη η σκηνή με τον Τζέρι Βόγκελ (Κρις Κούπερ) στο κρεβάτι στα τελευταία του, περιτριγυρισμένος από την οικογένεια του, την οποία επισκέπτεται έξαφνα ο Φρεντ Ρότζερς και κάτι λέει ψιθυριστά στο αυτί του ετοιμοθάνατου πατέρα Τζέρι.

Η αλήθεια είναι πως για όλους μας τα παιδικά προγράμματα κρατούν μία περίοπτη θέση στην ψυχή μας, είναι η αγνότητα μας που δεν χάθηκε στο διάβα του χρόνου και ο Φρεντ Ρότζερς τόσο όμορφα ερμηνευμένος από τον Τομ Χανκς μοιάζει να κέρδισε την αιώνια αγάπη και μνήμη ακριβώς γιατί κατάφερε σε κάθε στιγμή θυμού να την προσπερνά με μία δεύτερη σκέψη και παίζοντας δυνατά όλες τις χαμηλές νότες στο πιάνο, και γιατί μπόλιασε θέματα των μεγάλων και αδυναμίες και προβλήματα με μία αγνή, γλυκιά ματιά στο μυαλουδάκι των παιδιών.

Επίσης γιατί κατάλαβε πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε και τις καλές και τις κακές μας στιγμές, μπορούμε να είμαστε καλοί και δίκαιοι και κάποιες άλλες όχι και τόσο καλοί.

Για την ταινία αυτή ο Τομ Χανκς κέρδισε δικαίως υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερου β’ ανδρικού ρόλου αλλά έχασε από τον Μπραντ Πιτ του «Κάποτε…στο Χόλυγουντ».

Η ταινία «Ένας Υπέροχος Γείτονας» προβλήθηκε για μία εβδομάδα στα Odeon Veso Mare και τώρα έως και την Κυριακή 12/7 παίζεται στο θερινό σινε-Κάστρο στο Ρίο, στις 22.00.  

Διάρκεια: 109 λεπτά.

Ο Τομ Χανκς έχει και μία ακόμα νέα ταινία, το «Greyhound», μία πολεμική, δραματική ταινία σε σκηνοθεσία  Άαρον Σνάιντερ όπου υποδύεται έναν διοικητή του Αμερικανικού ναυτικού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πρώτη του αποστολή στον Ατλαντικό εν έτει 1942. Το σενάριο του «Greyhound» που μάλιστα έγραψε ο ίδιος ο Τομ Χανκς, έχει βασιστεί στο βιβλίο «The Good Shepherd – Ο Καλός Ποιμένας» του C. S. Forester που πρωτοκυκλοφόρησε το 1955 (βγήκε και πρόσφατα από τις εκδόσεις «Οξύ» με εξώφυλλο τον Τομ Χανκς).

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ