Η δικαιοσύνη σε έκπτωση

Καθαρίστρια για παραποίηση απολυτηρίου δημοτικού με σκοπό τον διορισμό στο δημόσιο:

Σε πρώτο βαθμό, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης για πλαστογραφία και απάτη.

Νίκος Γεωργιάδης πρώην βουλευτής, για την κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής:

Από το πλημμελειοδικείο καταδικάστηκε σε ποινή 28 μήνες με αναστολή.

45χρονος οδηγός που είχε συλληφθεί πολλές φορές για μέθη, σε κάποιο από τα ατυχήματα του, σκότωσε 22χρονο φοιτητή. Για το νόμο είναι πλημμέλημα το να σκοτώνεις άνθρωπο με το αυτοκίνητο και μάλιστα εν μέθη:

Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών συνολικά με τριετή αναστολή.

Ήδη με την πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας αυτές τις ποινές, ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας! Ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών, ούτε οι δικαστικοί που συνήθως πρώτο τους μέλημα είναι η διατήρηση του υψηλού μισθού, ούτε φυσικά και οι κυβερνήσεις. Οι τελευταίες, με κάθε τρόπο και μέσον προσπαθούν όταν έρθουν στα πράγματα να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα ευτράπελα με την πρώην πρόεδρο του Αρείου πάγου, κα Θάνου, η οποία όταν απέτυχε να παρατείνει την θητεία της, βρέθηκε προϊσταμένη στο Νομικό Γραφείο του κου Τσίπρα. Πως λοιπόν διασφαλίζεται η ανεξαρτησία του κορυφαίου θεσμού της χώρας με αυτές τις πρακτικές; Όταν ο πολίτης, που καθημερινά παλεύει για τον επιούσιο, βλέπει τα ξεδιάντροπα αυτά χαριεντίσματα μεταξύ νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, νιώθει το λιγότερο κορόιδο! Αυτομάτως χάνει την πίστη του σε ένα θεσμό κορυφαίο για  την λειτουργία της κοινωνίας μας, ενώ συνεπακόλουθα ψάχνει να στήσει την δική του άμυνα-απάντηση στο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του. Όλη αυτή η κατάσταση, έχει ως αποτέλεσμα πολίτης και κράτος να βρίσκονται σε μια συνεχή διαπάλη, η οποία καταλήγει στην στασιμότητα/αποδόμηση του κράτους και στη σημερινή κατάντια!

Αν κάτι ακόμα συνεπικουρεί την φθορά του θεσμού της δικαιοσύνης, είναι η πολυνομία. Είμαι πεπεισμένος, πως όλα αυτά τα χρόνια επίτηδες διατηρείται στην νομολογία μια κατάσταση χάους. Νόμοι οι οποίοι συμπληρώνονται από παραρτήματα των παραρτημάτων και προεδρικά διατάγματα, άλλοι που χρονολογούνται από τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα, ανούσιοι, παρωχημένοι και σε πολλές περιπτώσεις άδικοι. Η παθογένεια της πολυνομίας, δυστυχώς εδράζεται στην πράξη γέννησης του νεοελληνικού κράτους, όπου η δημιουργία της κρατικής μηχανής είχε κυρίως στόχο να αποτελέσει εργαλείο άσκησης πελατειακών σχέσεων με την εκτελεστική εξουσία, και όχι να έχει τον φυσικό της ρόλο, που δεν είναι άλλος, παρά αυτός της εξυπηρέτησης των πολιτών. Δεν είναι λίγες πλέον οι φωνές που ζητούν να γίνει σαρωτικό συμμάζεμα στους νόμους και να φτιαχτεί ένα «Τελικό Κείμενο», που θα ενσωματώνει όλες τις απαραίτητες κανονιστικές πράξεις, προκειμένου ο ενδιαφερόμενος πολίτης να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και να μην πελαγώνει σε ατελείωτα κείμενα που το ένα παραπέμπει στο άλλο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ από το 1776, που κηρύχθηκε η αμερικανική ανεξαρτησία, έως και σήμερα ψηφίστηκαν και ισχύουν μόνον δέκα φορολογικοί νόμοι.

Αντίθετα, στη χώρα μας, από το 1975 έως και σήμερα, ψηφίστηκαν τουλάχιστον 250 φορολογικά νομοθετήματα με άπειρες τροπολογίες διάσπαρτες σε διάφορους άλλους νόμους! Συνολικά από το 1975 έως σήμερα έχουν εκδοθεί σχεδόν 4.500 νόμοι, δηλαδή πάνω από 100 κάθε χρόνο, δηλαδή ένας νόμος κάθε 3 - 4 ημέρες!

Τα θύματα της παραπάνω κατάστασης που περιέγραψα, είναι η καθαρίστρια, ο 22χρονος φοιτητής και όλοι οι αδύναμοι αυτής της χώρας που θα έπρεπε η δικαιοσύνη να αποτελεί την δύναμη τους! Θα μπορούσα να μιλήσω και για τους υπόλοιπους θεσμούς της Ελλάδας οι οποίοι βρίσκονται σε πορεία παρακμής, όπως η παιδεία, η δημόσια διοίκηση, η αυτοδιοίκηση, αλλά από μόνοι τους αποτελούν μεγάλα κεφάλαια! Θα τελειώσω λέγοντας, πως σε μια χώρα όπου οι θεσμοί δεν λειτουργούν, δεν έχει καμία ελπίδα να προοδεύσει. Από το τέλμα που οδεύουμε δεν θα μας τραβήξει η εθνικιστική ρητορεία που αναπτύσσεται τελευταία, αλλά ο αλληλοσεβασμός, η σύνθεση, η αξιοκρατία και η υπευθυνότητα.

Υ.Γ. Σε καμία περίπτωση το άρθρο δεν υπονοεί ότι υπάρχει κάπου κακοδικία, ίσα ίσα στηλιτεύει τα αποτελέσματα που έχουν οι υπάρχοντες νόμοι στην απονομή δικαιοσύνης.

Ανδρέας Κοσμάτος, μαθηματικός

Υποψήφιος δ. σύμβουλος Δ. Πατρέων, με το «σπιράλ» του Πέτρου Ψωμά