Στην πιο συγκινητική παράσταση της χρονιάς η Αιγιώτισσα χορογράφος Παναγιώτα Καλλιμάνη

Στο site του Εθνικού Θεάτρου διαβάσαμε:

Το ανθρώπινο σώμα σε αναζήτηση των ορίων του. Η μάχη της αντοχής ενάντια στην εξάντληση όταν ο χρόνος θέτει δικά του όρια. Οκτώ ηθοποιοί «κάποιας ηλικίας», οκτώ σώματα που φέρουν το φορτίο του γήρατος, καταβάλλουν προσπάθεια να σταθούν… επί σκηνής.

Τέσσερα ζευγάρια καλούνται να χορεύουν ασταμάτητα σ’ έναν μαραθώνιο χορού, όπως συμβαίνει στο κινηματογραφικό έργο του Sydney Pollack με τίτλο «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν» του 1969, μια ταινία για την απάνθρωπη διαδικασία των μαραθωνίων χορού κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες του οικονομικού κραχ. Εξαντλημένα πλάσματα μέσα σε έναν «γαλήνιο» κήπο, όπως τα άλογα μέσα σε περιφραγμένο χώρο. Πηγή έμπνευσης επίσης η ταινία του Michael Haneke «Αγάπη» του 2012, που βασίζεται στη σχέση ενός αγαπημένου ζευγαριού το οποίο παρακολουθεί την κοινή του ζωή να καταρρέει όσο πλησιάζει ο μεγάλος αποχωρισμός.

Η παράσταση “Allez viens…” γεννιέται με τη δημιουργική συμμετοχή των ηθοποιών κατά τη διάρκεια των προβών, μέσα από δικούς τους αυτοσχεδιασμούς. Ο λόγος απουσιάζει και πρωταγωνιστεί η κίνηση. Μαζί της ο ήχος, τόσο της μουσικής, όσο ο ήχος που παράγεται από τα σώματα που βρίσκονται σε κίνηση. Ο χορός υπό τη σκοπιά της εξάντλησης, της αντοχής, της επανάληψης, καθώς και το πέρασμα του πραγματικού σκηνικού χρόνου που λειτουργεί καθοριστικά, αντικαθιστούν τον λόγο. Με μια χορογραφία που δανείζεται στοιχεία ελεύθερα από τις αναφορές της μετατρέπει τη σκηνή και τον αγώνα των σωμάτων σε πρίσμα που θα της επιτρέψει να προσεγγίσει την απελπισία μιας κοινωνίας και το αίσθημα που προκαλείται από την εξουθένωση, την προδοσία, τη ματαιότητα.