Γιώργος Κοτοπούλης: Υπήρξαν επιχειρηματίες που έφτιαχναν καταστήματα για να βγάλουν γκόμενα!-Συνέντευξη"ποταμός" στο thebest.gr

Ο Γιώργος Κοτοπούλης μιλά για όλα στο thebest.gr. Για τη νύχτα, για την Πάτρα για τη Δημοτική Αρχή, για τον Γιάννη Δημαρά, για τους μπράβους και τα κυκλώματα

Μιλά ακόμη για τους κακούς επιχειρηματίες που άνοιγαν καταστήματα για να πετύχουν κοινωνική καταξίωση και για να "χτυπήσουν καμία γκόμενα" για τα καφέ που μετατρέπονται σε κέντρα διασκέδασης. Λέει τι τον "πληγώνει στην Ελλάδα" τι τον "λαβώνει" στην Πάτρα

Θυμάται ακόμη τη βραδιά που υπέστη πρόβλημα υγείας και εξομολογείται  οτι το μόνο πράγμα που σκέφτηκε ήταν τα παιδιά του.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Απευθυνόμαστε σε έναν επειχειρηματία με πολλά χρόνια στη νύχτα. Δεν θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε από τη διασκέδαση. Υπάρχει άρα διασκέδαση σε περίοδο κρίσης;

Αυτός που κάνει καλά τη δουλειά του, στην κρίση μετράει και μετριέται. Η κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για αυτούς που πατούν καλά στα πόδια τους, που πιστεύουν στο επάγγελμά τους, που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Γιατί στην κρίση αυτός που έχει να διαθέσει Χ ευρώ, θα τα διαθέσει εκεί που πραγματικά θα πάρει παροχή υπηρεσιών και θα περάσει καλά.

Επειδή μιλάμε για επιχειρηματικότητα, γιατί η διασκέδαση είναι μία βιομηχανία. Αισθάνεσθαι οτι το Κράτος και η πόλη είναι στο πλευρό του επιχειρηματία;

Το κράτος κινείται ακριβώς ανάποδα, η πόλη επίσης. Αντί να βοηθήσει τους επιχειρηματίες και αυτή την επιχειρηματικότητα που έχει θέσεις εργασίας και κάνει κύκλο εργασιών, την πολεμάει και είναι εχθρός της. Αντί το Κράτος να στηρίζει αυτή τη πολύ μεγάλη βιομηχανία που λέγεται παροχή υπηρεσιών, την πολεμά και αυτό είναι το μεγάλο λάθος που κάνει, είτε αυτό λέγεται ΦΠΑ 23% στον καφέ, στο γλυκό, είτε λέγεται πρόστιμα και προσαυξήσεις.

Υπάρχει επόμενη μέρα για τα καταστήματα εστίασης και αναψυχής;

Η εκτίμησή μου είναι πως δεν υπάρχει επόμενη ημέρα με τη μορφή που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. Όμως θα επιζήσουν και θα επιβιώσουν αυτοί που πατούν καλά στα πόδια τους, αυτοί που δεν χρωστούν. Αυτοί που έχουν καθαρό πρόσωπο, αυτοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν

Πώς εξηγείτε όμως το φαινόμενο, οτι σε μία περίοδο σκληρής οικονομικής κρίσης, "ξεπηδούν" συνεχώς επιχειρήσεις εστίασης ή καφέ; Φυσικά και είναι καλό να δημιουργούνται νέες επιχειρήσεις Δεν είναι όμως τουλάχιστον παράδοξο σε σχέση με τα δεδομένα;

Συμβαίνει οτι αυτοί που ανοίγουν νέα μαγαζιά, δεν έχουν το know how, δεν γνωρίζουν το κόστος του φαγητού και το κόστος του ποτού γιατί με τις τιμές που επικρατούν σήμερα στην αγορά, με τους φόρους που επιβάλλονται δεν προκύπτει οτι μπορούν να πάρουν τα χρήματα που επένδυσαν πίσω. Και αν ενδεχομένως έχουν πάρει δάνειο και αν χρωστοούν χρήματα, από την είσπραξη είναι πολύ δύσκολο να τα αποπληρώσουν

Ας μιλήσουμε κύριε Κοτοπούλη με ονοματεπώνυμα: Γιάννης Δημαράς

Ανύπαρκτος

Όμως ήσασταν από εκείνους που τον στήριξαν όταν ήταν υποψήφιος Δήμαρχος

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου στήριξα κάποιο υποψήφιο Δήμαρχο και το έκανα για τον Γιάννη Δημαρά και αντί να δει πώς μπορεί να γίνει καλύτερη η πόλη μας, τον μεγαλύτερο πόλεμο τον έκανε στα μαγαζιά τα δικά μας. Λυπάμαι

Ξαναγυρίζουμε στη διασκέδαση. Η νύχτα του 2012, έχει έστω και κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τη νύχτα του 1993 ή του 2003;

Δεν έχει καμία σχέση η νύχτα πλέον με εκείνες τις εποχές. Έχει τελειώσει. Για παράδειγμα τα κέντρα διασκέδασης λειτουργούν πλέον την Παρασκευή και το Σάββατο. Την Παρασκευή υπολειτουργούν και το Σάββατο απλώς "τη βγάζουν"

Αυτό που η Ελλάδα πουλούσε και ήταν διασκέδαση αντί να το στηρίξουν και να το αναδείξουν γιατί είναι αυτό που δεν έχουν οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλλοι, το διέλυσαν.

Αυτό όμως που συνέβαινε, να πηγαίνει ο Έλληνας στα μπουζούκια, να τα σπάει και να πετάει λουλούδια ήταν μία κατάσταση αληθινή ή επίπλαστη; Γιατί σήμερα δεν τολμάει κανείς να το κάνει γιατί οι υπόλοιποι θα τον βλέπουν με "μισό μάτι"

Ήταν μία ψεύτικη κατάσταση, ήταν κάτι που δεν συνέβαινε πουθενά στον κόσμο και δυστυχώς συνέβαινε στη χώρα μου. Τα λουλούδια δεν τα πετούν ούτε τα πατούν. Τα λουλούδια τα προσφέρουν.

Απαγορεύεται να πατάμε τα λουλούδια, απαγορεύεται να ανοίγουμε σαμπάνιες χωρίς να τις πίνουμε και απαγορεύεται όλο αυτό να το κάνουμε χωρίς να υπάρχει λόγος.

Αν υπάρχει μία γιορτή, αν κλείσαμε μία μεγάλη δουλειά και πρέπει να το γιορτάζουμε, ενδεχομένως να το κάνουμε. Αλλά όταν το κάναμε απλά έτσι μέσα στην καθημερινότητα, είναι πολύ μεγάλο λάθος. Και αυτό το πληρώνουμε σήμερα

Υπήρξαν άνθρωποι δηλαδή που δημιουργούσαν σαματά στη νύχτα απλώς για να φαίνονται;

Αυτό γινόταν. Εμφανίζονταν άνθρωποι που έκαναν "φασαρίες" και "ζημιές", πλήρωναν λογαριασμούς παρανοϊκούς απλώς για να φαίνονται. Αυτό ήταν μεγάλο λάθος και δεν συνέβαινε πουθενά στον κόσμο, παρά μόνο στη χώρα μας και ήταν δεδομένο οτι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει.

Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διασκεδάσουν πραγματικά;

Σήμερα, πίνουμε τον καφέ μας, τρώμε ένα καλό φαγητό, πίνουμε ένα κρασί και γίναμε ευρωπαίοι. Το φαινόμενο να πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί, να ανοίγουμε μπουκάλια ουίσκυ να ανοίγουμε σαμπάνιες έχει πια τελειώσει. Αφού γίναμε Ευρώπη έπρεπε να τελειώσει

Ναι αλλά τι πρέπει να κάνει ένας για να διασκεδάσει έτσι όπως λέτε, αλλά να διατηρήσει και το Ελληνικό του ταπεραμέντο;

Θα πρέπει να σκέφτεται οτι τα λεφτά που δίνει, με τον τρόπο που θέλει να διασκεδάσει, να πιάσουν τόπο. Αυτό που γινόταν μέχρι τώρα ήταν λάθος.  Το ταπεραμέντο του Έλληνα, ήταν αυτό που ήταν αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς οι καταστάσεις πλέον δεν το επιτρέπουν.

Η κυκλοφορία "ψεύτικου" χρήματος, βοήθησε ανθρώπους που παρεπιδημούσαν στη νύχτα να εκμεταλλευτούν καταστάσεις; Αναφερόμαστε για παράδειγμα στους μπράβους. Αυτό λειτούργησε στο παρελθόν και αλήθεια, σήμερα υπάρχουν μπράβοι;

Σήμερα όχι. Λειτούργησε στο παρελθόν γιατί το επέτρεψε το τοπίο. Σήμερα δεν υπάρχουν μπράβοι, γιατί για να υπάρξουν θα πρέπει να έχουν κάτι να προστατέψουν. Υπήρξαν στο παρελθόν γιατί η διαδικασία ήταν αυτή. Η ανάγκη δηλαδή του κόσμου που νόμιζε οτι έχει λεφτά και θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο τραπέζι, να πληρώσει το λογαριασμό ή να μην τον πληρώσει, να πάρει την τάδε γυναίκα να κάνει το συγκεκριμένο τραγούδι παραγγελία.

Για να γίνουν όλα αυτά έπρεπε κάποιος να προστατεύει την επιχείρηση. Ποιός να την προστάτευε; Η Αστυνομία;  Δηλαδή να φωνάξει ο επιχειρηματίας την Αστυνομία και να πει "ξέρετε έχουμε έναν κύριο που δεν πληρώνει το λογαριασμό;"

Έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες να "τρυπώσουν" οι μπράβοι. Σήμερα δεν υπάρχει τοπίο, αφού δεν υπάρχει αντικείμενο

Βρεθήκατε ποτέ σε δύσκολη θέση απέναντι σε αυτά τα κυκλώματα;

Πολλές φορές. Αλλά ήμουν πολύ τυχερός γιατί λόγω των πολλών χρόνων που κάνω αυτή τη δουλειά και των επίσης πολλών χρόνων που την έκανε ο πατέρας μου υπήρχε από τον υπόκοσμο σεβασμός. Σεβάστηκαν τα χρόνια, την εμπειρία και το αντικείμενο της δουλειάς μου

Αυτό βέβαια δεν συνέβη με άλλους συναδέλφους σας που έπεσαν στα δίχτυα τέτοιων κυκλωμάτων.

Οι άλλοι που έκαναν αυτή τη δουλειά, την έκαναν τυχαία και ευκαιριακά. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς το έκανε το επάγγελμα, χωρίς να ξέρει γιατί το κάνει. Ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς έφτιχανε μαγαζιά για να λέγεται επιχειρηματίας η ...για να βρει καμία γκόμενα. Αυτό ήταν το θέμα τους. Άνοιγαν τα μαγαζιά και τα ανοίγουν ακόμη, νομίζοντας οτι μέσα από αυτό το μαγαζί θα λέγεται επιχειρηματίας, ή θα έχει κοινωνική καταξίωση Αυτοί δεν έχουν κάνει ποτέ στην μπάρα, δεν έχουν κάνει σερβιτόροι ή μάγειροι και αν τους κάνεις βασικές ερωτήσεις για τοκόστος των προϊόντων που πωλούν, δεν το γνωρίζουν. Είναι σαν να μην ξέρει ένας μηχανικός  που φτιάχνει μία πολυκατοικία, πόσο κάνουν τα μπετά και να μην ξέρει

Πάμε λίγο στη μουσική. Σήμερα προσέχει ένας επιχειρηματίας τη μουσική που βάζει στο κατάστημά του; Ενδιαφέρεται, ή βάζει ένα ραδιοφωνικό σταθμό, απλά γιανα ακούγεται κάτι στον αέρα

Δυστυχώς αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Κάποιοι συνάδελφοί μου, ανοίγουν μαγαζιά με προδιαγραφές και μετά από λίγο αρχίζουν γτα βάζουν τσιφτετέλια και κλαρίνα μέσα στα μπαρ, ή άλλοι να κάνουν τροποποίηση μίας καφετέριας να την κάνουν κέντρο διασκέδασης και να παίζουν αυτές τις μουσικές. Δυστυχώς αυτό το αντικείμενο είναι για άλλο τομέα, δηλαδή των κέντρων διασκέδασης

Απαντήστε μου μονολεκτικά: Πάτρα και αύριο

Αυτοί που πατούν στα πόδια τους και πιστεύουν σε ότι κάνουν θα τα καταφέρουν με οποιαδήποτε κρίση. Γι' αυτούς που χρωστούν και "κάρφωναν" τον κόσμο δεν θα υπάρχει δυστυχώς αύριο.

Ελλάδα και αύριο;

Στεναχωριέμαι και λυπάμαι για τη χώρα μου γιατί δεν έφτιαξε τις υποδομές για να στηρίξει την παροχή υπηρεσιών

Ένα τελευταίο ερώτημα καθαρά προσωπικό. Πριν από μερικές μέρες αντιμετωπίσατε ένα πρόβλημα υγείας. Τι σκέφτεται ένας άνθρωπος όταν μέσα σε λίγα λεπτά έχεινα κάνει με τη ζωή του;

Τα παιδιά του