Δεν χρειάζεσαι ντοκτορά στις διεθνείς σχέσεις για να καταλάβεις αν είναι καλή η συμφωνία για το «Σκοπιανό»

Δεν χρειάζεται να έχεις ντοκτορά στις διεθνείς σχέσεις και τις πολιτικές επιστήμες για να καταλάβεις ότι η συμφωνία για το «Σκοπιανό» είναι καλή (δεδομένων των συνθηκών) για την Ελλάδα. Το καταλαβαίνεις από τις σφοδρές αντιδράσεις στη γείτονα, το καταλαβαίνεις διαβάζοντας τον σοβαρό αντιπολιτευόμενο Τύπο εντός των τειχών, το καταλαβαίνεις ξεφυλλίζοντας τον Διεθνή Τύπο που σύσσωμος κάνει λόγο για μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας.

Είναι αυτή μια προσωπική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησης;

Αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα διαπραγματευτικές ικανότητες της κυβέρνησης, μάλλον όχι.

Η Ελλάδα όμως αυτή τη φορά δείχνει να εκμεταλλεύεται μια ευνοϊκή γι αυτήν συγκυρία.

Η μετριοπάθεια του πρωθυπουργού των Σκοπίων, το ένστικτο αυτοσυντήρησης της γειτονικής χώρας που αντιλαμβάνεται πόσο κομβικής σημασίας για το μέλλον της  είναι η ένταξή της σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση και μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα χωρίς εθνικιστικό ακροατήριο (πλην ΑΝΕΛ) οδήγησαν στην «Severna Makedonija».

Θα μπορούσε η Ελληνική πλευρά να τα ...πάρει όλα;

Καταρχήν σε μια διαπραγμάτευση πρέπει να δώσεις κι όλας, αλλιώς όπως εύστοχα έγραφε χθες ο Δημήτρης Αβραμίδης δεν διαπραγματεύεσαι, πας σε πόλεμο. (Μια πρώτη απόπειρα συζήτησης για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ).

Από την άλλη πλευρά μια ταπεινωμένη χώρα στα βόρεια σύνορά μας δεν προοιωνίζει τίποτα καλό ούτε για εμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος από μια ταπεινωτική για την Γερμανία συμφωνία ξεκίνησε.

Υπάρχουν κι αυτοί που θυμήθηκαν τώρα ότι δεν θέλουν καν σύνθετη ονομασία, λες και το FYROM (Former Yugoslav Republic of Macedonia) δεν περιλαμβάνει την ονομασία Μακεδονία. Προσπαθούσα να θυμηθώ χώρα που εν καιρώ ειρήνης έχει αλλάξει εθελοντικά το όνομά της και μάλιστα, όταν την έχουν αναγνωρίσει εν προκειμένω ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» όλος ο πλανήτης, από την Ρωσία μέχρι την ΗΠΑ και την Κίνα, και δεν τα κατάφερα.

Αν η Ελλάδα ήταν μια κανονική χώρα, από αυτές που η αλήθεια είναι ότι σπανίζουν πλέον διεθνώς, το πολιτικό της δυναμικό, ο Τύπος και εν συνόλω οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης θα είχαν επιδοθεί σε μια προσπάθεια να θέσουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση, θα ενημέρωναν το ευρύ κοινό, θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά από το να χάσει η χώρα μια ακόμα ευκαιρία, από αυτές που έχει γίνει πια συνήθειά μας να χάνουμε.

Αντ’ αυτού το πρώτο σε επισκεψιμότητα σάιτ της Ελλάδας επί δύο μέρες στον πρωτοσέλιδό του τίτλο έκανε λόγο για εκχώρηση της Μακεδονίας (το διάβαζες και νόμιζες ότι μας πήραν μέχρι και το Πόρτο Καρράς), ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πολιτικός που εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με σημαία του ένα αντιλαϊκό προφίλ, μετά από την αρνητική στάση του στο νομοσχέδιο για την αναδοχή ολισθαίνει σε ακόμη πιο λαϊκίστικες θέσεις.

Ξεχάσαμε ακόμη και το γεγονός ότι η συμφωνία είναι εντός της εδώ και μιας δεκαετίας επίσημης εθνικής γραμμής από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών την αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο καθείς θα κριθεί για την στάση του αυτές τις στιγμές από τον ιστορικό του μέλλοντος, όμως ακόμη κι αν η συμφωνία για διάφορους, ένθεν κακείθεν, λόγους τελικά δεν εφαρμοστεί, το γεγονός ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση των Σκοπίων δέχθηκε να αλλάξει την ονομασία της χώρας, κάτι που επί δεκαετίες ζητούσε η Ελλάδα και αντιμετωπιζόταν ως ο «τρελός του χωριού», αποτελεί ένα κεκτημένο για κάθε μελλοντική διαπραγμάτευση.

Είναι η πρώτη φορά μετά τα χρόνια της κρίσης που η διεθνής κοινότητα συγχαίρει την Ελλάδα, είναι η πρώτη φορά εσχάτως που αυξάνεται το κύρος της χώρας.

Αν έστω και μετά από τρεις δεκαετίες προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε τον κυρίαρχο ρόλο που μας αναλογεί στα Βαλκάνια, θα ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Και η συμφωνία είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Ας θυμόμαστε ότι οι συγκυρίες δεν παραμένουν σταθερές γι αυτό και ονομάζονται συγκυρίες. Το έχουμε ζήσει αυτό με το Σκοπιανό όπου κάθε χρόνος που περνούσε ήταν ακόμη πιο ζημιογόνος για τα συμφέροντά μας. Ας μην μετανιώσουμε μια ακόμη φορά στο μέλλον για μια κακή τωρινή μας απόφαση. Γιατί και η μη απόφαση είναι απόφαση.

Κι ας μην χωριστούμε για μια ακόμη φορά σε Μακεδονομάχους και προδότες. Όλοι το ίδιο θέλουμε. Το καλό της χώρας.